Case Study กรณีศึกษา
ล้มละลาย
( ๖ กันยายน ๒๕๔๘ )

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

    ลูกเป็นชาวจังหวัดตราด มีอาชีพค้าขาย ลูกมีโอกาสเข้าวัดมาสร้างบารมีจากการ        ทำหน้าที่ของพระอาจารย์ท่านหนึ่ง เมื่อเดือนมกราคม ๒๕๔๗ ท่านเอาใจใส่เป็นกัลยาณมิตรให้ลูกดีมาก ทำให้ลูกประทับใจและได้มาวัดตลอดจนถึงปัจจุบัน ลูกกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝันดังนี้ค่ะ  

    เมื่อแม่ท้องตัวลูก พอใกล้ครบกำหนดคลอด วันหนึ่งแม่ได้ไปทำบุญที่สำนักสงฆ์    ใกล้ ๆ บ้าน ก่อนกลับบ้าน พระธุดงค์ที่อยู่ในสำนักสงฆ์นั้นให้น้ำมนต์แม่มา ๑ ขวด และ    สั่งว่าอย่าเพิ่งกินนะ ให้ถึงกำหนดคลอดก่อนค่อยกิน แต่ระหว่างทางแม่เกิดอาการหิวน้ำมาก จึงยกน้ำมนต์ขึ้นดื่มหมดไปครึ่งขวด พอกลับไปถึงบ้าน แม่ก็คลอดลูกออกมาโดยไม่มีอาการเจ็บปวดเลย 

    พระธุดงค์รูปนั้นเคยทักแม่ว่า “ลูก     ในท้องเป็นเด็กอินเดียมาเกิด” เมื่อลูกอายุได้      ๓ ขวบ ขณะอยู่กับคุณย่า ลูกก็ชี้ไปที่ดวงจันทร์ พูดว่า “ย่า ๆ นี่เจ้าอินเดีย” หลังจากนั้นมา   ลูกก็มักจะถูกเย้าจากคนแถว ๆ บ้านเสมอ ๆ ว่าเป็นลูกของเจ้าอินเดีย แต่ลูกไม่ชอบเลย 

    ลูกเคยแต่งงานมาแล้ว มีลูกเป็นหญิง ๒ คน ต่อมาแต่งงานใหม่กับสามีคนปัจจุบัน มีลูกด้วยกันอีก ๓ คน ภายหลังสามีคนปัจจุบันไปมีภรรยาน้อย ครอบครัวเลยไม่มีความสุข เขามีปากเสียงกับลูกเป็นประจำ จนทำให้ลูกสาวคนที่ ๒ ที่เกิดจากสามีเก่าของลูก      เกิดอาการเบื่อ จึงดื่มยาฆ่าแมลงฆ่าตัวตาย ตอนอายุได้เพียง ๑๔ ปี ลูกรักเขาและเสียใจมากที่เขาต้องมาจากไป ความทุกข์ที่มีอยู่จึงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ทุกข์เพราะสามีไปมีภรรยาน้อย และยังมาทุกข์เพราะลูกสาวตายอีก 

    ลูกตระเวนไปตามที่ต่าง ๆ เพื่อปรึกษาเรื่องความทุกข์ที่เกิดขึ้น มีหมอไสยเวทคนหนึ่งทักลูกว่า ลูกและครอบครัวโดนคนทำคุณไสยใส่ เขาจึงทำพิธีแก้ให้ และลูกก็เลยถามเขาว่า     ลูกอยากให้ลูกสาวคนที่ตายกลับมาเกิดใหม่  จะได้ไหม เขาตอบว่าได้ แล้วแนะนำให้เอาพระพุทธรูปประจำวันเกิดของลูกสาวคนที่ตายมา แล้วเขียนวัน เดือน ปีเกิดของเขาใส่ลงไป  ที่ฐานพระ แล้วก็นำพระพุทธรูปนั้นไปถวายพระที่วัด 

    ลูกทำตามที่เขาบอก จากนั้นลูกก็ไป  แก้หมัน ผ่านมาอีก ๓ เดือน วันหนึ่งเวลาประมาณ ๑ ทุ่ม ลูกนั่งรถไปโรงงานกับสามี ระหว่างทางลูกเห็นดวงไฟดวงใหญ่มากตกลงมาข้างทาง ห่างจากรถประมาณ ๕๐๐ เมตร

