เราได้กล่าวคำอธิษฐานอยู่จำพรรษาที่วัดพระธรรมกายกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำหนด ขอบเขตอะไรต่าง ๆ เราก็ได้รับทราบกันแล้ว ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องพระวินัยเราก็คงไม่ลงรายละเอียดในที่นี้

           วัตถุประสงค์หลักของการมาบวช ก็คือการทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจาก กองทุกข์ นี้คือวัตถุประสงค์หลัก ส่วนวัตถุประสงค์รองลงมาก็คือ การสั่งสมบุญ สร้างบารมี บำเพ็ญเนกขัมมบารมีของเราให้เพิ่มขึ้น คือ เริ่มต้นบวชกันตั้งแต่ระยะสั้น ๑ พรรษา แล้วค่อย ๆ สั่งสมบุญบวชระยะยาวเพิ่มขึ้นเป็นหลาย ๆ พรรษา จนกระทั่งบวชตลอดจนหมด อายุขัย สั่งสมบารมีกันอย่างนี้

           ตอนนี้ลูก ๆ ทุกรูปได้เป็นสายโลหิตแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากันแล้ว จะต้องปฏิบัติตาม คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการมาบวชในคราวนี้

           ฤดูฝนนี้ที่เราจะอยู่จำพรรษาร่วมกันมีเวลาแค่ ๓ เดือนเท่านั้น ซึ่งไม่นานเลย เป็นฤดูกาลที่เหมาะสมต่อการบำเพ็ญสมณธรรมอย่างยิ่ง เพราะไม่ร้อนเกิน ไม่หนาวเกิน อากาศ เป็นสัปปายะเหมาะสม ในการบำเพ็ญสมณธรรม แล้วเราก็จะได้อยู่จำพรรษาบำเพ็ญสมณธรรมร่วมกัน ใครติดขัดปัญหาการปฏิบัติข้อไหน ก็จะได้ซักถามกันได้ ถ่ายทอดความรู้ Khow how ในการปฏิบัติธรรมให้กันและกัน เพราะฉะนั้นช่วงเวลาเข้าพรรษาจึงเป็นช่วงเวลาที่ดี ถ้าเราได้ใช้ทุกอนุวินาทีของการมาบวชให้ได้บรรลุวัตถุประสงค์

           พรรษานี้เป็นพรรษาแห่งการยกชั้นเข้าถึงธรรม ทั้งผู้มาใหม่และผู้อยู่เก่า แม้ผู้มาบวชใหม่ที่ตั้งใจว่าจะบวชแค่ช่วงสั้น ๆ คือ ตั้งใจจะอยู่จำพรรษาสักหนึ่งพรรษา ออกพรรษา แล้วอยู่รับกฐินและออกเดินธุดงค์เพื่อไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง แม้จะบวชช่วงสั้น ๆ อย่างนี้ก็ตาม เมื่อบวชแล้ว เป็นสายโลหิตแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ต้องตั้งใจให้เป็นพระที่ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ แม้ว่าเรายังไม่ได้เป็นพระอริยเจ้าก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ต้องรู้จักหนทาง ในการมาสู่ความเป็นพระอริยเจ้า ต้องตั้งใจบวชและก็ต้องบวชให้ได้ ๒ ชั้น ข้างนอก เราก็บวชแบบญัตติจตุตถกรรมที่เราได้ทำพิธีกรรมกันมาแล้วในหมู่สงฆ์ มีพระอุปัชฌาย์ มีคณะสงฆ์ต่าง ๆ เหล่านั้น แต่ความรู้สึกในความเป็นพระของเรายังไม่บริบูรณ์ สังเกตดูเวลาเราหลับแล้วยังฝันว่าเรายังเป็นคฤหัสถ์ บางทีความนึกคิดหรืออะไรต่าง ๆ ยังเผลอทำแบบคฤหัสถ์ก็มี จะเป็นพระที่สมบูรณ์เพิ่มขึ้น ก็ต้องบวชให้ได้ ๒ ชั้น คือต้องบำเพ็ญสมณธรรม จนกระทั่งใจหยุดนิ่งกลับเข้าไปสู่ภายใน แล้วเข้าถึงพระธรรมกายภายในตัว รู้จักสรณะที่พึ่ง ที่ระลึกที่แท้จริงว่ามีลักษณะเป็นอย่างนี้ เราได้ยินได้ฟังมาบ่อย แต่ถ้าเรายังเข้าไม่ถึงก็จินตนาการ ไม่ออกว่า พระในตัวมีลักษณะเป็นอย่างไร เข้าถึงแล้วมีความสุข ความบริสุทธิ์อย่างไร

