หลวงพ่อตอบปัญหา
เรื่อง : หลวงพ่อทัตตชีโว
 

หลวงพ่อตอบปัญหา

ถาม : การสั่งสมบุญนำสุขมาให้นั้นเป็นอย่างไร ?

ตอบ : การที่จะทำความเข้าใจเรื่องการทำบุญ การสั่งสมบุญ แล้วมีผลออกมาเป็นความสุขเกิดขึ้นนั้น หลวงพ่อขอยกตัวอย่างธรรมเนียมปฏิบัติของพระภิกษุสงฆ์และบรรดาศรัทธาสาธุชนที่มาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย เพื่อให้เห็นภาพและสามารถทำความเข้าใจเรื่องการสั่งสมบุญให้ชัดเจนขึ้น

          ในการทำบุญถ้ามองว่าเป็นเพียงการทำบุญในพระพุทธศาสนาก็ถูก แต่ถ้ามองลึกลงไปอีก ก็จะเห็นเป็นเรื่องของความเอื้ออาทรระหว่างพระ สามเณร และญาติโยมที่เป็นห่วงเป็นใยพระภิกษุสามเณรว่าจะมีปัจจัยสี่ใช้เพียงพอหรือไม่ จะมีแสงสว่างใช้ไหม จะมีผ้าห่ม ผ้าอาบน้ำใช้ไหม มองลึกลงไปอีกก็เป็นเรื่องของความห่วงใยในพระพุทธศาสนานั่นเอง

        ทุกสิ่งที่ศรัทธาสาธุชนถวายแด่พระภิกษุสงฆ์ พระภิกษุสงฆ์ได้ใช้เพราะเป็นศาสนทายาทของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นธรรมทายาท เป็นลูกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยธรรม เพราะเขาศรัทธาพระองค์ท่าน เขาจึงถวายผ้าไตรให้ ถวายข้าวปลาอาหารให้ ถวายกุฏิ ถวายศาลาให้เป็นที่อยู่อาศัย คราวป่วย คราวไข้ ก็ถวายหยูกยามาแก้ไขกันไป ญาติโยมถวายให้เพราะความเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระบรมศาสดาผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลก

          ความที่ศรัทธาสาธุชนศึกษาธรรมทั้งปริยัติและปฏิบัติกันมาแล้ว ได้รู้จักคุณค่าของบุญ ว่าบุญนั่นแหละเป็นทั้งหมดของชีวิต เมื่อรู้ว่าบุญเป็นทั้งหมดของชีวิต จึงตั้งใจมาทำบุญบ่อย ๆ มาสั่งสมบุญ และในความตั้งใจนั้นเกิดความประณีตของใจขึ้น ทำให้ทุกครั้งที่ทำบุญทำทานกัน ก็เลือกสรรกันแล้วเลือกสรรกันอีก ทำบุญทำทานอะไรก็จะทำด้วยของประณีต อย่างเช่น ประทีป หลอดไฟ โคมไฟ ที่นำมาถวายก็ตาม ผ้าอาบน้ำฝน ผ้าขนหนูก็ตาม รวมทั้งบริวารต่าง ๆ ด้วย ญาติโยมเขาช่วยกันคัดแล้วคัดอีก เพื่อให้ได้วัตถุที่พอเหมาะพอสมกับพระ กับวัด เท่านี้ยังไม่พอ ถึงคราวคัดมาได้แล้ว ก็นำมาห่อ มาผูก มามัดด้วยความประณีต ตั้งใจทำตามคำสอนของหลวงพ่อครูไม่ใหญ่ที่สอนให้ทำทานด้วยความประณีต ของประณีต แล้วหีบห่อก็ทำให้ประณีตด้วย

        เมื่อบุญเกิดก็จะได้บุญประณีต นอกจากได้บุญประณีตติดตัวติดใจไปแล้ว คุณยายอาจารย์ฯ ก็เตือนอีกเหมือนกันว่า เมื่อเรามีบุญที่เกิดจากการทำบุญทำทานด้วยความประณีต ด้วยความเคารพในทาน ด้วยความเคารพในพระภิกษุที่มารับทานของเราด้วย จนกระทั่งเคารพในธรรมะของพระพุทธเจ้าด้วย บุญนี้จะส่งต่อไปอีกว่า จะมีลูกหลานว่านเครือเนื้อหน่อบริวารชนอีกมากมายเพียงไหน ลูกหลานว่านเครือเนื้อหน่อบริวารชนก็จะรัก จะมีนิสัยประณีตในทุกเรื่องทุกราวไป