     พอไปถึงโรงงาน ลูกก็ไปนอนค้างคืน   ที่นั่น ก่อนนอนลูกนึกถึงลูกสาวที่ตาย แล้วพูดขึ้นมาว่า “จะมาเกิดก็มา” พอหลับไปลูกฝันเห็น ไม้บูมเมอแรงซึ่งลูกสาวชอบเล่นมากหมุนติ้ว ๆ เข้ามาหาลูก ลูกก็บอกในฝันอีกว่า อยากเกิด   ก็มาเกิด จากนั้นลูกก็ตั้งท้อง แล้วก็คลอดออกมาเป็นชาย เป็นลูกคนที่ ๖ หน้าตาน่ารัก

    ลูกทำการค้ากับประเทศเวียดนาม แต่ต้องไปรับสินค้าที่เขมร เป็นสินค้าประเภทปลาหมึกแห้ง กุ้งแห้ง สองสามวันทางเวียดนามถึงจะนำสินค้ามาลงที่เขมรครั้งหนึ่ง แล้วลูกก็ไปรับสินค้าจากเขมรลงเรือมาเมืองไทย ระยะทางเดินเรือจากเขมรมาฝั่งไทยมีช่วงหนึ่งที่    เขาเรียกกันว่า “ปากคลอง” ที่นี่มักมีพายุร้ายพัดผ่านและนำคลื่นลูกใหญ่มหึมาตามมาด้วย ที่สำคัญคือถ้าใครโดนคลื่นยักษ์นี้เข้าเป็นต้องตายหมด และหาศพไม่เจอ จนกว่าจะขึ้นอืด 

    วันนั้นก็เช่นเดียวกัน ลูกนำสินค้าจากเขมรลงเรือตังเก มีสินค้าอยู่เต็มลำเรือ มีคนอยู่ทั้งหมดประมาณ ๑๐ กว่าคน มีหญิงเพียง ๒ คนรวมตัวลูก นอกนั้นเป็นชายหมด คนส่วนใหญ่อยู่ในเก๋งเรือซึ่งเป็นห้องที่มีหลังคาคลุม แต่ตัวลูกอยู่นอกเก๋งเรือที่เป็นลานโล่งไม่มีหลังคา 

    พอเรือแล่นมาถึงบริเวณปากคลอง ทันใดนั้นก็มีคลื่นลูกโตสูงประมาณ ๗ เมตร กว้างประมาณเนื้อที่ ๑ ไร่ พัดมาปะทะกับเรืออย่างแรง จนเรือตะแคงและโคลงเคลงไปมา  แต่ก็ไม่ล่ม กัปตันเรือต้องขับเรือฝ่าคลื่นต่อไป  เรื่อย ๆ หยุดไม่ได้ ถ้าหยุดเรือก็จะล่มทันที    ลูกอยู่นอกเก๋งเรือเพียงคนเดียว ในสภาพเรือ   ที่โคลงเคลงเพราะแรงคลื่น ซ้ำโดนพายุฟาดเข้าอย่างจัง ตัวของลูกเปียกและชา หนาวสะท้าน สายฝนที่ตกกระหน่ำใส่ ลมที่พัดมาอย่างแรงกล้า ทำให้ลูกสั่นเกร็งไปทั้งตัว จนไม่สามารถขยับตัวหรือช่วยเหลือตัวเองได้เลย 

    ลูกต้องอดทนคอยด้วยความสั่นสะท้าน จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง  เมื่อคลื่นลมสงบลง  ไต้ก๋งเรือก็ออกมาช่วย เขาพยายามดึงลูกเข้าไปที่เก๋งเรือ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะตัวลูกแข็งทื่อและหนักอึ้ง ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย เป็นอยู่อย่างนี้นานถึง ๒ ชั่วโมง จนกระทั่งถึงฝั่งไทย 

    ลูกเจ็บระบมไปทั้งตัว แต่ก็รอดชีวิตมาได้ ต่อมาทางเวียดนามก็นำสินค้ามาลงให้ที่ประเทศไทยแทนสินค้าที่เสียหายไป ไม่นานลูกก็ขายสินค้าได้เป็นเงินก้อนถึง ๑๐ ล้านบาท ทำให้ฐานะในตอนนั้นดีมาก ๆ ร่ำรวย แต่รวยอยู่ได้ไม่กี่ปีก็เกิดภาวะเงินบาทลอยตัว ทำให้ลูกต้องประสบกับหนี้สิน ถูกฟ้องถึง ๖ คดี บางวันต้องขึ้นศาล ๒ ครั้ง คดียังถูกดำเนินการอยู่จนถึงปัจจุบัน กิจการนั้นจึงต้องเลิกไป 

