ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต

คำพูดของคนไม่ดี

สนฺโต น เต เย น วทนฺติ ธมฺมํ

ผู้ใดไม่พูดเป็นธรรม ผู้นั้นไม่ใช่สัตบุรุษ

(สํ.ส. ๑๕/๒๗๐)

ปกติของคนดี คือ คิดดี พูดดี ทำดี

ปกติของคนไม่ดี คือ คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดี

ในที่นี้ขอกล่าวเน้นถึงคำพูดของคนไม่ดี

คนไม่ดีมักพูดโกหก ปลิ้นปล้อน พูดอำความ หลอกลวง

ไม่รักษาคำพูด พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย

คนไม่ดีมักพูดหยาบคาย พูดด่า พูดไม่เข้าหู พูดประชด พูดกระทบ

พูดแดกดัน พูดขู่อาฆาต พูดให้เจ็บใจ พูดเหมือนเอาก้านบัวแยงหู

คนไม่ดีมักพูดเพ้อเจ้อ พูดไร้สาระ พูดเหลวไหล พูดพล่อย ๆ สักแต่ว่าได้พูด

คนไม่ดีมักพูดส่อเสียด นำความข้างหนึ่งไปบอกอีกข้างหนึ่ง

ด้วยเจตนาจะยุแหย่ให้แตกกัน ให้แตกแยกสามัคคีกัน

คนไม่ดีมักพูดด้วยจิตอกุศล มักพูดโอ้อวด พูดหวังอามิสสินจ้าง

พูดให้ร้าย พูดด้วยจิตริษยา พูดแบบปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ

คำพูดที่ยกตัวอย่างมานี้ ใครพูดแล้วก็ทำลายเสน่ห์ผู้พูด ทำลายมิตรภาพ

พูดแล้วนำทุกข์ - โทษ - ภัยมาสู่ตนเอง

ถ้าจะพูดคำเหล่านี้ ให้ “หยุดพูด” จะดีกว่า

ยอมไม่พูด ยอมอยู่นิ่ง แม้จะอึดอัดบ้างก็ตาม

แต่เพื่อความปลอดภัยในวัฏสงสาร

เราต้องอดทนให้ได้ อดทน อดใจ ไม่พูด ไม่พูด