"ทุกครั้งที่เราประสบปัญหาชีวิต ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร
ให้ทำอย่างนี้
นั่งหลับตาลงไปเฉยๆ วางใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกาย
ทีแรกใจยังไม่ยอมนิ่งหลอก ก็ปล่อยไปก่อน มันจะซัดจะส่ายยังไงก็ช่าง
ฝืนนั่งไปสักพัก
ถ้ายังฟุ้งนักก็มีวิธีแก้ เช่น เออ...มันคิดได้ให้มันคิดไป
ดูซิมันจะคิดไปได้สักแค่ไหน เดี๋ยวมันก็เขิน หยุดคิดไปเอง
เมื่อวางใจได้เช่นนี้แล้ว ก็ลองนึกจินตนาการว่ามีดวงแก้วกลมใสอยู่ที่ศูนย์กลางกาย เพื่อเป็นอุบายให้ใจเกาะติดไม่ซัดส่ายอีกต่อไป
ดวงแก้วที่เราจินตนาการก็เริ่มชัดใสขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นความสว่าง
ขึ้นที่ศูนย์กลางกายตามลำดับๆ
เพียงประสบการณ์ในระดับนี้ก็จะทำให้จิตใจเรา
ปลอดโปร่ง โล่งสบาย เป็นอิสระจากความวิตกกังวลทั้งปวง
ยิ่งรักษาสภาวะเช่นนี้ไว้ได้นานเท่าใด จิตใจก็เริ่มเพิ่มความปีติมากขึ้นเท่านั้น ขณะเดียวกันปัญญาก็จะเริ่มเกิด ซึ่งช่วยให้มองเห็นแนวทางแก้ปัญหาให้ลุล่วงสำเร็จไปได้ด้วยดี "
โอวาทพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่เล็กขณะเป็น
พระเผด็จ ทัตตชีโว
(จากหนังสือ 20 ปี วัดพระธรรมกาย)
