 |
หลวงพ่อเจ้าคะ มีหลักธรรมหรือข้อคิดอะไรบ้างที่จะเอาไปสั่งสอนลูกๆ
ที่จะต้องมาบริหารกิจการแทนในอนาคต |
 |
คุณพ่อคุณแม่ที่เป็นเจ้าของกิจการ ส่วนมากก็หวังที่จะให้ลูกๆ ซึ่งเป็นทายาท มารับเอางานไปดูแล ไปทำแทน ด้วยกันทั้งนั้น
แต่ว่าบางครั้งก็สมหวัง บางครั้งก็ผิดหวัง แล้วก็มักจะไม่ทราบด้วยว่า
ทำไมจึงสมหวัง ทำไมจึงผิดหวัง
|
ที่สมหวังก็เพราะว่า คุณพ่อคุณแม่นอกจากจะมอบมรดกทางด้านการงานให้แล้ว ยังมอบมรดกทางธรรมให้ลูกด้วย
คือคุณพ่อคุณแม่ไม่ใช่สอนแต่งานที่จะมอบให้เขารับเอาไปทำเพียงอย่างเดียวแต่ว่าจะต้องหมั่นบอกหมั่นเตือน กับลูกให้รู้ว่าเป้าหมายชีวิตของคนเราที่เกิดมาชาตินี้ ไม่ใช่่เพียงแค่อยู่ ไปวันๆ หรือว่าหาความสนุก ความสบายไปวันๆ เท่านั้น
แต่ว่าเมื่อเกิดมาแล้วเรามีอะไรเป็นข้อบกพร่องก็รีบแก้ไขเสียตั้งแต่ชาตินี้อย่าปล่อยให้กลายเป็นนิสัยที่ไม่ดี ติดตัวข้ามชาติไปได้เพราะว่าคนเรานั้นตายแล้วไม่สูญชีวิตหลังความตายยังมีอยู่ส่วนตายแล้วจะไปที่ไหนนั้นก็อยู่ตรงที่ว่า เราสามารถแก้ไขตัวเองได้ขนาดไหนนั่นเอง
เพราะฉะนั้น เกิดมาชาตินี้ต้องสร้างบุญสร้างบารมี ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม ตั้งใจกำจัดทุกข์ให้หมดไป เพราะพระนิพพาน
นั้นมีจริง และเป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิตของมนุษย์ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชี้เอาไว้ให้แล้ว
|
...ต้องหมั่นบอก หมั่นเตือน กับลูกให้รู้ว่า เป้าหมายชีวิตของคนเราที่เกิดมาชาตินี้ไม่ใช่
เพียงแค่อยู่ไปวันๆ หรือว่าหา ความสนุกความสบายไปวันๆ เท่านั้น.....
|
สิ่งเหล่านี้คุณพ่อคุณแม่ต้องมอบเป็น มรดกธรรมให้ลูกก่อน แล้วจึงค่อยมอบโรงงานมอบกิจการให้กับเขา
ถ้าทำกันอย่างนี้จะไม่ผิดหวัง เนื่องจากลูก ๆ จะรู้ว่า อย่างไรเสียเขาก็จะต้องทำงาน เพื่อเป็นการหาเลี้ยงชีพ แล้วก็ต้องทำบุญ
ด้วย เพราะบุญ จะเป็นอุปกรณ์สำคัญ ที่สามารถจะแก้ไขตัวเอง และปราบทุกข์ ปราบกิเลสอาสวะได้
เมื่อภาพอย่างนี้อยู่ในใจของลูกแล้ว ก็ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะทำงานได้ไม่ดี
สิ่งที่คุณโยมจะต้องชี้ให้เขาดูต่อไปอีกคือ กิจการของเรา อาชีพของเรานี้ เป็นอาชีพบริสุทธิ์ เป็นสัมมาอาชีวะโรงงาน
ของเราก็เป็นโรงงานที่ประกอบสินค้าที่ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดเจนว่า นี่เป็นสัมมาอาชีวะ ซึ่งในโลกนี้สัมมาอาชีวะเท่านั้น ที่จะเป็นหลักประกันว่า
เราจะปิดนรกให้กับตัวเองได้
แม่ตั้งโรงงานมาจนกระทั่งขนาดนี้แล้ว ลูกภูมิใจเถอะว่า เลือดเนื้อทุกหยดในตัวลูก เกิดจากสัมมาอาชีวะ เกิดจากอาชีพ
ที่บริสุทธิ์ของแม่
เพราะฉะนั้น ลูกเองเมื่อรับสิ่งนี้ไปแล้ว ก็ต้องไปทำให้ดี เงินทองแต่ละบาท แต่ละสตางค์ที่ลูกจะได้จากสัมมาอาชีวะได้จากอาชีพบริสุทธิ์อย่างนี้ ย่อมเป็นเงินทองที่บริสุทธิ์
ถึงเวลาถ้าลูกเอาไปทำบุญทำทาน ลูกก็จะได้บุญมาก ได้บุญที่บริสุทธิ์ ได้บุญที่มีคุณภาพ แล้วลูกก็จะได้ภูมิใจ
ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องชี้ให้เขาดูอีกว่า คนงาน แต่ละคนนั้น แม่เลี้ยงเขามา ฝึกเขามาเหมือนอย่างกับเลี้ยงลูก
เพราะแม่อยากจะให้เขาเป็นคนที่ดี มีคุณธรรม มีศีลธรรมประจำใจ แม่จึงทุ่มเทฝึกเขา ให้รู้จักบุญบาป ให้รักบุญกลัวบาป เช่นเดียวกับที่ฝึกให้ลูก
แม่ไม่ได้ลำเอียงเลยนะ ทุ่มเทให้กับลูกของแม่อย่างไร ก็ทุ่มเทให้กับเขาอย่างนั้น ถึงจะเป็นลูกจ้างแต่แม่ก็รักเขาเหมือน
อย่างกับลูก
และต้องถือว่าลูกเป็นคนที่มีบุญมาก เพราะว่ามีคนที่รักบุญกลัวบาปเหมือนอย่างกับลูก มาช่วยเป็นมือ เป็นเท้า มาเป็นอุปกรณ์ในการประกอบอาชีพ
เพราะฉะนั้น ลูกต้องรู้จักถนอมโรงงาน ของเรา ที่เป็นกิจการที่เป็นสัมมาอาชีวะให้ดี แล้วก็ทำให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น
และรู้จักถนอมคนที่แม่เลี้ยงเขามา ฝึกเขามาพร้อมๆ กับลูก โดยให้เขาทำงานและแก้ไขฝึกฝนตัวเองได้อย่างเต็มที่
เขาก็จะได้บุญไปกับลูก แล้วลูกก็จะได้ สิ่งแวดล้อมที่เป็นคนดี ไว้สำหรับร่วมสร้างบุญสร้างบารมีไปกับลูก ลูกก็จะเป็นคนที่มีบุญที่สุด ในโลกเลย
เมื่อชี้ให้ลูกดูอย่างนี้แล้ว ลูกๆ ก็จะรักแม่ รักงานของแม่ และรักคนของแม่อย่างที่สุด ทีเดียว....
|
|
