วิกฤติชีวิตที่แท้จริง คือ ............?!?
แนวทางที่ 'หลวงพ่อธัมมชโย'ปฏิบัติ
เมื่อเผชิญปัญหาใหญ่....
ท่านผ่านแต่ละเรื่องอย่างไร ?
บทความโดย : โค้ก อลงกรณ์ (อุปัฏฐาก)
"ผมตั้งคำถามนี้...คงเพราะ
ผมได้รับเอกสารฝากมาถวายหลวงพ่อ
อย่างต่อเนื่องในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา"..........
ทุกฉบับเหล่านี้ ส่งมาจากต่างที่
ต่างเวลา ต่างเรื่องราว
แต่ต่างก็มีจุดหมาย
และจุดประสงค์เดียวกันหมด
นั่นคือส่งมาเพื่อ...
กราบขอความเมตตาหลวงพ่อได้คุมบุญ
ช่วยแก้ไขปัญหาทุกข์ ในทุกปัญหา
ให้ผ่านพ้นเรื่องร้าย ๆ เหล่านี้ไปให้ได้
สัจธรรมจากเอกสารชีวิตเหล่านี้
บอกผมว่า ไม่ว่าเป็นใคร อายุเท่าใดก็ตาม
เราต่างล้วนมีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น
ไม่มีชีวิตใดที่ไม่ต้องพบเจอกับความทุกข์
ขณะที่หลวงพ่อหยิบเอกสาร
ที่ขอความช่วยเหลือขึ้นมาดู
ผมรู้สึกว่า...
ลำพังหลวงพ่อเอง
ก็มีเรื่องใหญ่ให้แก้ไขอยู่ไม่น้อย
และดูเหมือนว่า...
แต่ละเรื่องที่หลวงพ่อเผชิญนั้น
ใหญ่ยิ่งกว่าเรื่องใหญ่หลายๆเรื่อง
ในเอกสารที่ส่งมารวมกันอีก
แต่สุดท้ายหลวงพ่อก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง
ทำให้คิดที่จะตั้งข้อสังเกตว่า
^_^ ท่านผ่านมาได้อย่างไร ?
ทุกครั้งที่ท่านต้องสู้กับเรื่องใหญ่
สิ่งที่สังเกตเห็น...
ท่านจะทำอยู่ ๒ อย่างคือ
'ทำใจให้นิ่งๆ' และ'นั่งหลับตา'
ท่านทำเพียงแค่ ๒ อย่างเท่านี้
นอกเหนือจากนั้นผมสังเกต...ไม่เห็น
แต่ผมก็เชื่อว่า...
สิ่งที่ผมสังเกตไม่เห็นนั้นคือ
หลวงพ่อท่านใช้ใจที่ใสสว่างและบริสุทธิ์
จากการหลับตาทำสมาธิเข้ามาช่วยในเรื่องนี้
จากคำพูดหนึ่งที่ท่านมักพูดอยู่เสมอว่า
"ปัญหาที่หยาบสุดต้องแก้ด้วยจิตที่ละเอียดสุด"
ดังนั้น...ทุกครั้งที่มีผู้มากราบเรียน
ให้หลวงพ่อช่วยคุมบุญเรื่องใหญ่ของเขา
ท่านจะแนะนำให้ผู้นั้นอย่าวิตกกังวล
ให้หมั่นนึกถึงบุญที่ได้สั่งสมไว้
ให้ใจชุ่มอยู่ในบุญให้ได้ตลอดเวลา
แล้วหลวงพ่อจะช่วยคุมบุญให้
โลกที่เราอาศัยใช้สร้างบารมีอยู่นี้
มีเรื่องใหญ่มากมายเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา
สิ่งที่เราควรรู้เท่าทันนั่นก็คือ
เรื่องใดใหญ่ที่สุดในชีวิต ?
เป็นคำถามที่ผมยังไม่มีคำตอบให้ตัวเอง
จนกระทั่งได้ฟังหลวงพ่อท่านให้สติ
เรื่องใหญ่ที่พบเจอทุกเรื่องนั้น
แม้เป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ
แต่ก็ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่แท้จริง
หลวงพ่อให้สติว่า...
เรื่องใหญ่ที่เป็นวิกฤตชีวิตที่แท้จริงของคนเรานั้น
ไม่ใช่เรื่องเจ็บป่วย เรื่องสอบตก
เรื่องอกหัก ธุรกิจล้มเหลว
ครอบครัวแตกแยก ประสบภัยพิบัติ
เผชิญโรคร้าย หรือการพลัดพราก
หากแต่วิกฤตที่แท้ของชีวิต
คือการยังเข้าไม่ถึงที่พึ่ง ที่ยึดเหนี่ยว
ที่แท้จริงภายในต่างหาก
เพราะตราบใดที่ได้เข้าถึงที่พึ่งภายใน
เห็นองค์พระภายในชัดใสสว่างได้แล้ว
ต่อให้เรื่องต่าง ๆ
ที่เราเคยคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่มารวมกันทุกเรื่อง
หรือมรณภัยมายืนรออยู่ข้างหน้า
ก็ย่อมไม่ทำให้ใจเรารู้สึกหวั่นไหวได้
ดังนั้น เรื่องใหญ่ต่าง ๆ
คงไม่มีเรื่องใดที่จะใหญ่ไปกว่าเรื่องนี้
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก
เวลาในชีวิตก็มีอย่างจำกัด
การที่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้คือเรื่องใหญ่
นี่ก็คือเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่งในชีวิต
หากรู้แล้วว่าเรื่องนี้คือเรื่องใหญ่
คงไม่ต้องเสียเวลาหาคำตอบแล้วว่า
เรื่องใดเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิต...