    ต่อมา ลูกหันมาผลิตยาน้ำมันเหลือง จนได้รับการคัดเลือกให้เป็นสินค้า ๑ ตำบล    ๑ ผลิตภัณฑ์ ลูกมีโอกาสนำสินค้าไปแสดงในหลายประเทศ จากการสนับสนุนของรัฐบาล  โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใด ๆ 

    ครั้งหนึ่ง ลูกนำยาน้ำมันเหลืองไปส่ง   ที่จังหวัดเชียงราย ขากลับขณะขับรถผ่านภูชี้ฟ้า ลูกก็แวะขึ้นไปเที่ยวที่ยอดภูนั้นกับลูกชาย     พอขึ้นไปถึงยอดภูก็ได้พบกับชายคนหนึ่งใน   ชุดขาวยืนกางร่มอยู่ ช่วงนั้นเป็นเวลาเย็น มีฝนตกปรอย ๆ เขายืนอยู่บนยอดหินที่ยาวยื่นออกไป ลูกรู้สึกสงสัยว่าทำไมเขาไม่ตกลงไป 

    ตอนหลังเขาเดินมาหาลูก เราทักทายกัน ลูกก็ถามเขาว่า เขาอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร เขาก็ชี้ไปที่ป่าใกล้ ๆ บริเวณนั้น แล้วบอกว่าอยู่ที่นี่และอยู่คนเดียว เดินคุยกันได้สักพักหนึ่ง ลูกก็ขอตัวกลับ แล้วเดินลงมาที่รถ ชายคนนั้นก็เดินตามมาด้วย ขณะเดินลงมา ข้อเท้าลูกแพลง เมื่อถึงรถลูกยกเสบียงซึ่งเป็นของแห้งให้เขาไป พอลูกขับรถออกมาได้หน่อยเดียวก็หันหลังกลับไปมอง แต่ก็ไม่เห็นชายคนนั้นแล้ว

    พอกลับมาบ้านได้ ๓ วัน ลูกก็ป่วย  เท้าของลูกบวมมาก  มีตุ่มขึ้นเป็นเม็ด ๆ พองไปทั้งขาเหมือนโดนน้ำร้อนลวก หมอบอกว่าเป็น “โรคงูฟักไข่ ไฟลามทุ่ง” เห็นสภาพตัวเองแล้ว ลูกไม่กล้าไปหาหมอ เพราะคิดว่าหมอต้องสั่งตัดขาแน่ จนสามีและลูก ๆ ทนไม่ได้ จึงอุ้มลูกลงจากบ้านไปส่งโรงพยาบาล 

    หมอผ่าตัดแล่เอาเนื้อออก ลูกสลบไป แล้วฝันเห็นหมอชีวกะนั่งอยู่ฝั่งซ้ายของลูก ในช่วงที่สลบนั้น อาการของลูกแย่มาก เพราะขาดเลือด สามีและลูก ๆ จึงเป็นคนบริจาคเลือดให้ แต่รออยู่นานเลือดที่บริจาคก็ยังไม่ได้เอามาให้ลูกสักที จนสามีเห็นหน้าของลูกซีดมาก จึงไปถามหมอว่าทำไมไม่ให้เลือดสักที หมอบอกว่า “ผมสั่งเลือดไปนานแล้ว” สามีจึงตามหาเลือด กว่าจะได้มาก็นับว่าหลายชั่วโมง จนลูกเกือบ  ไม่รอด  

    พอลูกกลับมาบ้านก็มีอาการเจ็บปวดทรมานมาก จึงยกมือพนมบอกพ่อปู่ชีวกะว่า ลูกเจ็บปวดมาก ขอให้ลูกหายเจ็บปวดทรมาน ให้นอนหลับได้ จากนั้นประมาณ ๒๐ นาที ก็มีความรู้สึกเหมือนมีมุ้งสีทองมาครอบที่ตัวลูก  ลูกหายปวด หลับสบายไปหลายวัน 

