สพฺพโส นามรูปสฺมึ ยสฺส นตฺถิ มมายิตํ
อสตา จ น โสจติ ส เว ภิกฺขูติ วุจฺจติ
ผู้ใดไม่มีความยึดถือว่าของเราในนามรูปทั้งปวง
และผู้ใดย่อมไม่เศร้าโศกเพราะนามรูปที่ไม่มีอยู่
ผู้นั้นแลเรียกว่าภิกษุ
(ขุ.ธ. ๒๕/ ๓๕/๖๕)
สรรพสิ่งในภพสามย่อมไม่เที่ยงแปลผันเสมอไม่ว่าจะเป็นตัวเรา ตัวใคร สิ่งใด สัตว์ใดก็เป็นเช่นนี้หากใครไปยึดติดกับสิ่งที่มีความแปลผันไม่เที่ยงแท้ก็ย่อมประสบทุกข์เป็นธรรมดา...การยึดมั่น ถือมั่น ในสิ่งไม่เที่ยง มันก็ทุกข์ดีๆนี่เองดังนั้นถ้ายึดมั่นก็เป็นทุกข์ ถ้าถือมั่น ก็เศร้าโศกไม่ยึดมั่นก็ไม่ทุกข์ ไม่ถือมั่นก็ไม่เศร้าโศกหยุดยึดมั่นก็หยุดทุกข์ หยุดถือมั่นก็หยุดเศร้าโศกหยุดยึดถือ หยุดยึดติด หยุดยึดมั่น หยุดถือมั่นหยุดใจให้บริสุทธิ์ ใจจึงไม่ทุกข์ ไม่เศร้าโศกกับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริงใจจึงหยุดสู่ของจริงภายใน อันบริสุทธิ์ผ่องแผ้วสู่ธรรมะภายในที่ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง ได้ชื่อว่าเป็นผู้เห็นภัยในวัฏสงสารได้กระทำพระนิพพานให้แจ้งอย่างน่าชื่นชม
-----------------------------------------------------------
" หนังสือส่องธรรม ล้ำภาษิต "
พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