           ความสุขที่เข้าถึงพระธรรมกายในตัวนี้เป็นสิ่งที่จินตนาการไม่ได้ ต้องเข้าถึงจริง ๆ ความบริสุทธิ์ในการเข้าถึงเป็นอย่างไรก็จินตนาการไม่ออก ก็ต้องเข้าถึง ถ้าเราบวชแล้วได้อย่างนี้ แม้บวชช่วงสั้น ๆ แค่หนึ่งพรรษาก็ตาม ก็ได้ชื่อว่ามาบวชเป็นพระแล้วได้ทำให้ชีวิต พระนี้ดีที่สุด เป็นพระดีที่สุดในระดับที่เรามีความปลื้มปีติและภาคภูมิใจในตัวของเราเอง แตกต่างจากวันเวลาที่ผ่านมาตอนเป็นคฤหัสถ์ว่า เราหาช่องที่จะมาปีติและภาคภูมิใจในตัวเองไม่ได้ แต่วันใดเมื่อเราเข้าถึงพระในตัว ความปีติและภาคภูมิใจก็จะเกิดขึ้น ใจจะเป็น ใหญ่อยู่ในตัวเอง เป็นอิสรภาพ มีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจ เพราะฉะนั้นบวชมาแล้วแม้ช่วงสั้นก็ต้องเป็นอย่างนี้

           ผู้บวชอยู่เก่า ผ่านกาลเวลามานานจนเป็นพระเถระแล้ว แม้ว่าจะมีภารกิจเกี่ยวกับงาน พระศาสนาก็ตาม แต่ก็ต้องไม่ให้เป็นข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้นที่จะไม่ให้เรา บำเพ็ญสมณธรรม ในพรรษานี้ขอให้แตกต่างจากพรรษาที่ผ่าน ๆ มา ให้พระเถระทั้งหลาย ที่นับวันพรรษาก็จะสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ให้ความสำคัญในเรื่องการบำเพ็ญสมณธรรมให้มากขึ้นไปกว่าเดิม ควบคู่กับภารกิจประจำวัน ปีติสุขที่หล่อเลี้ยงใจนี้จะเป็นกำลังใจในการสร้าง บารมีให้ได้ตลอดรอดฝั่ง เมื่อตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งมาบวชแล้ว ก็ต้องให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการบวช และบวชให้ได้ตลอดรอดฝั่ง เอาผังสำเร็จแห่งการบวชตลอดชีวิต ติดตัวไปข้ามภพข้ามชาติ จะได้เป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่มาในภายหลัง อย่าให้เราแก่ไป ฟรี ๆ เจ็บฟรี ๆ แล้วก็ตายไปฟรี ๆ นี้เป็นเรื่องที่สำคัญ

