...เราก็ต้องทำมาหากิน ทำมาค้าขาย
และก็ต้อง"ทำมาสร้างบารมี "
ก็ต้องทำให้มันถูกหลักวิชชาควบคู่กันไปอย่างนี้
ชีวิตจึงจะสมบูรณ์
...เพราะฉะนั้นการฝึกใจให้หยุดนิ่ง
จึงมีความจำเป็นสำหรับตัวเราเป็นอย่างยิ่ง
ไม่ว่าเราจะอยู่ในอาชีพอะไรก็ตาม จะอยู่ในสถานะใดก็ตาม
จะเป็นพระ เป็นโยม เป็นนักเรียนนิสิตนักศึกษา
ผู้ครองเรือน ผู้บริหาร วัยปลกเกษียณแล้ว
ชราแล้ว มีความจำเป็นทุกระดับ
...จะอยู่บนเตียงคนป่วยก็จะป่วยอย่างสง่างาม
อย่างมีหลักยึดของใจ จะชราก็แก่อย่างสง่างาม
เป็นคนแก่ที่มีความสุขใจ ลูกหลานอยากเข้าใกล้
อยากลูบเนื้อลูกตัวเรา อยากมาขอศีลขอพร
อยู่ใกล้แล้วรู้สึกเย็นกายเย็นใจ อบอุ่นใจอะไรต่างๆเหล่านั้น
... การทำมาหากินก็จะเกิดความมั่นใจว่า
ความล้มเหลวในชีวิตของเราจะไม่ได้เจอ
จะเจอแต่ความสมหวัง ไปตามกำลังแห่งบุญ
และความเพียรของเรา
...เพราะฉะนั้นก็ต้องหมั่นฝึกฝน
อบรมใจของเราให้ได้นะลูกนะ
ฝึกไปเรื่อยๆ วันนี้ใจยังไม่ตั้งมั่น
ก็ไม่ได้แปลว่าพรุ่งนี้มันจะไม่ตั้งมั่น
...วันนี้ยังมืดอยู่ก็ไม่ได้แปลว่าพรุ่งนี้จะมืด
หรือวันถัดๆไปมันจะมืดเหมือนเดิม
มันก็จะค่อยๆสว่างขึ้นไปเรื่อยๆ แหละ
เพราะฉะนั้นต้องฝึกใจเพื่อตัวของเรา
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
11 ธันวาคม 2548
