นักธุรกิจมักจะมีความกังวลใจ เกี่ยวกับเรื่องการทำธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การหมุนเงินไม่ทัน การทำธุรกิจขาดทุนเป็นต้น ถ้าหากว่านักธุรกิจเหล่านั้น มีความศรัทธาในพุทธศาสนา พุทธศาสนาจะมีส่วนช่วยในการทำธุรกิจของพวกเขาได้อย่างไรบ้าง

       ไม่ว่าจะนับถือพระพุทธศาสนา หรือไม่นับถือก็ตามสี่งแรกที่ต้องรู้ ก็คือ

๑. ในการทำธุรกิจ หนีไม่พ้นที่จะต้องมีความรู้ความสามารถในเรื่องนั้น ๆ ประเด็นอยู่ตรงนี้ เมื่อมีความรู้ความสามารถในเรื่องนั้น ๆ เรียบร้อยแล้ว สี่งที่ต้องรู้ต่อไปอีก ก็คือ ในพระพุทธศาสนา เวลาใครจะประกอบธุรกิจ หรือทำการงานใดก็ตาม มีส่วนที่เหมือนแล้วก็ต่างกว่า ของคนกลุ่มอื่นอยู่ คือ ในเรื่องของการทำธุรกิจนั้น หนีไม่พ้นหลักของการหา การเก็บ แล้วก็การใช้ หาเงีนได้มาแล้ว ก็ต้องรู้จักเก็บ เก็บแล้วส่วนที่จะลงทุนก็ลงทุนกันไป ที่จะใช้ก็ใช้กันไปแต่ของพระพุทธศาสนาต่างกันตรงที่ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสั่งนักสั่งหนาทีเดียวว่า ทรัพย์สินเงินทองที่ได้จากการประกอบธุรกิจ ก่อนจะเอาไปใช้ รีบแบ่งเอามาสร้างเครือข่ายคนดีเสียก่อน เพราะถ้าไม่รีบเอามาสร้างเครือข่ายคนดีเสียก่อน ที่มาแห่งโชคลาภทั้งหลายจะหายไป ทำไมจึงว่าอย่างนั้น เพราะว่าคนเราจะหา จะเก็บ จะใช้อย่างไรก็ตาม จะร่ำรวยขนาดไหนก็ตามสมมุติว่าคุณประกอบธุรกิจ จนกระทั่งกลายเป็นมหาเศรษฐีอันดับ ๑ ของโลก แต่ว่าคุณความดีศีลธรรมหรือบุญกุศลไม่ได้เพี่มขึ้นมาในใจเลย อุตส่าห์เป็นมหาเศรษฐีแต่ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงห่วงใยชาวโลก ทรงสอนไว้ว่าก่อนที่จะนำเงินไปใช้อะไร ให้เอามาสร้างเครือข่ายคนดีเสียก่อน เพื่อว่า 

     ๑.๑ ตัวเราจะสามารถ absorb หรือว่าซึมซับเอาความดีจากคนอื่นที่เขามีต่างไปจากเราเอามาไว้ในตัวเราได้
    ๑.๒ ความดีอะไร บุญกุศลอะไร ที่เราพอมี ก็จะได้แจกจ่ายไปให้กับคนอื่นเขาได้ พูดง่ายๆ หากำไรจากการค้าแล้วไม่พอ ต้องหาบุญให้เป็น แล้วหาคนดีมาเป็นสี่งแวดล้อมเราให้ได้ เรามีความดี เอาไปแจกเอาไปปันให้เขา เขามีความดีเอามาให้เราบ้าง ทำอย่างนี้เราจะมีเครือข่ายกัลยาณมิตร เพี่มขึ้นมาทุกวัน ๆ เงินทองจากธุรกิจก็ได้เพี่ม คุณความดีตัวเราก็ได้เพี่ม เพื่อนดี ๆ ก็ได้เพี่ม โลก ก็ได้คนดีเพี่มตามมาด้วย นี่เป็นเรื่องที่หนึ่ง ที่แตกต่างกันระหว่างโลกพุทธกับโลกธุรกิจ ที่จะต้องรู้