    ช่วงที่แผลยังไม่หาย ลูกต้องทำแผล   ทุกวัน หมอบอกว่าเนื้อเป็นฝ้า จึงเอาขาของลูก   ไปแช่ในน้ำอุ่นจัด แล้วคีบเอาเนื้อที่ไม่ดีออก      ลูกเจ็บปวดทรมานมาก จนตาพร่า เห็นดาวขึ้นระยิบระยับ แต่ในที่สุดก็หายเป็นปกติ

    ลูกมีความกังวลใจอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ คือตอนลูกอายุ ๘ ขวบ ขณะนั้นกำลังเรียนอยู่    ป. ๒ ลูกเคยแอบเปิดปิ่นโตข้าวของเพื่อน     แล้วไปถามเขาว่า “กินข้าวกับอะไร” เพื่อนคนนั้นให้ลูกทาย ลูกเห็นแล้วจึงตอบถูก เขาถามกลับมาว่า “เปิดดูแล้วใช่ไหม?” ลูกตอบว่า “ไม่ได้เปิด ถ้าเปิดให้ฟ้าผ่า” ตั้งแต่นั้นมาเวลาฝนตกทีไร ลูกจะวิ่งหนีแทบไม่ทันเพราะกลัวฟ้าผ่า

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้

    ๑. ตัวลูกที่พระธุดงค์บอกว่าเป็นคนอินเดียมาเกิดนั้น ท่านก็ทักไปอย่างนั้นเอง อย่าเอาเป็นจริงเป็นจังเลย เพราะลูกก่อนมาเกิด    ดีกว่านั้น 
 

    ๒. ที่ลูกคลอดง่ายเพราะลูกไม่ได้มีกรรมกักขังหน่วงเหนี่ยวคนหรือสัตว์ไว้ อีกทั้งพระปริตรพุทธมนต์ที่พระธุดงค์ท่านสวดก็เป็นตัวเสริมทำให้คลอดง่ายตามที่ท่านอธิษฐานให้
 

    ๓. ลูกสาวคนที่ ๒ ที่กินยาตาย เพราะมีนิสัยหาทางออกของปัญหาชีวิตหรือความกลุ้มด้วยการฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว
 

    ๔. ตายแล้วก็ถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไปยมโลกเพราะการฆ่าตัวตาย กำลังโดนเจ้าหน้าที่จับให้กินยาพิษ ตาย-เกิด ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า   ด้วยความทุกข์ทรมานมาก
 

     ๕. ส่วนที่ลูกฝันไปนั้นก็เกิดจาก     ความรักและคิดถึงลูกเท่านั้น อย่าไปยึดมั่น    ถือมั่นเลย ให้ลูกรีบทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เธอมาก ๆ จะดีกว่า เพราะจะช่วยให้เธอมีอายุสั้นลงในยมโลก
 

    ๖. เรือสินค้าของลูกต้องมาเจอพายุ เพราะกรรมในอดีต ทุกคนเคยแกล้งสัตว์เล็กสัตว์น้อย เช่น เอาลูกหมามาโยนเล่นในน้ำ เพื่อจะดูมันว่ายน้ำบ้าง หรือเอามดแมลงอะไร   ต่าง ๆ มาว่ายน้ำบ้าง เป็นต้น แต่ไม่ได้มีกรรมใหญ่มากนัก จึงทำให้ทุกคนรอดชีวิตมาได้
 

    ๗. ตัวลูกที่โดนหนักก็เพราะทำกรรมเล็กกรรมน้อยดังกล่าวมากกว่าคนอื่นในชาติต่าง ๆ ตามมาส่งผล
 

    ๘. เท้าลูกบวมเป็นตุ่มพองและถูกแล่เนื้อออกหลายครั้ง เพราะในชาติหนึ่งตอนเป็นวัยรุ่นได้จุดกองไฟเพื่อเล่นรอบกองไฟกับ    เพื่อน ๆ ต่อมาก็เกิดความคิดสนุก ๆ แกล้งผลักเพื่อนเข้าไปในกองไฟโดยไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงเล่น ๆ เท่านั้น จนเท้าเพื่อนเข้าไปในกองไฟและพองบวม วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผล
 

    ๙. หมอลืมให้เลือดลูกจนเกือบไม่รอดเพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารในอดีตตามมา   ส่งผล การป่วยครั้งนั้นไม่เกี่ยวกับชายชุดขาว   ที่ลูกเจอที่ภูชี้ฟ้า และเขาก็เป็นชาวบ้านธรรมดาที่มาท่องเที่ยวเท่านั้น ไม่ได้เป็นผีสางหรือ     ตาปะขาวผู้มีฤทธิ์
 

