ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น

Case Study กรณีศึกษา
ความตายไม่มีนิมิตหมาย
วันที่ ๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๘

       กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

      ลูกมีโอกาสทำบุญกับวัดพระธรรมกายครั้งแรกในงานทอดกฐิน ปี ๒๕๒๘ จากการบอกบุญของกัลยาณมิตรคนแรก คือ ลูกสาวคนโต จากนั้นเป็นต้นมาลูกมีโอกาสทำบุญในงานบุญใหญ่ของวัดอย่างต่อเนื่องเรื่อยมา แต่ลูกก็ยังไม่ได้มาวัดพระธรรมกาย จนกระทั่งวันที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๓ ลูกมีโอกาสมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก เพื่อทำบุญทอดกฐินและในปี ๒๕๓๗ ที่วัดเริ่มสร้างพระธรรมกายประจำตัว ครอบครัวของลูกก็ได้สร้างพระประจำตัวกันทุกคน รวมกับบอกบุญญาติพี่น้องทั้งหมดประมาณ ๖๐ องค์ มีทั้งพระธรรมกายภายนอก พระธรรมกายภายใน พระบนโดมและพระแกนกลาง ในปี ๒๕๓๘ ครอบครัวของลูกก็ได้สร้างเสาเข็มมหาธรรมกายเจดีย์และในปี ๒๕๓๙ ได้สร้างเสาเข็มมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) และทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อให้ทำตลอดจนถึงปัจจุบันอย่างเต็มกำลังและไม่เคยคิดเสียดายเลยลูกกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ในสิ่งที่ตัวลูกเองไม่สามารถหาคำตอบได้ ดังเรื่องราวต่อไปนี้

    เตี่ยและแม่ของลูก มาจากเมืองจีนและมาตั้งรกรากที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาเตี่ยมาก่อน ๒ ปี และได้ภรรยาใหม่ที่เมืองไทยแม่ของลูกตามมาเมืองไทยทีหลังเลยต้องมาอยู่รวมกัน ลูกมีพี่น้อง ๕ คน ลูกเป็นคนที่ ๒ มีพี่ชาย ๑ คน น้องสาว ๒ คน และน้องชาย ๑ คน

    ต่อมา พี่ชายรับแม่และน้องชายไปอยู่ด้วยที่กรุงเทพฯ ช่วงหลังแม่ของลูกป่วยด้วยโรคถุงลมโป่งพอง มีอาการหอบและเหนื่อยมากทั้ง ๆ ที่ไม่เคยสูบบุหรี่เลย แต่ตอนที่อยู่กับเตี่ยบ้านอยู่ติดโรงสีข้าว มีละอองข้าวฟุ้งตลอดวัน

        แม่มาอยู่กรุงเทพฯ กับพี่ชาย และต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลโรคทรวงอก แต่ระยะทางไกล แม่ของลูกจึงย้ายไปอยู่กับครอบครัวของน้องสาวที่จังหวัดนนทบุรี เพราะอยู่ใกล้กับโรงพยาบาล โดยที่ไม่ได้พาน้องชายมาอยู่ด้วย

      ในวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๔ น้องชายของลูกยิงตัวตายที่ห้องทำงานของพี่ชายโดยไม่ทราบสาเหตุ แต่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่น้องชายมีอาการทางประสาท ต้องกินยาระงับประสาททุกวัน

       เมื่อน้องชายตายแล้ว พวกพี่น้องและตัวลูกไม่กล้าบอกให้แม่รู้ เพราะกลัวแม่รับไม่ได้สุขภาพของท่านก็ไม่ค่อยดี เลยตัดสินใจโกหกแม่ไปว่า น้องชายหนีไปทำงานต่างประเทศเพราะเมื่อยังมีชีวิตอยู่น้องชายชอบไปทัวร์ต่างประเทศ

    หลังน้องชายตายได้ ๓ ปี แม่มีอาการไม่ค่อยดี ลูกพยายามพูดที่ข้างหูให้แม่นึกถึงบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวและนำเงินทำบุญให้ท่านจบอธิษฐาน ลูกรู้สึกว่าท่านรับรู้และตั้งใจทำบุญนี้ จากนั้นแม่ของลูกก็เสียชีวิตด้วยอาการสงบ รวมอายุ ๗๒ ปี เมื่อแม่เสียชีวิตลูกได้กราบเท้าแม่และขอขมาที่โกหกเรื่องน้องชาย