   ๒.สี่งที่จะต้องรู้ต่อไปอีก ก็คือ ในศาสนาพุทธของเรา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสั่งไว้ชัดเจนว่าอาชีพ บางอย่างเป็นอาชีพต้องห้าม อย่าไปแตะ เช่น ค้าอาวุธ ค้ามนุษย์ ค้าสัตว์เอาไปฆ่า ค้ายาพิษ ค้ายาเสพติด เป็นต้น อาชีพต้องห้ามเหล่านี้ รวมไปจนกระทั่งอาชีพที่เกี่ยวพันกับอบายมุขทั้งหลาย อย่าไปแตะมันเข้า เชื้อบาปจะติดมา แล้วคนบาปจะเต็มบ้าน เต็มเมือง เต็มโลก เดี๋ยวประเทศไทยเราจะย่ำแย่
    ๓. ที่จะต้องรู้อีก ก็คือ ความสำเร็จในการประกอบธุรกิจไม่ได้อยู่ที่เพียงว่ามีความรู้ มีความ สามารถ หรือว่ามีความเพียรเท่านั้น แต่มีองค์ประกอบเบื้องหลังอยู่อีกอย่าง ก็คือ บุญของเรา โดยเฉพาะบุญเก่า ถ้าไม่มีบุญหนุนนำ ทุ่มเททำงานเข้าไป มันก็ได้ แต่ไม่ค่อยดีนัก พูดง่าย ๆ ทุนเก่าข้ามชาติไม่ค่อยมี ก็ยากหน่อย ส่วนมากเราเห็นแต่ทุนในชาตินี้ แต่ทุนเก่าคือบุญข้ามชาติ คนมองไม่ค่อยเห็น ใครที่บุญน้อย ชาตินี้เหนื่อยหนักหน่อย แต่อย่าท้อ เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้บุญข้ามชาติมีเท่าไร ถือเสียว่าบุญข้ามชาติไม่มี หรือมีน้อยก็แล้วกัน ถ้ามีมากถือเป็นของแถม แต่รู้ไว้ด้วยบุญเก่าข้ามชาติมีผลอย่างมากที่จะช่วยให้เราประกอบธุรกิจสำเร็จได้มากน้อยเพียงไหน

   อย่างที่โบราณว่าเก่งกับเฮงนั่นแหละ เฮงมาจากบุญเก่าที่ทำมาดี แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีบุญเก่ามาขนาดไหน อยากฝากเป็นข้อคิดอย่างนี้ บางคนทำธุรกิจพอถึงจุดหนึ่งเข้า ทำท่าว่าจะได้กำไรเท่านั้นเท่านี้ แล้วมีอันเป็นไป แสดงว่ากำลังบุญของเราหย่อน ให้รีบสร้างบุญใหม่เสียแต่วันนี้ แล้วบุญใหม่วันนี้จะเป็นบุญเก่าของเราวันพรุ่งนี้ บุญใหม่ของเราเดือนนี้ จะเป็นบุญเก่าของเราเดือนหน้า บุญใหม่ของเราปีนี้จะเป็นบุญเก่าของเราปีหน้า บุญใหม่ชาตินี้จะเป็นบุญเก่าชาติหน้า พูดง่าย ๆ ทำมาหากินก็ทำไป แต่อย่าลืมทำบุญเท่านั้นแหละ อย่างนี้รวยข้ามชาติเลย

     อย่างที่โบราณว่าเก่งกับเฮงนั่นแหละ เฮงมาจากบุญเก่าที่ทำมาดี แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีบุญเก่ามาขนาดไหน อยากฝากเป็นข้อคิดอย่างนี้ บางคนทำธุรกิจพอถึงจุดหนึ่งเข้า ทำท่าว่าจะได้กำไรเท่านั้นเท่านี้ แล้วมีอันเป็นไป แสดงว่ากำลังบุญของเราหย่อน ให้รีบสร้างบุญใหม่เสียแต่วันนี้ล้วบุญใหม่วันนี้จะเป็นบุญเก่าของเราวันพรุ่งนี้ บุญใหม่ของเราเดือนนี้จะเป็นบุญเก่าของเราเดือนหน้าบุญใหม่ ของเราปีนี้จะเป็นบุญเก่าของเราปีหน้า บุญใหม่ชาตินี้จะเป็นบุญเก่าชาติหน้า พูดง่าย ๆ ทำมาหากินก็ทำไป แต่อย่าลืมทำบุญเท่านั้นแหละ อย่างนี้รวยข้ามชาติเลย