Case Study กรณีศึกษา
เทพบุตรดุสิตบุรี
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘ 

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง

    ลูกเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๗ ครอบครัวของลูกเป็นครอบครัวธรรมกาย ทั้งสามีและลูก ๆ ทั้ง ๓ คน มีทิฐิเสมอกัน ไม่เคยขัดกันในเรื่องการสร้างบุญเลย ทุก ๆ วันอาทิตย์ ทั้งครอบครัวจะมาวัดโดยพร้อมเพรียงกันสม่ำเสมอ

     สามีของลูกเป็นคนใจดี ใจบุญ ก่อนที่จะมาวัดพระธรรมกาย มีกัลยาณมิตรท่านหนึ่งชวนมาสร้างบุญ สามีของลูกฝากปัจจัยมาสร้างบุญทุกครั้ง ภายหลังเมื่อมีโอกาสมาวัดแล้ว เขามีความศรัทธาพระเดชพระคุณ      หลวงพ่อและหมู่คณะเป็นอย่างมาก และได้ทำบุญอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะบุญใหญ่ ๆ  เขาทุ่มเททำเต็มกำลังทุกครั้ง ในปี พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนหลวงปู่สดทองคำ ๑  M สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวบนโดมองค์ละ ๑ M จำนวน ๖ องค์ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้กับตนเองและสมาชิกในครอบครัว และบอกบุญญาติมิตร รวมทั้งหมด ๑,๐๐๐ กว่าองค์ ร่วมบุญสร้างอาคารที่พักสงฆ์ ๑ ห้อง เป็นประธานรองในงานบุญใหญ่หลายงาน และสนับสนุนนมถั่วเหลืองกล่องเป็นคันรถสิบล้อ เพื่อแจกสาธุชนที่มาร่วมงานบุญใหญ่ และในงานอบรมธรรมทายาทหลายครั้ง

     ในปี พ.ศ. ๒๕๔๑ สามีของลูกมีอาการเครียด และบ่นว่าปวดหัว จนกระทั่งวันที่ ๑๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ เขาหมดสติล้มลงในห้องน้ำ เส้นเลือดในสมองแตก มีเลือดไหลออกจากจมูกเยอะมาก เมื่อนำส่งโรงพยาบาล   คุณหมอทำการผ่าตัดในวันที่ ๑๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ และมีอาการดีขึ้นเป็นอัศจรรย์ สามีของลูกเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเพียง ๑ เดือนกว่า คุณหมอก็อนุญาตให้กลับมาอยู่บ้านได้ เขาเริ่มเดินได้ พูดได้ แต่อาการทางสมองและการรับรู้ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ทั้งหมด ดีขึ้นเพียง ๘๐ เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับคนปกติ แต่หลายคนก็แปลกใจที่เขารอดมาได้ 

    การป่วยของสามีของลูกครั้งนี้ ทำให้ครอบครัวของลูกมีหนี้สินมากมาย ลูกพยายามทำทุกทางเพื่อให้สามีหายป่วย แม้เศรษฐกิจของครอบครัวจะเป็นอย่างไรก็ตาม พวกเราก็ยังคงเหนียวแน่นมั่นคงในการสร้างบุญบารมี ทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อบอก พยายามหอบหิ้วกันมาวัด ทั้ง ๆ ที่สามียังอยู่ในอาการที่สติสัมปชัญญะไม่ครบถ้วน แต่ลูกอยากให้เขาได้บุญทุกบุญ แม้วัดจะเป็นข่าวหรือมีปัญหา   อันใด พวกเราก็อยู่ร่วมเป็นกำลังใจให้หมู่คณะเสมอ ลูกคนเล็กยังอยู่ในรถเข็น สามีก็ยังต้องประคอง ตัวลูกเองก็มีภาระต้องรับผิดชอบหลายอย่าง ขาดคู่คิด ขาดปัจจัย ลูก ๆ ก็ยังเล็ก วัยกำลังกินกำลังนอน แต่คิดเสมอว่ามีปัญหาอะไรในชีวิตก็จะไม่ทิ้งบุญ

    จากปี พ.ศ. ๒๕๔๑ ถึงปี พ.ศ. ๒๕๔๘ ปัจจัยที่เราได้ร่วมสร้างบุญกับหลวงพ่อมีจำนวนน้อยลงไปมาก แต่หัวใจนั้นอยากจะสร้างบุญทุก ๆ บุญให้เต็มที่เหมือนเดิม ลูกไม่เคยนึกไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่า วันหนึ่งชีวิตจะต้องอยู่ในสภาพที่ต้องอดทนทั้งกายและใจในการแบกภาระความรับผิดชอบครอบครัวแต่เพียงผู้เดียว ไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งจะต้องพบกับอุปสรรคในการสร้างบารมีที่ใหญ่หลวงถึงเพียงนี้ หากย้อนกลับไปในชาติที่ผ่าน ๆ มาได้ ลูกอยากจะรื้อวิบากกรรมที่มีส่วนทำให้ตัวเองได้รับความทุกข์ยากในชาตินี้ออกไปให้หมด ถึงอย่างไรก็ตาม ลูกก็ได้รับกำลังใจจากหมู่คณะเรื่อยมา ลูกมาเติมบุญที่วัดทุกวันอาทิตย์ เพื่อให้จิตใจเข้มแข็งขึ้น โดยเฉพาะในปีหลัง ๆ นี้ ลูกเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ติดจานดาวธรรมที่บ้าน และเข้าโรงเรียนทุก ๆ วันไม่เคยขาด       ยิ่งทำให้ลูกมีกำลังใจเพิ่มพูนทับทวี รู้สึกว่าตัวเองและครอบครัวโชคดีเหลือเกิน ที่ได้ฟังธรรมะจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่บ้านได้ทุก ๆ วัน ทำให้ใจอยู่ในบุญกุศล และได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ และได้นำคำสอนมาใช้ในการแก้ปัญหาชีวิตตามหลักพระพุทธศาสนา ทำให้ได้สติและยอมรับในเรื่องกฎแห่งกรรมมากขึ้น

     ในช่วงนี้ลูกชักชวนหมู่ญาติให้ติดจานดาวธรรม ทำทุกวิถีทางให้เขาได้ดูดาวธรรม สนับสนุนให้ทุกคนได้ใกล้ชิดหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกครั้ง ที่ไปบอกบุญ ลูกจะพาสามีไปด้วย 

    สามีของลูกมีอาการดีวันดีคืน ตัวลูกเองก็เบิกบานในบุญที่หลวงพ่อมอบให้ จนกระทั่งในวันพุธที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘ ลูกและสามีมาถวายผ้าไตรจีวรแด่คณะสงฆ์ที่วัด ขากลับจากทำบุญเห็นสามีหน้าตาไม่ค่อยดี คิดว่าเกิดจากอากาศร้อน และช่วงนี้สามีอ้วนขึ้นมาก ลูกจึงพาเขาไปเดินที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อรับอากาศเย็น ๆ แต่พอเดินนาน ก็ยิ่งเห็นว่าอาการของสามีไม่ดีขึ้น รู้สึกว่าเขาอ่อนล้ามาก จึงพากลับมาพักผ่อนที่บ้าน พอตื่นขึ้นมา สามีของลูกก็อาเจียน อ่อนแรงเหมือนจะหมดสติแม่ของลูกบอกให้เขานึกถึงหลวงปู่สด หลวงพ่อ ไว้กลางท้อง และให้นึกถึงบุญทุกๆ บุญ และสามีของลูกก็จากพวกเราไปอย่างสงบในเวลา ๔ ทุ่มกว่าของวันพุธที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ รวมอายุได้ ๕๓ ปี

หลังจากส่งคำถาม ไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้

    ๑.สามีของลูกตายด้วยหัวใจตีบ ก่อนตายมีสติระลึกถึงบุญและธรรมะได้ แต่ไม่ถึงขั้นที่จะรู้ตัวว่าตาย แค่รู้ตัวว่าจะหลับเท่านั้น 

    ๒.เมื่อตายแล้วก็เหมือนหลับไป และได้ยินคนมาเรียกจึงลุกขึ้น ตัวก็ลอยขึ้นจากกายหยาบ แล้วบริวารก็พาไปขึ้นเทวรถทองคำประดับรัตนชาติ เมื่อนั่งอยู่บนเทวรถ กายก็เปลี่ยนเป็นทิพย์ จึงรู้ว่าตัวเองตายแล้ว 

    ๓.บุญที่สั่งสมในตัวเองทำให้สอนตัวเองได้ว่า ต้องมาทำตามหลักวิชชา ดังนั้นบริวารจึงพามาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ทำให้ระลึกนึกถึงบุญต่าง ๆ ได้ ด้วยสติที่สมบูรณ์กว่าตอนเป็นกายมนุษย์มาก เพราะรู้เรื่องหมด 

    ๔.ได้แว็บไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง โดยที่ไม่ได้ไปงานศพ และฝากสั่งว่า    ไม่ต้องเป็นห่วงหรือเสียใจ ตอนนี้กำลังตื่นเต้นเบิกบานว่าวิมานสวยจัง อลังการจริง ๆ