      ช่วงที่แม่ของลูกไปพักรักษาตัวอยู่กับครอบครัวของน้องสาวนั้น ลูกไปคอยดูแลแม่เป็นอย่างดีด้วยความเต็มใจทั้งกลางวันและกลางคืน ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ เป็นอย่างนี้รวมเวลา ๖ ถึง ๗ ปี จนกระทั่งแม่เสียชีวิต

        ตัวลูกเองมีลูกสาว ๓ คน ทุกคนมาวัดพระธรรมกายตลอดตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยและเป็นกัลยาณมิตรให้ตัวลูกและญาติพี่น้องมาตลอด

       ลูกสาวคนเล็กของลูก เป็นเด็กที่เรียบร้อย น่ารัก มีจิตใจดี และตั้งแต่ได้มาอบรมธรรมทายาทหญิงที่วัดพระธรรมกายในปี ๒๕๓๓ ก็ทำให้ลูกสาวเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นไปอีก คือ รักการทำบุญ รักการนั่งสมาธิ ใจเย็นนิ่ง มีความจริงใจและรักคนอื่นเหมือนกับเป็นพี่น้องแท้ ๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ลูกสาวเคยไปปฏิบัติธรรมที่สวนบัว จ.เชียงใหม่ ได้พบความสว่างและดวงแก้วใส ซึ่งเขาได้บันทึกเอาไว้ว่า เขามีความสุขมาก และอยากจะไปสวนบัวอีก ลูกสาวรักการสร้างบารมีมาก และในชาตินี้ก็ได้ตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ เขาเคยพูด ว่าถ้าเรียนจบจะไปช่วยงานหลวงพ่อ จะขอเป็นอุบาสิกาที่วัดพระธรรมกาย ภพชาติหน้าอยากจะเกิดเป็นผู้ชาย จะได้บวชสร้างบารมีกับหลวงพ่อและหมู่คณะตลอดไป

      แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คือ ในวันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๘ ลูกสาวคนเล็กซึ่งทำกิจกรรมอยู่ชมรมพุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้ชวนเพื่อนนักศึกษารามคำแหงไปปล่อยปลาที่บางไทร ก่อนไปปล่อยปลาก็มาถวายสังฆทานที่วัดพระธรรมกายเพื่อให้ใจใสก่อน ประมาณบ่ายสองโมงก็รวมคนขึ้นรถเพื่อเตรียมไปปล่อยปลา เพื่อน ๆ ของลูกสาวบอกว่า ลูกสาวขึ้นรถไปแล้ว แต่ลงจากรถมาดูความเรียบร้อยอีกครั้ง แล้วโดนรถบัสทับเสียชีวิตในขณะทำหน้าที่ในงานบุญนี้

       หลังจากที่ลูกสาวคนเล็กเสียชีวิต ลูกและครอบครัวก็ทำบุญกันอย่างเต็มกำลัง เพื่อจะได้ส่งบุญไปให้

     หลายปีต่อมา พี่ชายของลูก ก็ป่วยด้วยโรคมะเร็งตับ หลังจากที่ทราบว่าป่วยเพียงแค่ ๓ เดือน ก็เสียชีวิต รวมอายุได้ ๕๕ ปี ทั้งที่พี่ชายของลูกตรวจสุขภาพเป็นประจำทุกปีและออกกำลังกายทุกวัน พี่ชายเคยมาสร้างพระธรรมกายประจำตัวและร่วมบุญสร้างมหาวิหารหลวงปู่ โดยที่มีลูกและหลาน ๆ เป็นกัลยาณมิตรให้

     ลูกไม่เคยลืมทำบุญอุทิศไปให้ทุกคนที่ละโลกไปแล้วอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะบุญใหญ่กฐินพระราชฯ ปี พ.ศ. ๒๕๔๖ และกฐินจักรพรรดิ ปี พ.ศ. ๒๕๔๗ ลูกลงชื่อให้ทุกคนมีส่วนในบุญด้วยค่ะ

