สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๖
นึกให้เป็นประดุจยาน : เราจะนึกดวงแก้ว จะนึกพระเดชพระคุณหลวงปู่ หรือจะนึกอะไรก็ตาม ให้นึกอย่างเดียว จะอะไรก็ได้นะ นึกให้เป็นประดุจยานพาหนะเชื่อมใจเราให้ไปติดตรงกลางแค่นั้นเอง อะไรก็ได้ ไม่ต้องเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เอาที่คุ้น ที่เรารู้สึกว่าจะอยู่กับเรานาน ๆ ไม่สับสน สมมุติดวงอยู่กับเรานาน นึกดวงหายไป อย่าไปเสียดายมัน เรามีเป็นล้าน ๆ เราเป็นคลังแห่งดวงแก้ว นึกใหม่ได้
ตรึกสบาย ๆ : ถ้าตรึกธรรมะได้ตลอดเวลา รวมทั้งเวลาทำงานด้วย จะดีมาก เราก็ตรึกไปเรื่อย ๆ ตรึกได้มั่ง หลุดมั่ง ได้มั่ง หลุดมั่ง ก็ไม่เป็นไรนะ ธรรมดาอย่างนี้ จะได้ไม่เครียด แม้จะได้มั่ง ไม่ได้มั่ง ได้มั่ง ไม่ได้มั่ง พอตึง ๆ ก็เอาใหม่ จนได้มากขึ้นไปเอง
เพื่อตัวเราเอง : เรานั่งธรรมะเพื่อตัวเราเอง ไม่ใช่เพื่อใคร เพื่อความบริสุทธิ์บริบูรณ์แห่งการประพฤติพรหมจรรย์
คุณครูไม่ใหญ่
