°○"ทำอย่างไรสังคมจะสงบสุข"○°
ทำไมคนในสังคมของเราเนี่ยถึงไม่ให้อภัยกัน ทำอย่างไรจึงจะให้สังคมสงบสุข..?
เหตุหลักจริงๆ พระสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระองค์สรุปไว้ 3 อย่าง คือ ตัณหา ทิฏฐิ และ มานะ
ตัณหา คือความทะยานอยากไง พอเราทะยานอยากปั๊บมันก็จะไปกระทบกับคนอื่น เขาเข้า เขาไม่พอใจก็เกิดเรื่องขึ้นมา
ทิฏฐิ ได้แก่ว่า การถือ ถือตัว การถือเขาถือเรา ถือว่าความคิดฉันถูกความ คิดเธอผิด ถือกลุ่มถือพวก ถือคณะตัวเอง
มานะก็คือความถือตัวอีกเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นเนี่ย 3 อย่างนี่ แหล่ะท่านเรียกว่า ปปัญจธรรม ธรรมที่ทำให้เนิ่นช้า ธรรมที่ทำที่ให้เกิดเรื่อง เป็นเหตุแห่งความทุกข์ของมนุษย์
จริงๆ แล้วนี่นะ ขอเริ่มในประเด็นที่เป็นตัวหลักอันหนึ่งในปัญหาของบ้านเมืองเรา ปัจจุบันคือเรื่องของทิฐิความเห็นก่อน บางคนบอกไม่ได้ เขาผิดเราคิดถูก หมู่พวกเราถูก เราก็ต้องยืนยันจะไปยอมเขาง่ายๆ ได้ยังไง ความจริงแล้วเนี่ยการที่จะคิดเห็นไม่เหมือนกัน
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้เป็นปรกติของมนุษย์
แต่ว่าถ้าถือหลักอย่างนี้แล้วว่าเถียงกันได้แต่ห้ามโกรธกัน อาการที่ว่าสร้างความเกลียดชัง การดูหมิ่นเหยียดหยามจนกระทั่งเห็นอีกฝ่ายหนึ่งเหมือนกับว่า ไม่ใช่คนหมดไปจากโลกนี้ได้ก็ดีเนี่ย อย่าไปก้าวล่วงเลยถึงตรงนั้น ถ้าเพียงแต่เราเข้าใจความจริงว่า คนเราทุกคนเวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน
แล้วพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก็ตรัสว่า ไม่มีชีวิตใดเลยที่ภพใดภพหนึ่งในอดีตไม่เคยเกิดเป็นญาติกัน คนที่เราเกลียดเขาจะกินเลือดกินเนื้อเนี่ยนะ จริงๆชาติใดชาติหนึ่งในอดีตเขาอาจจะเป็นพ่อเราแม่เรา เป็นลูกที่เป็นที่รักของเรา เป็นพี่เราน้องเราเลยก็ได้นะ ไม่มีใครสักคนเดียวที่ไม่เคยเกิดเป็นญาติของเรา เข้าใจอย่างนี้แล้ว ใจเราจะเปิดกว้างขึ้น
ถ้าเล็งแลดูว่าเสมือนเป็นหมู่ญาติกัน อย่างนี้ล่ะก็ ความเกลียดชังความไม่ชอบจะคลาย ความให้อภัยจะเกิดขึ้น เราเอาเหตุเอาผลกันได้นะ แต่ว่าต้องอยู่พื้นฐานของการแคร์กันน่ะ
เหมือนกับคนในครอบครัวเดียวกันที่ว่าบางทีก็ขัดเถียงกัน แต่ลึกๆ ก็คือว่าแคร์กัน แล้วก็ตระหนักในความสำคัญ อันไหนพออภัยกันได้ ก็ อดออมๆถนอมน้ำใจกันอย่างนี้ สังคมจะสงบสุข ต้องถือว่าบ้านเมืองของเรา
ประเทศชาติของเราก็เหมือนกับครอบครัวใหญ่ๆนั่นเอง