       อันนี้เป็นผลต่อเนื่อง สมบัติประณีตเกิดขึ้นกับเราแล้ว ใจที่ประณีตเกิดขึ้นกับเราแล้ว แต่เพราะความตั้งใจที่จะทำทานประณีตนี้ จะส่งผลไปถึงบริวารว่านเครือเนื้อหน่อหมด ว่าใครจะมาเกิดในสกุลของเราล่ะก็ ถ้าไม่มีเชื้อประณีตจะเข้ามาเกิดในสกุลเดียวกันไม่ได้หรอก อันนี้เป็นของเฉพาะตัว ต้องคนที่รักความสะอาด รักความเป็นระเบียบ รักความประณีตเท่านั้น จึงจะเกิดมาเป็นลูกหลานว่านเครือเนื้อหน่อของเราได้ มันเป็นอย่างนี้

        ยังไม่พอ ญาติโยมมาทำบุญทำทานกันแต่ละครั้ง ก้ไม่ได้มาแค่ลำพัง ยังชักชวนญาติสนิทมิตรสหายมาด้วย เพราะฉะนั้น จะเกิดไปกี่ภพกี่ชาติ ไม่ว่าจะไปเกิดตรงไหน วงศ์ญาติเพียบเลย และเป็นวงศ์ญาติที่มีคุณภาพ เมื่อได้วงศ์ญาติที่มีคุณภาพแล้ว ตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา บรรยากาศเป็นบุญเป็นกุศลก็มีรอรับเราตั้งแต่เราอยู่ในท้องพ่อท้องแม่นั่นแหละ เมื่อเป็นอย่างนี้ ครบ ๙ เดือน ๑๐ เดือน เราคลอดออกมา ถึงจะยังไม่ได้ลักษณะมหาบุรุษครบถ้วน ก็ต้องได้ลักษณะดีส่วนใดส่วนหนึ่งมาบ้าง ผลของบุญออกมากันเป็นทอด ๆ อย่างนี้

         ยิ่งกว่านั้นทุกครั้งที่เราทำบุญทำทานกัน ก็ตั้งใจพิจารณาเป็นอย่างดีว่า บุญทานชนิดนี้จะส่งผลในลักษณะไหน เช่น ครั้งนี้ทำบุญทำทานกันด้วยหลอดไฟฟ้า เป็นการให้แสงสว่างแก่พระภิกษุสามเณร ก็ตั้งใจอธิษฐานอย่างรัดกุมเลย ชาติเบื้องหน้านอกจากมังสจักษุจะใสสะอาด แม้กลางคืนก็สามารถมองเห็นไกลเป็นโยชน์ ๆ แล้ว ก็ขอให้ได้ทิพยจักษุด้วย มองโลกก็มองทะลุ มองเทวดามองทิพย์ก็ทะลุ มองพรหมมองอรูปพรหมก็ทะลุ ทะลุถึงพระนิพพาน อธิษฐานกันตั้งแต่พื้นโลกมนุษย์จนกระทั่งจรดพระนิพพานทีเดียวว่า ไม่ต้องมีอะไรมาขวางเราได้ หมั่นอธิษฐานซ้ำแล้วซ้ำอีกให้หนาแน่นอย่างนี้เรื่อยไป ทำบุญทำทานทุกครั้ง เราก็อธิษฐานตั้งแต่วันนี้จรดวันเข้าพระนิพพาน จรดวันเข้าถึงที่สุดแห่งธรรม เมื่อเราล้อมคอกของเราอย่างนี้ โอกาสที่จะผิดพลาดอะไรในภายหน้าเกิดขึ้นกับเราได้ยาก

