ธรรมไม่เสื่อม ภาษาไม่ตาย มีแต่คนที่ตาย
● ธรรมะ เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในโลกนี้ เป็นของกลาง เป็นของคู่โลก ขึ้นอยู่กับยุคไหน สมัยไหน ใครจะค้นพบ ใครจะเข้าถึง ถ้าได้บรรลุธรรม รู้แจ้งเห็นจริง ก็จะได้ตำแหน่งพระพุทธเจ้า
ถ้าเทศน์สอนโปรดสัตว์ ก็เป็น พระสัพพัญญูพุทธเจ้า
ถ้าไม่เทศน์สอน ไม่โปรดสัตว์ ก็เป็น พระปัจเจกพุทธเจ้า
● ภาษา คือ การสื่อสาร ใช้ในการเทศน์สอนธรรม และบันทึกคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้ ใครได้ฟัง ได้ศึกษา นำไปปฏิบัติ บรรลุตาม ก็เป็น พระอรหันตสาวก หรือเป็นพระอริยสงฆ์ อริยบุคคล ตามสภาวธรรมที่ตนเองได้บรรลุ ได้เข้าถึง
● ตราบใด คำสอนยังอยู่ ภาษาก็ยังคงอยู่
ธรรมะไม่เคยเสื่อม มีแต่คนเสื่อมจาก ธรรมะ ฉันใด
ภาษาที่ใช้สื่อสารธรรม ก็ไม่ใช่ภาษาที่ตาย มีแต่คนตายจากภาษา ฉันนั้น
ดูอย่าง งานคนตาย พระยังสวดพระอภิธรรม 7 คำภิร์ ธรรมอันยิ่งใหญ่ เป็นภาษาบาลีให้ผีกับคนฟังเลย
แล้วธรรมะจะเสื่อม ภาษาจะตาย ได้อย่างไร ?
ใช่ไหม ! พี่น้องนักสร้างบารมี ทั้งหลาย
15 กุมภาพันธ์ 2557
ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม
