“ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์”
- ความโศกเกิดแต่ความรัก ภัยคือความกลัวเกิดแต่ความรัก ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้พ้นวิเศษแล้วจากความรัก ความกลัวจักมีแต่ที่ไหน”
ก็ความรักอันเป็นเหตุให้เกิดความโศกและความกลัวนี้ เป็นความรักที่เนื่องด้วยโลภะตัณหาอันเป็นบาปอกุศล เป็นความรักที่เกิดจากความต้องการผูกพันรักใคร่ แต่ยังมีความรักอีกชนิดหนึ่งซึ่งปรารถนาจะให้ผู้อื่นได้รับความสุขโดยประการเดียว รักโดยไม่ต้องการผลตอบแทนใดๆ เป็นความรักที่บริสุทธิ์สะอาด ปราศจากตัณหาราคะ
ความรักอันบริสุทธิ์ รักที่มีแต่ให้ ให้สิ่งที่ดีที่สุด ผู้ที่ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน คือบุคคลที่หาได้ยาก ที่เรียกว่าบุพการี - ผู้ที่ทำคุณโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ พระพุทธเจ้า บุคคลที่หาได้ยากอีกประเภท คือ กตัญญูกตเวที - คนที่รู้อุปการะ ที่ท่านทำแล้ว และตอบแทนคุณท่าน
เราก็สามารถที่จะเป็นบุคคลที่หาได้ยากทั้ง 2 ประเภท ด้วยการเป็นผู้ให้ ให้ความรักความปรารถนาดี ให้รอยยิ้ม และปิยวาจา ให้สิ่งดีๆ กับบุคคลที่เรารัก แนะนำ ชักชวน ให้ตั้งอยู่ในศีล ในคุณงามความดี และทำสิ่งที่ดี ,ตอบแทนผู้มีพระคุณต่อเรา ช่วยเหลือกิจอันควร เกื้อกูลในสิ่งที่ชอบ และหมั่นอธิษฐานจิตนึกถึงบุญกุศล ให้ท่านมีแต่ความสุข ความเจริญ …
