ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม

การเดินธุดงค์ของพระ ในป่า ต้องเดินไปในถิ่นที่ทุรกันดาร ห่างไกลผู้คน ไม่สัปปายะ ด้วยอาหารสถานที่ ต้องเสี่ยงภัย ในถิ่นของสัตว์ร้ายมีพิษอาศัยอยู่ อดทนต่อ สภาพดินฟ้าอากาศ ลำบากกายแต่ไม่ลำบากใจ

การเดินธุดงค์ของพระ ในเมือง
ต้องเดินไปในถิ่นที่มีอุปสรรค เสี่ยงภัยต่อ มลภาวะอากาศที่เป็นพิษ การจราจรทั่คับคั่ง ความเจริญด้านวัตถุ ที่สวนกับจิตใจ ต้องเจอ กับผู้ที่มีความศรัทธาหลากหลายอาศัยอยู่  เป็นการเดินที่ยากลำบากทั้งกายและใจ

การเดินธุดงค์เป็นข้อวัตรปฏิบัติที่พระภิกษุ จะปฏิบัติหรือไม่ก็ได้ พระพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติเป็นวินัย ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ ไม่ได้บังคับจึงไม่มีความผิด
แต่มีหลักสมาทานปฏิบัติธุดงค์วัตรไว้

ถึงจุดเริ่มต้น วิวทิวทัศน์ระหว่างทาง อุปสรรค จะไม่เหมือนกัน แต่ก็ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
และเป้าหมายปลายทางเหมือนกัน  คือ ฝึกฝนอบรมตนเองตามพุทธวิธี เพื่อเจริญกรรมฐาน หรือช่วยให้กุศลธรรมเจริญ อนุเคราะห์ชุมชน เผยแผ่ประกาศธรรม สืบอายุพระพุทธศาสนา ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

การเดินธุดงค์ไม่ว่าในป่า หรือในเมือง ของพุทธบุตร ลูกพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...
จึงเป็นการเดินที่น่าสรรเสริญ น่ายกย่อง...อย่างแท้จริง

มนวีโร ภิกขุ
29  มกราคม พุทธศักราช 2558
ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม
ID : manaweero