           ถ้าหมู่คณะของเราตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมได้เต็มที่ ก็จะเป็นกำลังให้กับสังฆมณฑล พระตามวัดวาอารามต่าง ๆ ที่ท่านไม่มีกำลังใจ หรือบวชไปงั้น ๆ จะได้หันกลับมาประพฤติปฏิบัติธรรมตามคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพิ่มขึ้น ที่ท่านทำดีอยู่แล้วก็จะดียิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ หมู่คณะของเราก็จะได้เป็นกำลังใจแก่สังฆมณฑลทั่ว ๆ ไป เพราะในช่วงเวลานี้หมู่คณะเราถ้ารวมทั้งภายในและต่างประเทศถือว่ามีจำนวนพระภิกษุสามเณร มากที่สุด ต้องถือว่าเป็นกำลังหลักของพระพุทธศาสนา ถ้าลูกทุกรูปมีความตระหนัก มีความเข้าใจถึงความสำคัญของตัวเราเองอย่างนี้แล้ว พรรษานี้ก็จะเป็นพรรษาอัศจรรย์ที่เรา จะยอยกพระพุทธศาสนา กอบกู้พระพุทธศาสนาให้กลับมาเฟื่องฟูเหมือนย้อนยุคพุทธกาล หรืออย่างน้อยก็ยุคโบราณกาลที่ผ่านมา นี้ก็จะเป็นบารมีพิเศษสำหรับทุก ๆ รูป ที่ได้ตั้งอก ตั้งใจทำกันไปอย่างนี้

           การเข้าถึงธรรมนั้นไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย กำลังพอดี ๆ คือ ต้องประกอบความเพียรอย่างกลั่นกล้า อย่างถูกหลักวิชชา ถ้าทำอย่างถูกหลักวิชชาแล้ว ทุกรูปต้องสมความปรารถนา อย่างแน่นอน

           เรายังมีสิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้อีกมาก ในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และโดยเฉพาะวิชชาธรรมกาย ที่เราได้ยินได้ฟังกันมายาวนาน เราแค่ได้ยิน แต่เรายังไม่รู้จัก จะรู้จักก็ต้องเกิดจากการรู้แจ้ง รู้แจ้งที่เกิดจากการเห็นแจ้ง เมื่อใจหยุดนิ่งอยู่ภายในจะเห็น ความสำคัญของวิชชานี้ทีเดียว ที่จะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น สมบูรณ์ขึ้น บริสุทธิ์ บริบูรณ์เพิ่มขึ้น เพราะฉะนั้นพรรษานี้จึงเป็นพรรษาที่สำคัญ ขอให้เป็นพรรษาที่ดีกว่าพรรษาที่ผ่าน ๆ มา ผู้ที่ปฏิบัติดีอยู่แล้วก็พยายามประคองทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น ผู้ที่มาใหม่ ก็ตั้งอกตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมกันให้ดี

           นอกจากนี้ ให้ช่วยกันรับบุญพิเศษ คือสร้างสิ่งแวดล้อมให้เป็นสัปปายะ เหมาะสมที่จะบำเพ็ญสมณธรรม ต้องเกื้อกูลกัน ต้องรู้รักสามัคคีกัน ประคับประคองกันไป ให้ กำลังใจซึ่งกันและกัน เมื่อสิ่งแวดล้อมเป็นสัปปายะ การเข้าถึงธรรมก็จะง่าย เพราะหลักวิชชา นั้นต้องสบาย

           คำว่า "สบาย" นั้นลึกซึ้งกว่าที่เราเคยเข้าใจ เพราะถ้าสร้างสิ่งแวดล้อมทำให้รู้สึก สบาย ๆ จะได้ดู ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟังอะไร ตรงไหนก็แล้วแต่ มันทำให้ใจสบาย เบิกบาน ใจที่สบายเบิกบานอย่างนี้ ความบริสุทธิ์จะได้ช่อง ใจก็จะหยุดนิ่งได้ง่าย นี้จะเป็นอานิสงส์พิเศษ บารมีพิเศษสำหรับผู้ที่ช่วยสร้างบรรยากาศแห่งความเป็นสัปปายะให้เกิดขึ้น ที่จะช่วยทำให้เราเข้าถึงธรรมได้อย่างง่าย ๆ

           ในที่สุดนี้ หลวงพ่อขออนุโมทนาสาธุการและขออำนวยพรให้พรรษานี้เป็นพรรษาพิเศษ ให้ลูกทุกรูปจงมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรง อย่าเจ็บ อย่าป่วย อย่าไข้ ให้ปลอดจากสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและการประพฤติพรหมจรรย์ ให้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้เข้าถึงวิชชาธรรมกาย ได้แทงตลอดในวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์จงทุกประการเทอญ