       ด้านพระภิกษุสามเณรทั้งหลาย เมื่อรับการถวายทานจากศรัทธาสาธุชนแล้ว ก็ตั้งใจเป็นเนื้อนาบุญที่ดี ด้วยความเคารพต่อพระรัตนตรัย เคารพต่อความเลื่อมใสศรัทธาที่ญาติโยมมีต่อพระรัตนตรัยด้วย จะสวดมนต์จะให้พรแต่ละที ก็ตั้งใจเตรียมความพร้อมทั้งกาย วาจา และใจ นุ่งห่มให้เรียบร้อย ครองผ้าสบง จีวร พาดสังฆาฏิให้เรียบร้อยมารับทาน เป็นการให้ความเคารพในศรัทธาของญาติโยม ในไทยธรรมของญาติโยม เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นบุญของท่านเหล่านั้นด้วย แล้วก็เป็นการตอบรับความเลื่อมใสศรัทธาที่ท่านมีต่อพระรัตนตรัยด้วย และต่อคณะสงฆ์ด้วย การให้พรแต่ละครั้ง พระกำลังกล่าวคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในฐานะที่เป็นลูกต้องให้ความเคารพต่อพ่อคือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และสิ่งที่พระจะสวดจะกล่าวออกมานั้นเป็นธรรมะที่กลั่นออกมาจากใจของพระพุทธองค์แล้ว พระองค์เห็นธรรมภายใน ปราบกิเลสภายในแล้ว จึงเอาวาจาใส ๆ เปล่งถึงธรรม ถึงอานุภาพของธรรมภายในออกมา

       การให้พรจึงเป็นการสวดรักษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ ผู้สวดเองก็ปลื้มใจว่า เรากล่าวธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเต็มเสียง เป็นการให้ความเคารพต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต่อพระธรรม และต่อพระสงฆ์ ด้วยวาจาเต็มที่เลย ก่อนให้พร พระภิกษุก็รำลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อาราธนาบารมีธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของพระอรหันต์ ที่ปรากฏอยู่ด้วยธรรมกายในอายตนนิพพาน รำลึกถึงบารมีธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ของครูไม่ใหญ่ ของคุณยายอาจารย์ฯ เพราะถึงแม้ท่านยังไม่ได้เป็นพระอริยเจ้า แต่ก็ได้เข้าถึงธรรมภายใน จึงได้สอนวิชชาธรรมกายให้กับเรา ก็อาราธนาบารมีธรรมของพระพุทธเจ้าบ้าง ของบูรพาจารย์ของเราบ้าง และบารมีธรรมของเรา ซึ่งแม้จะยังอ่อนอยู่ แต่ทุกวันนี้เราก็ตั้งใจสร้างให้แก่กล้าอยู่ รวม ๆ เข้าด้วยกัน แล้วอธิษฐานให้บารมีธรรมเหล่านั้นย้อนมาคุ้มครองญาติโยม

       เมื่อพระผู้สวดสวดด้วยใจสงบ ตั้งใจสวด ใจไปตั้งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย เสียงของพระท่านออกมาจากศูนย์กลางกาย ผู้ฟังจะชื่นใจ เพราะมีแรงดึงดูดชนิดหนึ่งออกมาจากในตัวเขานั่นแหละ ดึงดูดให้ใจมาจรดที่ศูนย์กลางกายได้ง่าย เพราะว่าเสียงนั้น ไม่ว่าจะเป็นเสียงสวดจะเป็นเสียงพูด เป็นเสียงที่ออกมาจากศูนย์กลางกาย เลยน้อมนำใจของผู้ฟังเข้ามาอยู่ในศูนย์กลางกายโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ทำให้เป็นสมาธิได้ง่าย ใจผู้ฟังจะนิ่งตาม สงบตาม แม้ไม่เคยทำสมาธิ ใจก็จะสงบตามไปด้วย ด้วยความสงบใจนั้น ใจของญาติโยมจะจรดเข้าศูนย์กลางกายได้ง่ายตามเสียงของพระไป แม้ไม่ทราบคำแปล แต่ว่าเสียงที่เปล่งออกจากศูนย์กลางกายทำให้ใจสงบ โยมก็ปลื้มใจ บุญก็เกิดขึ้นโดยง่ายดาย

      เรี่ยวแรงที่เกิดจากข้าวปลาอาหารของญาติโยม พระก็เอาไปใช้ศึกษาธรรมะและฝึกฝนอบรมตนเอง เอาไปทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา รักษาวัด รักษาองค์กร เรี่ยวแรงที่เกิดขึ้น จึงใช้เพื่อทำบุญทำกุศลทั้งสิ้น เป็นบุญเป็นกุศลมากเท่าใด ก็เป็นอายุของพระพุทธศาสนาไปด้วย เกิดประโยชน์ทั้งโลกนี้และโลกหน้ากับทั้งพระและญาติโยม เป็นความปลื้มใจสุขใจของทุกฝ่าย บุญจึงเป็นเครื่องปลื้มใจและนำสุขมาให้ทั้งในปัจจุบันและอนาคตด้วยประการฉะนี้