    ๑๐. ที่ลูกมีฐานะร่ำรวยมากช่วงหนึ่ง เพราะมหาทานบารมีที่ลูกตัดใจทำมาส่งผล แต่ต่อมาภายหลังล้มละลาย เพราะความเสียดายทรัพย์ที่ทำไปแล้ว จึงทำให้กรรมแห่งความตระหนี่ได้ช่องส่งผล รวมกับกรรมที่เคยโกงเขามา จึงส่งผลให้มีหนี้สินและถูกฟ้องร้องถึง ๖ คดี
 

    ๑๑. บุญที่เกิดจากการทำทานในปัจจุบันทำให้วิบากกรรมเก่าเบาบางลง ลูก    จึงมีทรัพย์ที่ได้มาจากอาชีพใหม่ คือ การทำน้ำมันเหลือง ถึงแม้รายได้ไม่มาก แต่ก็ไม่ขาดแคลน ให้ลูกทำบุญในปัจจุบันไปเรื่อย ๆ ก็จะเป็นบุญต่อบุญ สมบัติต่อสมบัติ ไม่ช้า       ก็หมดหนี้
 

    ๑๒. ลูกชอบฝันถึงพ่อปู่ชีวกะ และเมื่อนึกถึงท่านก็หายเจ็บปวดและนอนหลับได้ เพราะลูกมีความผูกพันและความนับถือปู่ครู   ยาโบราณ
 

    ๑๓. เจ้าอาวาสญาติของพ่อตายแล้ว    ก็ไปเป็นเทพบุตรสุดหล่อมีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส ๒ ที่ท่านต้องการพบลูกก็มีเพียงแค่ความระลึกถึงเพราะเป็นญาติและคุ้นเคยกันเท่านั้น ไม่ได้มีธุระอะไร
 

    ๑๔. ย่าตายแล้วก็ไปเป็นภุมเทวาอยู่ในหมู่บ้านภุมเทวาแห่งหนึ่ง ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น
 

    ๑๕. พ่อเป็นโรคริดสีดวง ตัวเหลือง และเลือดไม่ดีถึงกับต้องถ่ายเลือด เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารและเหนียวหนี้ในอดีตตามมาส่งผล 
 

    ๑๖. พ่อตายแล้วก็ไปเป็นบริวารของ   ภุมเทวาสายยักษ์ ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว จึงทำให้มีวิมานเป็นของตัวเอง และมีสภาพดีขึ้นในทุกด้าน
 

    ๑๗. ลูกมีพลอยทับทิม ๒๐ กะรัต ตั้งใจขายมาทำบุญ ก็ให้ลูกนั่งสมาธิแล้วนึกถึงบุญ  ทุกบุญที่ทำมา แล้วอธิษฐานจิตให้ผู้มีบุญ     มารับซื้อไปในราคาที่ยุติธรรม และเกิดความ  พึงพอใจด้วยกันทั้งคู่ ให้อธิษฐานบ่อย ๆ 
 

    ๑๘. คำสาบานของลูกตอน ๘ ขวบ   ในเรื่องฟ้าผ่า ก็อย่าไปกังวลใจจนเกินไป แต่เพื่อความสบายใจก็ให้สั่งสมบุญแล้วอธิษฐานจิต   ให้พ้นจากคำสาบานนั้นบ่อย ๆ
 

    ๑๙. ลูกกับลูกชายคนสุดท้องเป็น       กองเสบียงของหมู่คณะมา
 

    ๒๐. ปัจจุบันลูกรักษาศีล ๘ แล้วอธิษฐานจิตเป็นผู้ชายและให้ได้บวชตั้งแต่     ยังเยาว์วัยนั้น บุญนี้จะไปตัดรอนให้วิบากกรรมกาเมฯ เบาบางลงไป และจะมีโอกาสเป็นไปได้ในชาติใดชาติหนึ่ง เพราะลูกยังมีเศษกรรมกาเมฯ เจ้าชู้อยู่ แต่เจือจางลงไปแล้ว
 

    ๒๑. ชาตินี้มาเจอกันอีกก็ให้ตั้งใจ   สร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลย