มรดกธรรม 69 กัณฑ์ ตอน 47
ความไม่ประมาท
ธรรมของพระบรมศาสดาจบพระไตรปิฎก มีความไม่ประมาทนี่แหละเป็นต้นเค้า ที่จะดำเนินถูกต้องร่องรอยความประสงค์ของพระบรมศาสดาที่จะพลาดพลั้ง ไม่ถูกต้องร่องรอยความความประสงค์ของ
พระบรมศาสดาก็เพราะความประมาท นี่เป็นข้อสำคัญนัก
ความประมาทน่ะ คือ เผลอไป ความไม่ประมาทน่ะ คือ ความไม่เผลอ ไม่เผลอละใจจดใจจ่อทีเดียวนั่น อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา นี่เรียกว่าผู้ไม่ประมาท ท่านจึงได้อุปมาไว้ ไม่ประมาท ไม่เผลอด้วยอะไร? ไม่ประมาท ไม่เผลอในความเสื่อมไปในข้างต้น ในปัจฉิมวาจา
ไม่ประมาทไม่เผลอในความเสื่อมไป นึกถึงความเสื่อมอยู่เสมอ ให้เจอความเสื่อมไว้เสมอ นึกหนักเข้า ๆ แล้วใจหาย เอ๊ะ นี่เรามาคนเดียวหรือ เอ๊ะ นี่เราก็ตายคนเดียวซิ บุรพชนต้นตระกูล ของเราไปไหนหมดล่ะ อ้าว ตายหมด เราล่ะก็ตายแบบเดียวกัน
ตกใจละคราวนี้ ทำชั่วก็เลิกละทันที รีบทำความดีโดยกะทันหันทีเดียว เพราะไปเห็นอ้ายความเสื่อมเข้า ถ้าไม่เห็นความเสื่อมละก็ กล้าหาญนักทำชั่วก็ได้ ด่าว่าผู้หลักผู้ใหญ่ได้ตามชอบใจ ถ้าเห็นความเสื่อมเข้าแล้ว กราบผู้ใหญ่ ปะหลก ๆ ๆ ทีเดียว
พระธรรมเทศนา พระมงคลเทพมุนี
(สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร
: โปรแกรมรวมธรรม มรดกธรรม 69 กัณฑ์
: กัณฑ์ 16 หน้า 10-11
