เรื่องของบุญเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ใช่เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ผู้ที่มีบุญมาก ได้สั่งสมบุญ ในสิ่งที่ใครๆ หาทำได้โดยยาก เมื่อมีใจเต็มเปี่ยม ไม่เสียดายทรัพย์ ทำถูกเนื้อนาบุญ ทำกับผู้บริสุทธิ์ ในบุญเขตพระพุทธศาสนา เวลาบุญส่งผล ย่อมได้ผลเกินควรเกินคาด

โดยเฉพาะบุญพิเศษในช่วงนี้ คือการสร้าง พระธรรมกายประจำตัวประดิษฐาน ณ ภายในมหาธรรมกายเจดีย์ ย่อมเป็น การบูชาบุคคลผู้ควรบูชาอย่างยิ่ง เพราะเป็นสิ่งที่เนื่องด้วยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นทางมาแห่งบุญ

บุญจึงเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข และความสำเร็จในชีวิต เป็นประดุจแก้วสารพัดนึก ที่บันดาลความสำเร็จ ให้กับเราได้ทุกๆ อย่าง นึกอยากจะได้อะไรก็สำเร็จอย่างง่ายดายเป็นอัศจรรย์

ผู้มีบุญมากจะเป็นทางมาแห่งสิริมงคล เป็นที่มานอนแห่ง โภคทรัพย์สมบัติ ทั้งหลาย สมบัติต่างๆ จะหลั่งไหลเข้ามา ให้ได้สร้างบารมี ได้อย่างสะดวกสบาย ส่วนผู้มีบุญน้อย มีความตระหนี่อยู่ในใจ ความตระหนี่จะผลักสมบัติออกจากตัว นำเอาความวิบัติเข้ามาแทนที่ ทำอะไรก็จะพบแต่ปัญหาและ อุปสรรคมากมาย

ดังเรื่องของเด็กหญิงผู้มีบุญท่านหนึ่ง ได้บริจาคเครื่องประดับ ที่ทำด้วยทองคำของตนมาร่วมสร้างพระเจดีย์ซึ่ง เป็นสถานที่ระลึก นึกพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และด้วยผลบุญนี้เมื่อจับกระเบื้อง หิน กรวด ก็เปลี่ยนเป็นเพชรนิลจินดาทันที

เด็กหญิงนั้นจึงได้ถามมารดาของตนว่า "แม่จ๋า คนเหล่านี้กำลังทำอะไรอยู่จ๊ะ"มารดาตอบว่า "เขากำลังทำอิฐทองคำเพื่อสร้างพระเจดีย์อยู่จ้ะลูก"

เด็กหญิงนั้นได้ฟังแล้ว มีจิตเลื่อมใส อยากจะร่วมสร้างด้วย จึงบอกกับมารดาว่า "แม่จ๋า ที่คอของลูกมีเครื่องประดับที่ทำ ด้วยทองคำอยู่ ลูกอยากจะถวายเครื่อง ประดับนี้เป็นพุทธบูชา เพื่อร่วมสร้างพระเจดีย์นี้ด้วย"

มารดาเห็นลูกมีศรัทธา เช่นนั้น ก็อนุโมทนาใน ความตั้งใจดีของลูก ที่ลูกรู้จักทำบุญ ให้ทาน ตั้งแต่เด็ก เด็กหญิงนั้นจึงปลดเครื่อง ประดับของตน ออกจากคอ แล้วมอบให้นายช่างทอง เพื่อนำไป เป็นส่วนหนึ่งของอิฐทองคำ ที่ใช้ในการสร้าง พระเจดีย์

ด้วยอานิสงส์แห่ง ความเลื่อมใส ในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และได้ถวายทองคำสร้างพระเจดีย์ ในครั้งนั้น เมื่อละโลกนี้ไป ได้ไปบังเกิดในเทวโลก ท่องเที่ยวไปมาในเทวโลกยาวนานถึง ๑ พุทธันดร

ครั้นมาในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของเรา นางได้มาเกิดในหมู่บ้านนาลกะ มีชื่อว่า เสสวดี วันหนึ่งมารดาใช้ให้นางไป ซื้อน้ำมันที่ตลาด

