ความสะอาดกับการรักษาศีล ข้อที่ ๑
ศีลข้อ ๑ มีองค์ของศีลอยู่ ๕ ประการ คือ
๑. สัตว์นั้นมีชีวิต
๒. รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต
๓. มีจิตคิดจะฆ่าสัตว์นั้น
๔. มีความพยายามฆ่าสัตว์นั้น
๕. สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น
มนุษย์เราสกปรกตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ทุกอย่างที่ออกจากกายมนุษย์ ล้วนเป็นอาหารของสัตว์ได้ ตั้งแต่ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา ขี้มูก ขี้ไคล ขี้เล็บ เสลด อุจจาระ ปัสสาวะ พวกนี้สกปรกทั้งนั้นแต่เป็นอาหารจานเด็ดของเชื้อโรค แมลงสัตว์ที่ชอบรบกวนเรา เช่น มด แมลงหวี่ แมลงวัน แมลงสาป หนู เรือด ยุง เป็นต้น
ความสกปรกในตัวมนุษย์ คือ อาหารจานโปรดของสัตว์เล็กสัตว์น้อยรวมทั้งเชื้อโรค สัตว์เหล่านี้ยิ่งมามากเท่าไหร่ ย่อมก่อความรำคสนมากเท่านั้น พอรำคานขึ้นมา ง่ายนิดเดียวไปแก้ที่ปลายเหตุ ซื้อยาฆ่าแมลง ยาฉีดมด ยาฉีดยุง ยาฆ่าหนู กับดักหนู กับดักยุง มาฉีด มาฆ่า มาทำลายบรรดาสัตว์ต่างๆ เหล่านั้นให้หายแค้นที่มากัดรบกวนเรากลายเป็นเพชฌฆาตครบองค์ทั้ง ๕ ข้อ ในเรื่องการฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะทั้งรู้ ทั้งตั้งใจ ทั้งพยายาม ทั้งสะใจเมื่อมันตาย อีกต่างหาก
ทำไมสัตว์เหล่านั้นถึงมารบกวน เพราะสัตว์โลกทั้งหลายอยู่ได้ด้วยอาหาร ถ้าไม่มีอาหารเขาก็ไม่มา อาหารมาจากไหน มาจากความสกปรกโสโครกในตัวเรา อย่างน้อยขยะที่เกิดจากเศษอาหารในบ้านก็ไปเชิญชวนสัตว์พวกนี้มา
ดังนั้น การฆ่าสัตว์ที่มารบกวนไม่ใช่คำตอบ คำตอบมีทางเดียวคือแก้ที่ต้นเหตุ เราต้องสะอาดให้พอมิเช่นนั้นต้องฆ่าสัตว์ตลอดชีวิต เรียกว่าก่อเวรไม่พอยังบ่มเพาะนิสัยมักโกรธ หนักไปกว่านั้นไม่โทษตัวเองไปโทษผู้อื่น ทั้งๆที่ต้นเหตุเกิดจากความสกปรกของตัวเรา สัตว์พวกนี้รู้ได้อย่างไร ได้กลิ่น พบอาหารจานเด็ดรออยู่ก็พากันมากิน ถ้าจะแก้มีทางเดียวคือ ทำความสะอาด กำจัดความสกปรกด้วยวิธีการต่างๆ ถ้าไม่ทำหรือทำดีไม่พอ เราจะกลายเป็นมือเพชฌฆาตตลอดกาล
จากนิสัยที่มองอะไรไม่ถึงต้นตอของปัญหา ตั้งแต่นี้ไปจะไปอยู่ที่ไหน จะไปทำอะไร หากมีการผิดพลาดขึ้นมาจะติดนิสัยโทษคนอื่นหมด เราถูกอย่างเดียว กลายเป็นคนที่น่ารังเกลียดที่สุดในที่ทำงาน ในบ้าน ในสังคม
ทำไมเป็นอย่างนี้ เพราะชอบมองออกข้างนอก มิได้มองเข้ามาในตัว คนที่น่าแก้ไขที่สุดในโลกคนแรกคือตัวเราเอง เริ่มจากการมองหาความจริงให้ชัดๆ มิฉะนั้น
เราจะโทษคนอื่นเรื่อยไป เราจะกลายเป็นตัวอันตรายที่สุดในโลก
ถ้าอยู่ในครอบครัว เราคือตัวอันตรายที่สุดในครอบครัว
ถ้าอยู่ที่ทำงาน เราคือตัวอันตรายมากที่สุดในที่ทำงาน
ถ้ามาบวชเป็นพระ เราคือตัวอันตรายมากที่สุดในวัด
ที่เป็นมือเพชฌฆาตฆ่าสัตว์ผิดศีล ข้อที่ ๑ ทุกวัน มักโกรธ มักง่าย ชอบโทษคนอื่น ไม่คิดจะแก้ไขตัวเอง
สรุป
- ความสกปรกในห้องต่างๆ ภายในบ้าน ทำให้สัตว์ทั้งหลายพากันมากินความสกปรกเหล่านั้นเป็นอาหาร
ตั้งแต่สัตว์เล็ก พวกมด แมลงจนถึงสัตว์ที่เป็นพาหะของโรค เช่น หนู
- เมื่อสัตว์มารบกวน ทำให้พยายามหาทางกำจัดโดยการฆ่าสัตว์
เหล่านั้นด้วยวิธีการต่างๆ
- เมื่อมีการฆ่าเกิดขึ้น ทำให้มีจิตใจมักโกรธเพราะทำบาปทุกวันจนกลายเป็นนิสัยจนไม่รู้สึกตัวว่าผิดศีลข้อที่ ๑
- เมื่อจิตใจมักโกรธ ทำให้เป็นคนขาดเหตุผล ชอบโทษผู้อื่นไม่เคยสำนึกว่าต้นเหตุทั้งหมดเกิดจากความสกปรก ความมักง่ายของเราเอง
- เมื่อลูกและคนในครอบครัว ชาชินกับความสกปรกและการฆ่า ทำให้เกิดการซึมซับสิ่งที่ทำผิดว่าถูกต้อง ถ่ายทอดนิสัยไม่ดีสืบต่อๆกันไป
................................................................................................................
จากหนังสือ ความดีสากล
โดย พระราชภาวนาจารย์ วิ.(เผด็จ ทตฺตชีโว)