    ๕.ในอดีตชาติสามีของลูกทำกรรมปาณาติบาต กรรมสุรา และกรรมกาเม คือ    เป็นคนมีนิสัยนักเลง เมื่อดื่มสุราแล้วมักมีเรื่องชกต่อย ทุบตี ทะเลาะวิวาท มีอยู่ครั้งหนึ่งรุมทำร้ายอีกฝ่ายเสียชีวิต ด้วยวิบากกรรมนี้        จึงทำให้อายุสั้น

    ๖.ส่วนเรื่องนกกระจอกเป็นเรื่องบังเอิญ ที่คิดประสมประเสไปเองโดยใช้สันนิษฐานวิทยา แต่ไม่เกี่ยวกับการตายของสามีของลูก

    ๗.บุญที่สร้างบารมีกับหมู่คณะมาในอดีตกับบุญปัจจุบันที่ทำไว้ทุกบุญกับหมู่คณะตามมาช่วย จึงทำให้รอดชีวิตมาสร้างบารมีได้อีกถึง ๗ ปี ตั้งแต่ปี ๒๕๔๑ เรื่อยมา

    ๘.บุญที่สร้างองค์พระธรรมกายประจำ-ตัวและบุญต่าง ๆ ที่ทำด้วยตัวเองและชวนหมู่ญาติมิตรมาทำด้วย จะทำให้ไปตัดรอนวิบากกรรมเก่าที่ทำไว้ในอดีตให้เบาบางลง และจะได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกในภพชาติต่อไป 

    ๙.ด้วยสภาพที่มีฐานะมั่งคั่ง สุขภาพร่างกายแข็งแรง อายุยืนยาว มีความรู้ดี ความสามารถดี มีดวงปัญญา มีพวกพ้องบริวารที่ดี เป็นต้น

    ๑๐.หนี้สินที่เกิดจากการรักษาตัวสามีของลูก ยังไม่ทันใช้หมดก็มาเสียชีวิตก่อน โดยไม่มีเจตนาหนีหนี้ ไม่มีวิบากกรรมอะไร และหากไปเกิดใหม่ บุญที่ทำไว้มากมายในปัจจุบันจะทำให้มีสมบัติไปใช้หนี้ในภพชาติต่อไปได้ 

    ๑๑.และเหลือเฟือที่จะสร้างบารมีต่อไปอีก เพราะบุญมีมากกว่าหนี้สิน อีกทั้งปัจจุบันให้ลูกทำใจใส ๆ เดี๋ยวสมบัติใหญ่จะไหลมา   ให้ลูกใช้หนี้คืนได้หมด

    ๑๒.ในบั้นปลายชีวิตของลูก ลูกจะไม่ลำบากดังที่กังวลใจ ถ้าลูกไม่ทิ้งบุญ บุญจะตามเกื้อหนุนให้มีช่องทางในการดำเนินชีวิต           ได้สะดวกสบาย และสร้างบารมีได้สมใจ อย่ากังวลใจไปเลย ความมืดไม่ได้มีอยู่ตลอดเวลา สักวันจะถึงวันสว่างของลูก

  ๑๓.ตัวลูกในอดีตเคยเป็นภรรยาของสามีลูก และทำกับแกล้มให้สามีกิน จึงต้องมาดูแลสามีที่มีสภาพดังกล่าว และตัวลูกมีวิบากกรรมที่ไปอนุโมทนายินดีกับการกระทำของสามีในชาตินั้น 

    ๑๔.เมื่อกัปที่ผ่านมา ตัวลูกนอกจากเป็นนักเลงสุราแล้วยังรับจ้างทวงหนี้ด้วย เมื่อวิบากกรรมตามมาส่งผลจึงทำให้เส้นทางการสร้างบารมีของลูกไม่ราบรื่นเท่าที่ควร ทั้ง ๆ ที่ควรจะสร้างได้ดีกว่านี้อีกมากมาย แต่ก็สร้างบารมีที่ผ่านมาได้ไม่น้อย

    ๑๕.ตัวลูก สามี และลูกทั้ง ๓ คน ได้สร้างบารมีมากับหมู่คณะ โดยเฉพาะพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นเศรษฐีและสร้างบารมีอย่าง   เต็มที่ ราบรื่นดีกว่าชาตินี้เยอะ ที่ชาตินี้ไม่ราบรื่นเพราะวิบากกรรมจากกัปที่ผ่านมาตอนเป็นนักเลงดังกล่าวตามมาส่งผล

    ๑๖.ที่วิบากกรรมตามทัน เพราะช่วงต้นชีวิตในชาตินี้ก่อนพบหมู่คณะ สามีลูกคบคนพาล มีนิสัยนักเลง จึงทำให้วิบากกรรมเก่าได้ช่องส่งผลในช่วงท้ายของชีวิต ทั้ง ๆ ที่เมื่อเจอหมู่คณะแล้วก็สร้างบุญอย่างเต็มที่