เรื่องเด่น

เรื่อง : ธรรมยันตี

ความในใจ จาก ๒ ตัวแทนธรรมทายาทนานาชาติ

ที่บวชเป็นคนแรกของประเทศ

ในโครงการอบรมพระธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นพิเศษ ๔ (IDOP SP4)

          การอบรมพระธรรมทายาทนานาชาติ ในแต่ละครั้ง เรามักจะได้พบเรื่องราวอันน่าทึ่งของ นักแสวงหาความจริงของชีวิต พวกเขาอาจมาจาก มุมโลกที่อยู่กันคนละด้าน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ เมื่อความสงสัยนำพาตัวเขาให้มารู้จักการบวช แล้ว ชีวิตนักบวชจะนำพาตัวเขาให้เข้าไปหาประสบการณ์ภายในซึ่งเป็นความสุขที่แท้จริงได้เหมือน ๆ กัน

          เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นการบอกเล่าความในใจจาก ๒ ตัวแทนธรรมทายาทนานาชาติที่บวชเป็นคนแรกของประเทศ ในโครงการอบรมพระธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นพิเศษ ๔ (IDOP SP4) ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ ๔ กุมภาพันธ์ - ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ รวมระยะเวลา ๒๙ วัน

พระดีแดค คูเอวัส

จากบาเซโลนา ประเทศสเปน

        เมื่อจรดใจ ณ ที่ศูนย์กลางกาย และไม่สนใจความคิด สุดท้ายใจก็หยุดไปเอง และเห็นแสงสว่าง ชั่วโมงหนึ่งผ่านไปโดยที่ไม่รู้สึกตัวเลย

        พระดีแดค คูเอวัส อายุ ๒๙ ปี จาก บาเซโลนา ประเทศสเปน กล่าวว่า ชื่อใหม่ของอาตมาคือ พระสีลานันโท ชีวิตอาตมาเป็นเหมือนการเดินทางที่เต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่คาดหมายและ หักมุมอยู่ตลอด แต่อาตมาก็ได้มาอยู่ตรงนี้แล้ว ที่สเปนอาตมาเคยทำงานด้านแอนิเมชัน 3D การ์ตูน และเมื่อได้มารู้จักหมู่คณะ ก็ได้มาช่วยงานวัด ในด้านแอนิเมชัน และแผนกภาษาสเปน อาตมารักงานนี้มาก ๆ

          หลังจากรับบุญมาได้ระยะหนึ่ง ในที่สุดอาตมาก็ตัดสินใจว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องเรียนรู้พระพุทธศาสนาเพิ่มเติมจากมุมมองอีกมุมหนึ่ง และเมื่อได้ทราบข่าวเกี่ยวกับโครงการบวช พระนานาชาติ IDOP ก็คิดได้ทันทีว่านั่นจะเป็น ก้าวต่อไปของอาตมาอย่างแน่นอน ในวันปลงผม อาตมามีความสุขมาก ๆ ที่โยมแม่สามารถมาได้ จึงร้องไห้ไม่หยุดเลย เป็นน้ำตาแห่งความปีติ จริง ๆ และก็หุบยิ้มไม่ลงเช่นกัน เหตุการณ์นี้ทำให้ยิ่งเกิดกำลังใจที่จะฝึกฝนตนเอง ให้เป็นพระแท้อย่างดีที่สุด

          หลังจากบวชแล้ว มีหลายครั้งที่รู้สึกประทับใจ วันนั้นอาตมาได้ไปบิณฑบาตเป็น ครั้งแรก เกิดความรู้สึกค่อนข้างแปลก เพราะ ใจหนึ่งก็มีความสุขที่เห็นผู้คนใส่บาตร ทำให้เรามีอาหารขบฉัน แต่อีกใจหนึ่งก็เห็นว่าผู้คนไม่ได้มีอะไรมากนัก แต่เขาก็มาใส่บาตรทุกเช้าเท่าที่เขาพอจะมีอย่างมีความสุข และภูมิใจที่ได้ทำ

          อาตมายังได้เห็นยายคนหนึ่งที่เกือบจะร้องไห้เวลาที่มองพวกเรา ทันทีที่ได้เห็น มันมีทั้งความสุข แต่ก็สะกิดใจในเวลาเดียวกัน ทำให้คิดได้ว่า ตอนที่เราเป็นฆราวาส ทุกอย่างเป็นไปเพื่อให้ได้มามากขึ้น ดีขึ้น อยากได้นั่น อยากได้นี่ แต่ยายไม่ได้มีอะไรมาก แต่กลับมีความสุขที่ได้ให้ ทำให้คิดได้ว่า “การบวชเป็นพระ คือ การแสวงหาเฉพาะสิ่งที่จำเป็น ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ”

