ธรรมดาต้นไม้ใหญ่ในป่า ย่อมไม่หวั่นไหวต่อแรงลม ฉันใด ท่านทานบดีผู้มีจิตมุ่งมั่นในการสั่งสมบุญ ก็ย่อมไม่หวั่นไหวต่ออุปสรรคในการให้ทาน ฉันนั้น
ท่านทานบดีทั้งหลายได้ชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติตามอย่างบัณฑิตในกาลก่อน ได้สละทรัพย์อันหามาได้ด้วยความยากลำบาก เปลี่ยนจากโลกียทรัพย์มาเป็นอริยทรัพย์ คือบุญ ด้วยการน้อมนำภัตตาหารอันประณีตมาถวายแด่คณะสงฆ์หมู่ใหญ่ ผู้เป็นเนื้อนาบุญด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธา โดยหวังเอาบุญเป็นที่ตั้ง บุญนี้ย่อมเป็นที่พึ่งติดตัวไปในภพเบื้องหน้า ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ชนเหล่าใดมีจิตผ่องใส ให้อาหารด้วยศรัทธา อาหารนั้นย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้โลกหน้า เพราะเหตุนั้นบุคคลควรนำความตระหนี่ออกไปเสีย พึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นตัวมลทินแล้วให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม๑ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
