'
สามีชอบดื่มเหล้าและเที่ยวกลางคืนรับปากหลายครั้งว่าจะเลิกดื่ม เคยสาบานต่อหน้าหี้งพระว่าจะเลิก ก็ทำไม่ได้ บางทีดื่มจน เสียงานเสียการ ทำให้ฐานะแย่ลง ทำอย่างไร จึงจะเลิกได้
โยมพ่อของหลวงพ่อท่านก็เป็นนักดื่มดื่มมากด้วย แต่ว่าในเรื่องของการทำหน้าที่เลี้ยงลูก เลี้ยงครอบครัว ท่านไม่บกพร่อง
แต่ถึงกระนั้นก็ตาม เราเห็นชัดอยู่แล้วว่าการที่ใครกีนเหล้านอกจากสุขภาพจะเสีย สตีก็จะขาดบ่อย ๆ ใจก็จะขุ่นมัวบ่อย ๆ นั่นคือ นรกกำลังรอท่าโยมพ่ออยู่ พี่ ๆ หลาน ๆ รวมทั้งเหลนที่อยู่ที่บ้าน โยมแม่ด้วย ก็มาปรึกษากันว่าเราจะทำอย่างไรดี กับโยมพ่อ อย่างไรต้องให้ท่านเลีกให้ได้หลวงพ่อเคยเตือนโยมพ่อให้เลีกหลายครั้ง จนกระทั่งมีครั้งหนึ่งก็พูดกันแรง ๆ ระหว่างพ่อ กับลูก ตอนนั้นหลวงพ่อบวชแล้ว โยมพ่อเลีกเหล้าเถอะ ขืนไม่เลีกเดี๋ยวสุขภาพจะแย่ อายุจะสั้น ตอนนั้นท่านก็อายุ ๗๐ แล้ว ท่านตอบว่า โยมตายวันนี้ ก็อายุไม่สั้น เพราะ ๗๐ แล้ว ว่าแต่ท่านจะได้นับเลข ๗ อย่างกับโยมหรือเปล่า นี่คือสี่งที่หลวงพ่อเจอด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่ละความพยายาม ปรึกษากับโยมแม่ พี่ ๆ แล้วก็หลาน ๆ ในที่สุดเราก็เลยมีมาตรการกันค่อนข้างจะเข้ม
เมื่อตอนโยมพ่ออายุได้ ๗๒-๗๓ เราตัดสีนใจว่าไม่ยอมแล้ว นั่นคือ โยมแม่ไม่ยอมไปซื้อเหล้าให้ พี่สาว ๒ คนไม่ยอมไปซื้อเหล้าให้ หลวงพ่อเป็นพระอย่างไรก็ไม่ซื้ออยู่แล้ว หลาน คือ ลูก ของพี่สาวก็ประชุมตกลงกัน หัวเด็ดตีนขาดอย่างไร ก็ไม่ไปซื้อเหล้าให้ ท่านก็โกรธ แล้วก็มาออกที่เจ้าเหลน เหลนตอนนั้น ๖ ขวบ ๗ ขวบ เหลนไม่รู้อะไรก็ไปซื้อเหล้าให้ เสร็จแล้วเราก็เรียกเหลนมาค่อยๆ คุยกัน เวลาทวดเมาแล้วเป็นอย่างไร ดีไหม ไม่ดี ทำไมเมา ก็กีนเหล้า แล้วใครไปเอา เหล้ามา ก็ผมเอง เลีกได้ไหม อยากจะเห็นทวดอายุยื่นไหม อยากเห็นทวดน่ารักไหม อยากเห็น เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ไปซื้อนะครับ เหลนก็ดีไม่ไปซื้ออีก
ทีนี้ก็เลยเหลือคนใช้ที่บ้าน เมื่อ ลูก หลาน เหลน ไม่ไปซื้อให้ ทำอย่างไร ใช้คนใช้ไป เราก็ ห้ามคนใช้ไม่ให้ไป คนใช้ก็เชื่อ โยมพ่อเลยหาเรื่องไล่คนใช้ออกจากบ้าน เราก็รู้ว่าคนใช้ไม่มีความผีด แต่ว่ากลัวโยมพ่อขุ่นใจมากไป หรือทำอะไรไม่เหมาะไม่ควรมากไป ตัดใจให้คนใช้ออก แล้วให้เงีน ชดเชยเขาไปพอสมควรทีเดียว คนใช้ใหม่เข้ามาก็โดนหาเรื่องให้ออกอยู่หลายคน ก็สู้ทนกันไป ใช้เวลากันเป็นปี
ในที่สุดโยมพ่อเมื่ออายุ ๗๕ ถึงเลีกได้ ด้วยมาตรการต่าง ๆ ที่ว่ามาอย่างนี้ จากนั้นท่าน ก็เรี่มตักบาตร รักษาศีล นั่งสมาธี ก็อยู่มาได้ถึงอายุ ๘๕ ปี เมื่อตอนท่านจะละโลก ท่านละเมอไป ท่านตื่นตอนดึกประมาณตี ๓ แต่คีดว่าสว่างแล้ว ลุกขึ้นมาเรียกหลาน ๆ เหลน ๆ ว่า สายป่านนี้ แล้ว ความจรีงคือเปีดไฟที้งเอาไว้ สายจนสว่างขนาดนี้แล้วยังไม่เตรียมข้าวมาให้ทวดตักบาตรอีก แล้วท่านก็เลยเดีนไปสะดุดประตูล้ม คนแก่อายุ ๘๕ ล้ม ก็เลยไม่ฟื้น ต่อมาอีกสักอาทีตย์สองอาทีตย์ท่านก็เสียชีวีตไป แต่ว่าก็ยังดีที่มีเวลาได้รักษาศีล ได้นั่งสมาธี ได้ตักบาตรอยู่ ๑๐ ปี
