โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ
ตอนที่19 โดยสิงหล 18 ส.ค. 58
หลวงพ่อบอกว่าโลกจะเสื่อมลง ศาสนาไม่เสื่อม คำพูดไม่เสื่อม หนังสือไม่เสื่อม คนนะเสื่อมจากศีลธรรม ไม่รู้จักคุณพ่อคุณแม่ พ่อแม่พูดอะไรไม่เชื่อ ความกลัวความละอายไม่มี แล้วโลกจะไปเหลืออะไร สมัยโบราณรักนวลสงวนตัว ไปไหนก็เป็นกุลสตรี เดี๋ยวนี้มีที่ไหน นึกจะด่าก็ด่า นึกจะว่าก็ว่า หลวงพ่อพูดเลยว่า ความนึกความคิดของคนไม่มีเหลือ อย่าให้คนชั่วขึ้นมามีอำนาจ ต้องให้คนดีขึ้นมาปกครอง ถึงจะอยู่ร่มเย็นเป็นสุข แต่ก่อนหลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า ต่อไปยุคเอง จะได้เห็นปราสาท 3 ฤดู เราก็หัวเราะไม่เชื่อ
ต่อมาเดี๋ยวนี้มีคอนโดติดแอร์ขึ้นมาหลับสบาย เหมือนปราสาท 3 ฤดู ให้ร้อนก็ได้ ให้หนาวก็ได้ ท่านกำหนดรู้ไปหมด คลองจะเป็นถนน ถนนจะเป็นเส้นขนมจีนนะ หม้อดินต่อไปจะไม่ต้องหุง มีหม้อทิพย์ เปิดปุ๊บติดปั๊บ จะมีหูทิพย์ ตาทิพย์ เราสิหัวเราะ หลวงพ่อพูดไปเรื่อย
ต่อมาท่านมรณภาพแล้วเราก็ได้คิดว่าเราไม่ทันเกมส์ท่าน เดี๋ยวนี้มีหม้อหุงข้าว เปิดปุ๊บติดปั๊บ โทรทัศน์ก็มี อยากดูช่องไหนก็เปิดดู เหมือนเรามีตาทิพย์ หูทิพย์ ก็มีโทรศัพท์ติดต่อสื่อสารได้ ฮัลโหลๆ ก็พูดกันรู้เรื่อง พระที่เก่งกล้า สามารถ ในประเทศไทยยังมีหลายองค์ แต่ไม่รู้อยู่ไหนบ้าง ทั่วไปหมด ท่านเก่งจริง ช่วยบ้านเมือง บางท่านอยู่ตามป่าตามเขา เขาไม่วุ่นวายหรอก อยู่ต่อมาเราก็อยากสึก ไปขอหลวงพ่อสึก หลวงพ่อก็บอกว่า อยู่ไม่ได้ก็สึกไป ไปปฏิบัติเอานะ หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านรู้แจ้ง เห็นจริง ท่านเก่ง มันต้องทำใจนะ มันต้องเข้าใจในตัวเราก่อน เราเข้าใจตัวเราดีหรือไม่ พอเราเข้าใจในตัวเรา เราก็จะรู้ว่า เอ..กิเลสเรามันยังหนาอยู่หรือเปล่า นี้เป็นเหตุเป็นผลว่า เราจะทำอะไรต้องจากตัวเราอันดับแรก คนอื่นเขาไม่ทำให้เราได้หรอก เราต้องทำให้ได้ทีละก้าว หากเขาว่าเรา เราไม่โมโห นั่นใช้ได้ เขาว่า เดี๋ยวเขาก็เงียบเอง เขาด่า เดี๋ยวเขาก็เสียงแห้งไปเองและก่อนที่จะเล่าเรื่องตัวเองให้คนอื่นฟัง เราต้องเข้าใจตัวเอง เราต้องเข้าใจว่า วันเวลาล่วงไป เราได้อะไรจากตัวเราเองบ้าง คนเราอย่าปล่อยวันเวลาให้ล่วงไป โดยไม่ได้ใช้มันเลย มันก็ใช้ไม่ได้ เวลามันผ่านไปแล้ว เรียกกลับมาไม่ได้ ถ้านั่งพูดปาวๆ แต่ตัวเองไม่ปฏิบัติ ก็เป็นความชั่วของเรา เราต้องใคร่ครวญเสียก่อนแล้วพึงทำ พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า " นิ สัมมะ กรณัง เสยโย" ใคร่ครวญเสียก่อนแล้วพึงกระทำ ทั้งหมดที่เล่าให้ฟังนี้ เป็นสิ่งที่ฉันได้มาจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ
(เรื่องเล่าโดย ลุงสมจิตร ฉ่ำรัศมี บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม1)
