บางทีเวลานั่งธรรมะ ...
เราคิดว่าปล่อย แต่จริงๆ
ยังไม่ปล่อยจากความคิด
ถ้าปล่อยก็ต้องปล่อยไปเลย
ของภายนอกไม่มีสาระ
แก่นสาร เกิดขึ้น ตั้งอยู่
และเสื่อมสลาย
ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์
สิ่งของ ปล่อยวาง แต่
ไม่ปล่อยปละละเลยในหน้าที่
พอเสร็จภารกิจก็ทิ้งไปเลย
ปล่อยวางทางใจได้ ใจก็ว่างๆ
เกลี้ยงๆ ไม่มีความคิดอะไร
เลย ความสว่างก็เกิด เดี๋ยวก็
เห็นดวงธรรม องค์พระใสๆ
เราก็มีที่พึ่งที่ระลึก ใจอยู่ตรงนี้
จะมีแต่ความสุข สดชื่น
เบิกบาน ปล่อยวางได้
ใจจะอยู่กับเนื้อกับตัว
ใจก็จะบริสุทธิ์ ใจใส
ใจสบาย ทำอะไรก็สำเร็จ
**โอวาทคุณครูไม่ใหญ่
ช่วงปลีกวิเวก**
20/7/2557
สิริวรรณี ภูประเสริฐ:บันทึก