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้

         ๑. น้องชายของลูกยิงตัวตายเพราะอาการทางประสาท มีความเครียด ได้ยินเสียงแว่วให้ฆ่าตัวตาย

     ๒. ที่มีอาการทางประสาทเพราะเศษกรรมสุราในอดีต เคยผิดหวังในชีวิตและหาทางออกด้วยการดื่มสุรา เมาแล้วฆ่าตัวตายผังนี้ติดตัวมา เมื่อกรรมสุราส่งผลจึงฆ่าตัวตาย

       ๓. ตายแล้วเป็นกายสัมภเวสี  ผีเร่ร่อนไม่ได้สติ   เดินไปอย่างไร้จุดหมาย  ได้รับบุญที่อุทิศไปให้  ทำให้อาการดีขึ้น แต่ยังไม่พ้นกรรมสุรา

      ๔. ที่แม่มีสามีร่วมกับภรรยาพ่อในเมืองไทย  เป็นกรรมในอดีตของแม่ตอนแม่เป็นผู้ชายได้ทำคล้ายที่พ่อของลูกทำ

        ๕. แม่เป็นโรคถุงลมโป่งพองทั้ง ๆ ที่ไม่ได้สูบบุหรี่ เพราะกรรมในอดีตที่แม่รับใบยาสูบไปจำหน่ายในเมืองต่าง ๆ โดยตัวเองไม่ได้สูบบุหรี่ แค่เป็นเพียงแม่ค้าขายใบยาสูบเพื่อสนับสนุนคนสูบบุหรี่

       ๖. แม่ตายแล้วเป็นอากาศเทวดามีวิมานเป็นทองขนาดพอประมาณ ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้รัศมีกายและทิพยสมบัติดีขึ้นกว่าเดิม แม่ไม่ได้สนใจเรื่องราวในโลกมนุษย์แล้ว เพราะแม่ต้องศึกษาเรื่องราวของสังคมอากาศเทวดาซึ่งแม่ไปอยู่ใหม่ ๆ

       ๗. การที่โกหกแม่เพื่อไม่ให้แม่กังวลใจเรื่องน้องชายที่ตายไปแล้ว และบอกแม่ว่าน้องไปอยู่ต่างประเทศนั้น เป็นกรรมไม่หนักมากเพราะโกหกบนพื้นฐานความหวังดี จะมีวิบากกรรมที่จะโดนโกหกในเรื่องต่าง ๆ คล้ายแม่โดนโกหก

        ๘. บุญที่ลูกปรนนิบัติแม่อยู่ถึง ๖-๗ ปี จะส่งผลให้ลูกมีผู้ดูแลเป็นอย่างดีไปหลายภพชาติ โดยจะไปเกิดในครอบครัวที่พ่อแม่เลี้ยงดูเราเป็นอย่างดี หรือมีคนอุปถัมภ์ค้ำชู

        ๙. ที่ลูกสาวอายุสั้นในขณะทำหน้าที่ในงานบุญ เพราะกรรมในอดีตเคยเป็นทหารพระราชาองค์ที่ออกบวชในระดับนายกอง ได้ไปดักซุ่มทำลายข้าศึกโดยผลักหินให้ถล่มลงไปในช่องเขาจนข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก

        กรรมนี้ตามมาบีบคั้นจนต้องตายในหน้าที่ อีกทั้งมีเศษกรรมเจ้าชู้ตามมาส่งผลให้เป็นผู้หญิง

        ๑๐. ตายแล้ววนเวียนอยู่ที่วัด ๗ วัน ในวันท้าย ๆ กายละเอียดสว่างมาก เทวรถมารับ แล้วไปกราบลาแม่ที่หน้าเตียง แล้วแว็บไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง เพราะบุญที่สร้างมากับหมู่คณะทุกชาติและในชาตินี้ตายในหน้าที่

       ๑๑. จะเป็นผู้หญิงชาติสุดท้าย และชาติต่อไปจะเป็นผู้ชาย ได้บวชสมปรารถนา บุญกฐินและทุกบุญที่อุทิศไปให้ก็ได้รับด้วยความปีติยินดี ขณะนี้เทพธิดาได้ไปเข้าร่วมประชุมอยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตร

      มีข้อความฝากมาว่า ขอบคุณทุกคนที่ส่งบุญไปให้ ตอนนี้มีความสุขที่ได้ร่วมประชุมอยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตร ขอให้ทุกคนสร้างบารมีกับหมู่คณะให้เต็มที่อย่างสม่ำเสมออย่าใจตก ตายแล้วจะได้ไปอยู่ที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษด้วยกัน

     ๑๒. ลูกสาวคนเล็กมักจะรู้สึกตัวเบากายเบา ตัวลอยจากพื้น เหมือนเท้าไม่ติดดินเพราะธรรมปีติที่ได้สร้างบุญกับหมู่คณะเสมอโดยได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรแก่ทุกคนที่เข้าวัด

    ๑๓. พี่ชายของลูกเป็นมะเร็งตับและอายุสั้น เพราะเศษกรรมฆ่าสัตว์ทำกับแกล้มสุราในอดีตตามมาส่งผล ตายแล้วเป็นอากาศเทวดามีวิมานอยู่ใกล้ ๆ แม่ ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศส่งไปให้ มีความสุขยิ่งขึ้น ขณะนี้กำลังเรียนรู้ชีวิตใหม่อยู่

     ๑๔. เตี่ยของลูกผูกคอตายที่บ้าน เพราะน้อยใจซึมเศร้าด้วยวิบากกรรมในอดีตบีบคั้น คือในอดีตเคยมีวจีกรรมที่เคยพูดให้บิดาในชาตินั้นน้อยใจและฆ่าตัวตาย เมื่อกรรมตามมาส่งผลจึงผูกคอตาย

      ตายแล้วถูกเจ้าหน้าที่พาไปยมโลก โดยถูกลากคอไปทั้งเชือกที่ผูกคอตาย ขณะนี้กำลังโดนเจ้าหน้าที่กระตุกเชือกที่ผูกคอตาย ฟาดร่างลงไปกับพื้น ทุกข์ทรมานมาก ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษ แต่ยังไม่หมดกรรม

       ๑๕. ลูกและลูกสาวอีก ๒ คน เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะโดยเป็นกองเสบียง เป็นกุลธิดาในตระกูล ลูกสาวคนโตเดิมเป็นกองเสบียง แต่ถ้าปัจจุบันตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ช่วยงานพระศาสนาเต็มที่ จะเปลี่ยนผังตัวเองจากเขตนอกเป็นเขตในได้

    ๑๖. ส่วนลูกสาวคนที่ ๒ เป็นกองเสบียงมาหลายชาติ ชาตินี้อย่าขี้เบื่อ อย่าทำบุญตามอารมณ์ และเมื่อทำบุญทุก ๆ บุญแล้วให้อธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์

บทสัมภาษณ์เจ้าของเคส

         เจ้าของเคส : รู้ได้อย่างไร เรื่องราวที่ส่งไปกล่าวถึงน้องชายที่ยิงตัวตาย โดยไม่ได้บอกรายละเอียดว่ายิงแบบไหน แต่ตอนที่ครูไม่ใหญ่กล่าวถึงมีภาพประกอบเป็นภาพน้องชายเอาปืนจ่อที่ขมับดิฉันก็ยังแปลกใจว่าครูไม่ใหญ่ทราบได้อย่างไร

          เจ้าของเคส : ขอกราบขอบพระคุณในความเมตตาของครูไม่ใหญ่เป็นอย่างสูง ที่เมตตาฝันในฝันทำให้ลูกได้รู้ว่า หมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้วไปอยู่ในภพภูมิใด โดยเฉพาะลูกสาวคนเล็ก ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นคนรักบุญมาก แม้ว่ายังเป็นวัยรุ่นอยู่ก็ทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้แก่ทุก ๆ คนอย่างเต็มที่ ทำให้ตัวลูกเองและหมู่ญาติได้เห็นลูกสาวคนเล็กเป็นตัวอย่าง ที่จะไม่ประมาทและตั้งใจสั่งสมบุญ เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย ไม่เกี่ยวกับอายุมากน้อย เวลาที่เหลืออยู่ลูกตั้งใจสั่งสมบุญให้ตัวเองและหมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว พร้อม ๆ กับทำหน้าที่กัลยาณมิตรแก่ทุก ๆ คนที่ได้พบเจอด้วยค่ะ