สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๘๕
แสงสว่างเห็นบ้าง หายบ้าง : (ทำสบาย ๆ ความสว่างจะเกิดขึ้นแล้ว แว้บ…หาย แว้บ…หาย ทำยังไงมันถึงจะอยู่ได้นานครับ) ตอนแรกเราต้องยอมรับก่อนว่า แว้บ…หาย เรายอมมันก่อน ยอมรับสภาพที่เป็นเช่นนี้ ดีกว่าไม่มีแว้บมาให้เห็นหรือ แว้บมาให้หาย เรายังเห็นอยู่ แว้บ ๆ ดีกว่า วิ้บ ๆ แล้วต่อไปจะค่อย ๆ เป็นนาที เรื่อยไปเป็นชั่วโมง ก็จะอยู่นานขึ้น เราต้องยอมรับมันให้ได้…ว่าเราก็ยังควบคุมไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร เพราะฉะนั้น เราต้องยกชั้น วันนี้ไม่ต้องไปทำอะไร ทำหยุด ทำนิ่ง อย่างนี้อย่างเดียวนะจ๊ะ
ลองไปทบทวนตัวเอง : จำวิธีการ ไม่ใช่จำอารมณ์นะ จำวิธีการที่จะทำให้เราไปถึงจุดที่เราพอใจได้ ลูกลองไปทบทวนดูนะ สังเกตดูว่า เราให้เวลากับศูนย์กลางกายแค่ไหน เรามีอุปกิเลสที่เป็นมลทินของใจไหม มีลุ้นไหม หรือว่าเราประมาท ลองไปทบทวนดู เพราะ ณ จุดนี้ลูกต้องนิ่งแน่นมากกว่านี้ เคยทำได้บางครั้ง แต่ไม่ทุกครั้ง เพราะตอนนี้เราไม่มีเรื่องหยาบที่เป็นเครื่องกังวลของใจ นอกจากจะไปหามา ก็เป็นสัปปายะทั้งหมด แล้วก็แก้ไข ปรับปรุงด่วนจี๋เลย หลวงพ่อยืนยันว่า ลูกทั้งหมดได้แน่นอน
คุณครูไม่ใหญ่
