บทความประจำวัน

บุคคลผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า บัณฑิตควรประพฤติธรรมให้สุจริต

ทุกข์เพราะตัณหา คือ ความอยาก ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าต้องการหมดทุกข์ มีวิธีเดียวเท่านั้น

"สัปบุรุษผู้สงบระงับ ประกอบด้วยหิริและโอตตัปปะ ตั้งมั่นอยู่ในธรรมขาว ท่านเรียกว่าผู้มีธรรมของเทวดาในโลก” เทวธรรมชาดก

มีคำพูดกล่าวเตือนไว้ว่า “อยู่คนเดียว ให้ระวังความคิด อยู่ร่วมมิตรให้ระวังคำพูด”

เมื่อใจเป็นใหญ่ จึงต้องฝึกใจให้คิดดี หรืออบรมจิตใจให้มี "สติและปัญญา"

เมื่อถึงคราวบุญส่งผล จะให้ผลที่น่าปลื้มปีติใจอย่างไรบ้าง พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า

ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป

ลักษณะการให้ทานของแต่ละคนในโลกนี้ไม่เหมือนกัน วัตถุประสงค์ของการให้ ก็แตกต่างกันออกไป

เมื่อจิตสงบนิ่ง ทำให้เกิดปัญญาคือ รู้แจ้งความจริง (อริยสัจ) ไม่ฟุ้งซ่าน หรือคิดมาก

การตายเร็วตายช้าก็ไม่ได้เป็นเครื่องวัดความมีโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ต้องดูตัดสินขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ว่าได้สั่งสมบุญกุศลใดบ้าง

ไม่มีใคร ที่ไม่ปรารถนาความสำเร็จ ของชีวิต ไม่ว่าหน้าที่ การงาน และครอบครัว การขวนขวาย

ผู้ที่สั่งสมความดีจะเป็นผู้ที่น่าคบหาสมาคมของมนุษย์และเทวดา จะเดินทางใกล้ไกลก็สะดวกปลอดภัย ภยันตรายต่างๆ

เพราะฉะนั้น สิ่งที่ได้หลังจากเราเกิดแล้ว สิ่งเหล่านั้น ไม่ว่าจะพอใจ หรือไม่พอใจก็คือ "ความทุกข์" นั้นเอง

ความตระหนี่และความประมาท เป็นเหตุทำให้คนเรา ไม่ยอมให้ทาน เมื่อไม่ให้ก็ไม่ได้บุญ

เป็นทานมีผลมาก บุคคลพึงเลือกให้ทานในบุญเขตนั้น พระสุคตเจ้าทรงสรรเสริญการเลือก ให้ทานที่บุคคลให้แล้ว

ความตระหนี่เป็นภัยในวัฏสงสาร เป็นมลทินของใจ ทำให้ใจมืดบอด คับแคบ สละไม่ออก หวงแหนทรัพย์ไว้

ความจริงแท้ หรือความจริงที่เกิดขึ้น กับสรรพสัตว์และสรรพสิ่ง เรียกว่า อริยสัจ มี ๔ อย่าง

กาลัญญู คือ ความเป็นผู้รู้จักกาล เป็นคุณสมบัติที่สำคัญ ของนักทำงาน นักบริหาร หรือผู้หวังความเจริญรุ่งเรืองในชีวิต

ผู้ที่มีความเพียรพยายาม จะทำอะไรย่อมประสบผลสำเร็จ ดังคำกล่าวที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

กิเลส คือ ความอยาก เป็นต้นเหตุ ของความทุกข์ทั้งมวล สามารถขจัดได้ด้วยบุญ ๓ อย่าง

คุณธรรมที่จะทำให้ชีวิตคู่ยืนยาว อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขในโลกนี้ และเมื่อละโลกไปแล้ว