ทำไมเราถึงไม่ควรประมาทในการสร้างบุญ
ถ้าเรามีบุญมาก ชีวิตเราก็ต้องดีกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแต่ถ้าหากภพชาติที่ผ่านมา เวลาเราอารมณ์ดีก็ทำบุญพอหงุดหงิดก็ขี้เกียจทำ ทำบุญมาไม่สม่ำเสมอ สมบัติจึงเกิดแบบกะพร่องกะแพร่ง ทำให้ชีวิตมีอุปสรรค ฉะนั้นอย่าเบื่อหน่ายในการสร้างบุญ อย่าประมาทชะล่าใจว่า เราทำบุญมาเยอะแล้ว ขอพักบุญนี้ก่อนแล้วค่อยทำบุญหน้าการคิดอย่างนี้ถือว่าประมาท เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีสำหรับเราหรือไม่
ฉะนั้น ถ้ามีบุญอยู่ตรงหน้าควรรีบทำ เพราะสิ่งที่ทำจะกลายเป็นของเราอย่างแท้จริง ถ้ายังไม่ทำ สิ่งนั้นยังไม่ใช่ของเรา เพราะการชิงช่วงช่วงชิงเกิดขึ้นตลอดเวลา เราอาจถูกช่วงชิงทรัพย์ที่มีให้หมดสิ้นไปด้วยเหตุอันไม่ควรก็ได้ฉะนั้นอย่าประมาทเลย ในเมื่อเราใช้บุญเก่าทุกวัน แต่ถ้าบุญใหม่นาน ๆ สร้างทีมันก็ไม่พอ อีกทั้งในฐานะที่เรามารู้ความรู้อันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เข้าใจชีวิตได้ดีกว่าเดิมแล้ว ก็ควรใช้ชีวิตในการสร้างบารมีได้เพิ่มขึ้นถึงจะถูก
ที่สำคัญหลังจากทำบุญแล้ว ก็ต้องปลื้ม และนึกถึงบุญบ่อย ๆ นึกเรื่อย ๆ ใจจะได้คุ้นอยู่กับบุญและบุญนั้นก็จะเพิ่มพูน เพราะบุญเป็นธาตุสำเร็จ เป็นเหมือนของกายสิทธิ์ คือ ยิ่งนึกยิ่งโต ยิ่งนึกยิ่งเพิ่มขึ้นยิ่งนึกใจก็ยิ่งใส เช่นเดียวกับบาป ยิ่งนึกก็ยิ่งเพิ่มขึ้นยิ่งนึกใจก็ยิ่งหมอง เพราะฉะนั้นชีวิตในอนาคตก็ขึ้นอยู่กับตัวของเราแล้วว่าจะออกแบบอย่างไร...
