...คุณยายอาจารย์ของเรา
ตอนที่ท่านยอมตนไปเป็นคนรับใช้ที่บ้านคหบดี
ท่านพยายามทำภารกิจให้เสร็จเรียบร้อย
ไม่ให้เจ้านายเขาตำหนิได้
...แล้วท่านก็ปลีกเวลามาปฏิบัติธรรม
แอบปฏิบัติธรรม ลักลอบทำความดีน่ะ ๕ นาทีก็เอา
๑๐ นาทีก็เอา ๑๕ นาทีก็เอา ฝึกไปทุกวันเลย
...ทีนี้ใจนี่เมื่อมันฝึกไปทุกๆวัน
มันก็คุ้นเคยกับศูนย์กลางกาย
มันก็จะคลอเคลียนัวเนียอยู่ที่ตรงนี้ ที่ศูนย์กลางกาย
...พอเรามีเวลาว่างที่ห่างจากเครื่องกังวลอย่างแท้จริง
สักชั่วโมง ชั่วโมงครึ่งหรือ ๒ ชั่วโมง
เราก็มานั่งกันให้จริงจังกันทีเดียว
...นั่งให้มันถูกหลักวิชชา ถูกวิธีการ
ทำใจสบายหยุดนิ่งๆ ไม่คิดเรื่องอะไรเลย
ถ้าง่วงก็ปล่อยให้หลับ เมื่อยเราก็ขยับร่างกาย
ถ้าฟุ้งก็ลืมตา แล้วก็ว่ากันใหม่
หมุนเวียนกันไปอยู่อย่างนี้
...จะนั่งตรงไหนจะนั่งตอนไหนทำได้ทั้งสิ้น
ฝึกใจหยุดนิ่งอยู่ตรงกลาง
เดี๋ยวความสำเร็จก็อยู่ในกำมือเรา
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
20 มกราคม 2545