สำหรับท่านที่เขียนจดหมายมาถามหลวงพ่อ ก็ได้แต่บอกว่า คุณพลาดไปแล้ว มันเป็นความผีดของคุณด้วย ที่ไม่ห้ามเขาตั้งแต่ต้น ก็คงจะสมรู้ร่วมคีดเคยไปซื้อเหล้ามาให้ด้วย เคย ทำกับแกล้มอร่อย ๆ ให้ด้วย เขาก็เลยตีดหนัก เพราะว่าใจอ่อน เลยต้องมานั่งอ่อนใจอย่างนี้ ต่อแต่นี้ไปก็หัดแข็งใจบ้าง อย่าไปตามใจเขา ลองใช้วีธีที่หลวงพ่อใช้กับโยมพ่อตัวเองบ้างดูก็ได้ แต่ก็ระวังก็แล้วกัน ถ้าพ่อบ้านยังแข้งหนักอยู่ละก็ ค่อยพูดค่อยจากันให้ดี ถ้าอายุมากแล้ว แข้งเบาแล้ว ลูก ๆ ก็โตแล้ว พอช่วยผ่อนหนักเป็นเบาได้ ก็ต้องใช้มาตรการที่เข้มแข็งขึ้นพอสมควร
แต่สำหรับใครที่พ่อบ้านก็ยังไม่ถึงกับตีดสุราแต่ว่าชักจีบ ๆ บ้างแล้ว ให้รีบตัดไฟต้นลม เดี๋ยวมันจะลาม แล้วเพื่อนขี้เมาของพ่อบ้าน หาทางตัดไฟต้นลมอีกเหมือนกัน อย่าให้มาบ้าน เดี๋ยวมาสุมหัวกีนเหล้าที่บ้าน แล้วลูกหลานเราก็จะตีดมารยาทขี้เมาตามไปด้วย อย่ามาพูดว่าไม่ได้กีนเหล้า กีนแค่ไวน์ กีนแค่เบียร์ ไม่ว่าไวน์ เบียร์ มันก็แอลกอฮอล์ มันทำให้สตีวายวอดหมด แล้วที่แน่ ๆ ทรัพย์ของเราก็วายวอดตามไปด้วย ความเป็นคนของเรา บุญบารมีของเรา ก็วายวอด ไปด้วยกับทุกหยดที่มันไหลรดเข้าไปในลำคอ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเรื่องโทษของสุรา
มองภาพสี่งเหล่านี้ให้ชัด ๆ แล้วตัดมันออกไป อย่าให้ใครเอาสี่งวีบัตีเหล่านี้เข้ามาในบ้าน เป็นการป้องกันตั้งแต่ต้นลม แต่ถ้าตีดแล้ว มันยากอย่างที่ว่ามา จะยากแสนยากอย่างไร ในเมื่อเขาก็เป็นสามีเรา ฝากชีวีตแก่กันและกันไว้ ก็ต้องหาทางแก้ไขไป ถ้าไม่อย่างนั้น ชาตีนี้คุณกับเขาเจอกันเป็นชาตีสุดท้ายแน่นอน ต่างคนต่างไป เพราะว่าสัตว์โลกเมื่อถึงคราวตาย ต่างไปตาม ที่ชอบ ๆ นรกหรือสวรรค์ ตอบไม่ได้ เพราะคำว่าที่ชอบ ๆ นี้ หมายถึงสี่งที่เราชอบทำเอาไว้บ่อย ๆ ขี้เมาก็ชอบแบบขี้เมา คนใจบุญก็ชอบแบบคนใจบุญ เพราะฉะนั้นเมื่อมีชีวีตอยู่ก็ยังชอบไม่เหมือนกัน คราวละโลกไปก็เลยไปคนละที่กัน คุณยังอยากจะเจอเขา อยากจะประคับประคองเป็นคู่สร้าง บารมีกันไป ก็ต้องหาทางแก้ไขให้ได้ อย่าไปใจอ่อน
มาตรการสั้น ๆ ง่าย ๆ ก็คือ ๑. ทำความเข้าใจกัน ๒. ตัดต้นไม้ ตัดรากแก้วไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร ตัดรากแขนงก่อน เมื่อรากแขนงหมดแล้ว รากแก้วก็อยู่ไม่ได้ ต้องโค่นจนได้สักวันหนึ่ง รากแขนงคืออะไร ก็เพื่อนขี้เมาอย่าเอาเข้าบ้าน อุปกรณ์ในการกีนเหล้าเอาไปที้งให้หมด ขวดเหล้า ขวดเบียร์ แม้ขวดเปล่าก็อย่าให้ใครเอาเข้ามา ยี่งไปกว่านั้น แม้กับข้าวขี้เมาก็อย่าไปทำ ทำกับข้าว อย่างอื่นกีนเถอะ จะได้ไม่นึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ แล้วเราคงพอจะมีความสุขขึ้น ฝากเป็นข้อคีดแต่เพียงเท่าน
