ถ้าสู้..อุปสรรคก็ไร้ความหมาย
หนทางการสร้างบารมี เป็นหนทางที่ไม่สะดวกสบาย แต่ปลายทางจะทำให้เราพ้นทุกข์อย่างถาวร เหมือนการสร้างบารมีของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ซึ่งหลายชาติพระองค์ต้อง เดิมพันด้วยชีวิต แต่สุดท้ายพระองค์ก็มีมรรค ผล นิพพาน เป็นแก่นสาร และไม่ต้องทนทุกข์ ในวัฏสงสารอันยาวไกลอีกต่อไปดังนั้น เป็นธรรมดาที่บนหนทาง การสร้างบารมีจะต้องเจอกับอุปสรรค ซึ่งการฟันฝ่าอุปสรรคจะทำให้เราสามารถ พัฒนาบารมีทั้ง 30 ทัศ ให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ได้ง่ายขึ้น และหากเราตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะสร้าง บารมีแล้ว ต่อให้มีอุปสรรคมากแค่ไหน ก็ไร้ความหมาย เพราะหากเทียบดูกับการหลง ไปทำความชั่วและต้องตกนรกแล้วถือเป็นเรื่องใหญ่กว่าการฟันฝ่าอุปสรรคในการ สร้างบารมีมากนัก
ฉะนั้น เราต้องตัดสินใจ “สู้” ไปบนหนทางการสร้างบารมี เพราะหากเราสู้ เรื่องใหญ่ก็จะกลายเป็นเรื่องเล็กอุปสรรค ก็จะไร้ความหมาย แต่ถ้าเราไม่สู้ แม้เรื่องเล็ก ๆก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ และเรื่องที่ไม่ใช่อุปสรรค ก็จะเป็นอุปสรรคในที่สุด
การสู้ในที่นี้หมายถึง การสู้กับกิเลสในตัว เพื่อไม่ให้เราสูญเสียความดีในตัว และใช้ดวงปัญญาพัฒนาบารมี 30 ทัศ ให้แก่กล้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป ซึ่งการจะฟันฝ่าอุปสรรคให้ได้อย่างตลอด รอดฝั่ง เราก็ต้องหมั่นทำใจใส ๆ โดยการปฏิบัติธรรมอยู่เสมอ เพราะ “เมื่อใจใสใจสบาย ทำอะไรก็สำเร็จ เมื่อใจมาอยู่ฐานที่ 7 ทำอะไรก็สำเร็จอย่างสบาย ๆ”..
จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญ ฉบับเดือนมิถุนายน 2557
