สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๙
มีอยู่แล้ว : ความสบาย ดวง องค์พระ มีอยู่แล้วในตัวเรา ให้ทำเฉย ๆ เดี๋ยวก็จะมาเอง เราไม่ได้ติดความสบาย แต่ความสบายจะมาติดเราเอง เมื่อเราฝึกใจจนคุ้นกับข้างในแล้ว เราก็จะลืมความรู้สึกของกายเนื้อไปเอง พอเราปฏิบัติธรรมไป มักจะลืมของเก่า หลวงพ่อจึงต้องมา เพื่อเตือนความไม่จำ ให้ดูภาพภายในแบบไร้อารมณ์ร่วม คือดูไปเฉย ๆ ดูไปเรื่อย ๆ พวกเรา เป็นพันธุ์ปฏิบัติสะดวก บรรลุเร็ว
ฐานความสุข : ฐานของความสุขจากสมาธิ จะทำให้เราเข้าไปสู่สภาวธรรมที่มีอยู่จริงภายใน แค่เพียง ๕ นาทีก็เพียงพอ ให้ว่าง ๆ เบา ๆ แล้วจะนำเราไปสู่ของจริง นิ่ง ๆ ยิ่งนิ่งยิ่งแน่น แล้วจะวื้ดไปเลย เมื่อใจหยุดถูกส่วนแล้ว จะเกิดขึ้นมาเอง ต้อง “เอง” เท่านั้น แล้วถึงจะมั่นใจ
ปล่อยวาง : ให้เราทำใจเบา ๆ อย่าไปตั้งใจมาก อย่าให้อะไรมาเหนี่ยวรั้งเราไว้ ทิ้งให้หมดเลย ให้ปล่อยวางให้หมด จากเรื่องของคน สัตว์ สิ่งของ งาน เรื่องหยาบ ๆ ทิ้งให้หมดในช่วงที่มานั่ง และหมั่นตรึกทั้งวัน ให้ใจคุ้นเคย หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายให้สม่ำเสมอ
เข้าช่องแล้ว : ลูกทั้งหมดปฏิบัตฺธรรมมาทางเดียวกันทั้งหมด คือทางสายกลาง ต่างแต่ว่า ความละเอียดของใจ ยังไม่เท่ากันเท่านั้น บางท่าน ๑๐ ก้าว บางท่าน ๒๐ ก้าว บางท่าน ๓๐ ก้าว ไม่เท่ากัน แต่ตอนนี้ “เข้าช่องแล้ว” ให้ทุ่มชีวิตกันเลย ใจอย่าไปติดอะไรทั้งสิ้น
คุณครูไม่ใหญ่