          เมื่อถึงชั่วโมงหยุดใจ อาตมารู้สึกถึง ความผ่อนคลายและรู้สึกสบายมาก ๆ ใจจรดไว้ ที่ศูนย์กลางกาย และไม่สนใจความคิดแม้จะเข้ามาเรื่อย ๆ สุดท้ายใจก็หยุดไปเองและเห็นแสงสว่าง ชั่วโมงหนึ่งผ่านไปโดยที่ไม่รู้สึกตัวเลย สบายสุด ๆ แล้วอาตมาก็ออกไปเดินยิ้มอยู่นอกห้องปฏิบัติธรรม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

          ตอนนี้ อาตมาอยากจะศึกษาความจริงของชีวิตต่อไปเรื่อย ๆ หลังจบโครงการ จะขอบวชเป็นพระไปวันต่อวัน อยากจะมาช่วยในแผนก แอนิเมชัน เพื่อเผยแผ่ธรรมะผ่านช่อง DMC และอินเทอร์เน็ต และขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ เพื่อให้ชาวโลกออกจากคุกในสังสารวัฏ เพื่อมุ่งหน้าไปสู่ที่สุดแห่งธรรม

          ไม่น่าเชื่อเลยว่า การบวชเป็นพระที่ ปราศจากความสะดวกสบาย ต้องใช้ชีวิตเรียบง่ายกับของส่วนตัวเพียงไม่กี่อย่าง จะสามารถดึงดูดใจชาวต่างชาติ ให้เข้ามาลิ้มลองรสแห่งศานติธรรมได้อย่างไม่รู้จบ ซึ่งในบางครั้งเราก็มิอาจหาเหตุผลใดมาอธิบายได้ ถ้าไม่ใช่เพราะบุญในปางก่อนของตัวท่านเอง

พระโรมัน ฐิตสีโล

จากประเทศอาร์เจนตินา

          อาตมาอยู่ห่างจากเมืองไทยมาก อยู่ที่อเมริกาใต้ ต้องนั่งเครื่องบินมาร่วม ๒๕ ชั่วโมง เมื่อตัดสินใจมาบวชจึงตั้งใจฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้

          พระโรมัน ฐิตสีโล อายุ ๕๓ ปี จากประเทศอาร์เจนตินา คือพระอีกรูปหนึ่งที่ได้ พานพบนิมิตอัศจรรย์ตั้งแต่ยังไม่ถึง ๑๐ ขวบ เพื่อบ่งบอกอนาคตที่ท่านจะต้องกลับไปทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ เป็นแสงสว่างเผยแผ่คำสอนของพระพุทธองค์ ในถิ่นอเมริกาใต้ดินแดนที่ไม่เคยมีประวัติศาสตร์ของพุทธศาสนาในครั้งพุทธกาล ท่านกล่าวว่า ก่อนมาบวชอาตมาเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัว ได้เคยช่วยประสานงานชักชวนคนมา นั่งสมาธิเมื่อครั้งที่พระอาจารย์ไปจัดปฏิบัติธรรมที่บ้านเกิด บ้านของอาตมาอยู่ห่างจากเมืองไทยมาก อยู่ที่อเมริกาใต้ ต้องนั่งเครื่องบินมาร่วม ๒๕ ชั่วโมง จึงดีใจมากที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของที่แห่งนี้ อาตมาเคยฝันเห็นโบสถ์ของวัดพระธรรมกายมาตั้งแต่อายุ ๙ ขวบ (ประมาณ พ.ศ. ๒๕๑๑ ก่อนที่จะสร้างวัดพระธรรมกาย และยังไม่มีโบสถ์เกิดขึ้น)

          ซึ่งในขณะนั้น อาตมาก็ยังไม่ทราบว่าที่แห่งนั้นคือที่ไหน จนกระทั่งเมื่อตัดสินใจมาบวช ก็ได้มาเห็นด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรก ทำให้เกิดกำลังใจที่จะฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ โดยวาดหวังไว้ว่าในอนาคตจะได้กลับไปเป็นแสงสว่าง นำวิธีการเข้าถึงพระธรรมกายไปสอนแก่ชาว อาร์เจนตินา เพราะเชื่อว่าคนในประเทศของอาตมากำลังต้องการสิ่งนี้มาก เพื่อที่พวกเขาจะสามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตได้ด้วยตนเอง อาตมารู้สึกซาบซึ้งจริง ๆ และอยากขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่อนุญาตให้มาบวช จนได้ค้นพบเส้นทางที่สวยงามของชีวิตสายนี้

          เส้นทางอันสวยงามของชีวิตสมณะสายนี้ ไม่เคยปิดตายสำหรับชายที่มีใจเปิดกว้าง และให้โอกาสตนเองเพื่อเข้าถึงสันติสุขภายใน หากจะมีใครสักคนตั้งคำถามขึ้นมาว่า ความสุขที่แท้จริงของชีวิตอยู่ที่ไหน หลายคนอาจกำลังแสวงหา แต่ พระธรรมทายาทนานาชาติเหล่านี้กำลังค้นพบ คำตอบนั้น