ในตลาดนั้นมีลูกเศรษฐีคนหนึ่ง เป็นพ่อค้ากำลัง ขุดสมบัติ มีเพชรนิลจินดา ที่บิดาฝังเก็บไว้ แต่เมื่อขุดขึ้นมาแล้ว สมบัติเหล่านั้นกลับกลายเป็นกระเบื้อง หิน และกรวดไปหมด เพราะไม่มีบุญ ที่จะครอบครองสมบัติเหล่านี้ จึงได้นำมากองรวมกันไว้ โดยคิดว่า สมบัติเหล่านี้อาจจะเป็นของผู้มีบุญ คนใดคนหนึ่ง ที่จะสามารถทำให้สมบัติกลับคืนมาเหมือนเดิม

ในขณะนั้น นางเสสวดี เดินผ่านมาพอดี ได้เห็น ลูกเศรษฐีจึงกล่าวว่า "ทำไมท่านถึงเอาเพชรนิลจินดามากองไว้ ที่ตลาดอย่างนี้ล่ะ ท่านควรเอาไปเก็บไว้ในที่ๆ ปลอดภัยกว่านี้จะดีกว่านะ" ลูกเศรษฐีเมื่อได้ฟังดังนั้น ก็รู้ว่าหญิงผู้นี้เป็นคนมีบุญ สมบัติทั้งหมดนี้ กำลังรอเธอผู้มีบุญ มาเป็นเจ้าของ จึงให้นางเสสวดีหยิบเศษกระเบื้อง หิน และกรวด ขึ้นมาดู ของทุกอย่างที่ นางเสสวดีหยิบจับก็กลายเป็น แก้ว แหวน เงิน ทอง รัตนชาติ เพชรนิลจินดา ต่อหน้าต่อตาทันที ด้วยอานุภาพ แห่งบุญที่ได้สร้าง พระเจดีย์ในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสปะ

ลูกเศรษฐีนั้น จึงรีบไปหามารดาของนางเสสวดีทันที เพื่อขอแต่งงานกับนาง แล้วมอบทรัพย์ สมบัติอันมีมูลค่ามาก ให้แก่มารดาของนางเสสวดี

ตั้งแต่ได้นางเสสวดีมาอยู่ในเรือนของลูกเศรษฐี สมบัติทั้งหมดก็กลับบริบูรณ์ขึ้นมาใหม่ ลูกเศรษฐีจึง พานางไป ที่ห้องเก็บสมบัติ แล้วถามว่า "น้องเห็น อะไรในห้องนี้บ้างไหม พี่เห็นมีแต่ถ่านเต็มไป หมดเลย"

นางเสสวดีตอบว่า "พี่ ฉันเห็นสมบัติแก้วแหวน เงินทองมากมายเต็มไปหมด" เมื่อนางกล่าวจบ ลูกของเศรษฐีก็ได้เห็น สมบัติทุกอย่างที่นางบอก ลูกเศรษฐีจึงกล่าวกับนางเสสวดีว่า "สมบัติของพี่ เหล่านี้กลายเป็นถ่าน เพราะพี่ไม่มีบุญพอที่จะ ใช้สอยได้ แต่บังเกิดขึ้นมาใหม่ ได้ด้วยบุญของน้อง ตั้งแต่นี้ไปพี่จะยกสมบัติเหล่านี้ ให้น้องคอยดูแล จะนำไปใช้สร้างบุญสร้างบารมีก็ตามใจเถิด"

จะเห็นว่าอานิสงส์แห่ง การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธา ในพระคุณอันไม่มีประมาณ ย่อมส่งผลให้มีโภคทรัพย์สมบัติมากมายหลั่งไหลเข้ามา สามารถใช้สร้างบุญ สร้างบารมีได้อย่างเต็มที่

ดังนั้น จึงขอเชิญชวนผู้มีบุญ ทุกท่านมาร่วม สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เพื่อเป็นสิริมงคล ต่อตนเองและบุคคลรอบข้าง และเป็นเสบียงบุญติดตัว ไปข้ามภพข้ามชาติ ตราบถึงที่สุดแห่งธรรม