ในใจหลวงพ่อห่วงชีวิตลูกๆ
การที่เราจะแก้ไขนิสัยไม่ดีแต่ละอย่างให้หมดได้ ไม่ใช่สิบชาติ ร้อยชาติ พันชาติ หมื่นชาติ แต่อีกกี่ล้านชาติยังไม่รู้ถ้าไม่เตรียมเสบียงให้พอ ต่อไปข้างหน้าแม้อยากจะรักษาศีล อยากจะนั่งหลับตาทำสมาธิก็ทำได้ยาก หลวงพ่อก็เลยถามหลวงพ่อธัมมชโยว่า ท่านคิดออกหรือยัง?
ท่านก็บอกว่า ก็คิดออกมาได้ระดับหนึ่งแล้ว คือ ต้องหาทางสร้างบุญใหญ่ๆ สร้างให้เต็มอิ่มเต็มที่ เต็มมือเต็มใจ แล้วพระภิกษุผู้เป็นเนื้อนาบุญ คนที่รักการปฏิบัติธรรม รักการสร้างบารมี มีอยู่ในแผ่นดินไทยเท่าไหร่ ต้องไปตามมาให้หมด แล้วมาร่วมสร้างบุญพร้อมๆ กัน อย่างนี้จึงจะได้บุญใหญ่มากพอที่จะเกิดไปอีกกี่ชาติๆ เสบียงจะได้พร้อมไม่ไปหมดกลางทาง
พอฟังท่านพูดแล้วชักเหนื่อยแทน ให้ไปนิมนต์พระที่เป็นเนื้อนาบุญทั้งแผ่นดินมาให้หมดความรู้สึกเมื่อ ๑๕ ปีก่อนโน้น เอาแค่ร้อยวัดก็แย่แล้ว ก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า เมื่อวันที่ ๓ กุมภา ๔๕ ในงานสลายร่างคุณยายอาจารย์ฯ พวกเราได้ไปนิมนต์เจ้าอาวาส ๓o,ooo วัด มากันได้อย่างไร เมื่อ ๑๕ ปีก่อนนั้นนึกไม่ออกจริงๆ แม้ครั้งนี้ทำเสร็จแล้วยังนั่งงงๆ อยู่เลยว่า เป็นไปได้อย่างไร ความคิดของท่านไม่เหมือนคนอื่น ภาพของท่านชัดเกินกว่าที่คนอื่นจะตามทัน ไหนๆ จะต้องทำบุญเพื่อเก็บเสบียงแล้ว มองเป้าสุดท้ายโน่นเลยว่า ถ้าทำครั้งนี้แล้วก็ไม่ต้องทำอีก ซึ่งการคิดอย่างนี้นักบริหารปัจจุบันเพิ่งมาใช้กัน คือ จะทำอะไรก็มองภาพสุดท้ายแล้วถอยหลังกลับมา ซอยงานออกมาจากวันนี้ไปจนกระทั่งงานเสร็จ แต่งานทางโลกเสร็จมันแค่ในชาตินี้ไม่กี่ปีก็เสร็จ ส่วนงานสร้างบารมีมองข้ามชาติไปอีกกี่อสงไขยชาติก็ตามภาพสุดท้ายอยู่ตรงโน้น
ธรรมะคุณครูไม่เล็ก
