การสละอวัยวะและชีวิตเพื่อพุทธภูมิมีจริงหรือ
นักศึกษาบางท่านที่เพิ่งศึกษาพระพุทธศาสนาอาจจะสงสัยว่า การสร้างบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันด้วยการสละอวัยวะเป็นทานบ้างสละชีวิตเป็นทานบ้าง หรือการยอมตายแต่ไม่ยอมเสียศีลของพระโพธิสัตว์เพื่อหวังพุทธภูมินั้นมีจริงหรือ หรือว่าเป็นเพียงตำนานที่แต่งขึ้นเพื่อเพิ่มความศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชนเท่านั้น เพราะธรรมดามนุษย์ย่อมรักชีวิตของตนมากที่สุด จนมีคำกล่าวว่า หากมีคนนำก้อนไฟมาวางบนศีรษะของเราและศีรษะของพ่อแม่พร้อมกัน ร้อยทั้งร้อยคนจะปัดก้อนไฟบนศีรษะตนก่อน
แล้วค่อยช่วยพ่อแม่ทีหลัง
การจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจนจะต้องเปรียบเทียบกับกรณีอื่น ๆ นักศึกษาหลายท่านอาจจะเคยได้ยินข่าวการฆ่ากันตายอยู่เป็นประจำ ในข่าวเหล่านั้นมีจำนวนไม่น้อยที่มีสาเหตุมาจากความรักคือเมื่อไม่อาจจะทำให้ความรักเป็นไปตามที่คาดหวัง จึงยอมจบชีวิตของตนและคนรักเสียดีกว่าอยู่ให้ช้ำใจนี้คือความรักโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
นักศึกษาคงเคยได้ยินข่าวคนตายเพราะอุบัติเหตุบ้าง เพราะเหล้าบ้าง เพราะบุหรี่บ้าง เพราะโรคเอดส์บ้าง ในคนเหล่านี้มีหลายคนที่ตายเพราะความประมาทของตนเอง เช่น รู้ทั้งรู้ว่าการขับรถด้วยความประมาทอาจจะต้องปิดฉากชีวิตลงได้ เพราะมีคนตายเพราะอุบัติเหตุทุกวัน หลายคนรู้ทั้งรู้ว่าหากดื่มเหล้าสูบบุหรี่ เที่ยวหญิงโสเภณีจะมีโอกาสตายด้วยโรคร้าย แต่ถึงกระนั้นก็ยอมเสี่ยงเพื่อแลกความสุขสนุกสนานเพียงชั่วคราว ด้วยเหตุนี้ปริมาณคนป่วยและตายด้วยโรคที่เกิดจากสิ่งเหล่านี้จึงเพิ่มขึ้นทุกปีนี้คือการเอาชีวิตเป็นเดิมพันอีกรูปแบบหนึ่ง
ผู้ที่ชอบศึกษาประวัติศาสตร์คงจำเหตุการณ์สงครามครูเสดได้ดีสงครามนี้ยาวนานเกือบ 200 ปี มีคนตายด้วยอุดมการณ์ทางศาสนาไปนับล้าน ๆ คนทีเดียว ในปัจจุบันรูปแบบสงครามเปลี่ยนไปคือ หลายประเทศทั่วโลกตกอยู่ในสถานการณ์การก่อการร้าย มีอยู่หลายกรณีที่คนร้ายยอมพลีชีวิตของตนเองเพื่อให้งานสำเร็จ คนเหล่านี้มักเป็นผู้เคร่งทางศาสนา ทุกวันนี้คำว่า "ระเบิดพลีชีพ" จึงเป็นคำที่ปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์จนเป็นเรื่องปกติ นี้คือการเอาชีวิตเป็นเดิมพันในศาสนาอื่น
นักศึกษาอาจจะยังจำเหตุการณ์ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 ได้อยู่ ครั้งนั้นผู้ก่อการร้ายจี้เครื่องบินเพื่อให้พุ่งไปชนอาคารเวิลด์เทรดส่งผลให้มีคนตาย 2,973 คน ในจำนวนนั้นมีศพผู้ก่อการร้ายอยู่ด้วย เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2551 ศาลทหารของ หรัฐอเมริกาได้เปิดพิจารณาคดี " ผู้ต้องหาที่พัวพันเหตุวินาศกรรมนี้" ศาลระบุว่าผู้ต้องหาทั้งหมดอาจได้รับโทษประหารชีวิต นายโมัมเหม็ด แกนนำอันดับ 3 เครือข่ายอัลเคดา ผู้วางแผนก่อการร้ายครั้งนี้กล่าวว่า "เขาก็ต้องการรับโทษประหารชีวิตเพราะเป็นความประสงค์ของพระเจ้า และจะทำให้เขากลายเป็นผู้พลีชีพเพื่อศา นาตลอดไป"
ในศาสนาพุทธมีคำสอนว่า หากทำความดีโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพันจะได้บุญมาก และบุญที่ได้จะมีความเข้มข้นมากจึงเรียกว่า "บารมี" พระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ในอดีตที่ผ่านมาได้เจริญรอยตามเส้นทางนี้ยินดีควักลูกนัยน์ตามอบแก่คนตาบอดเพื่อหวังบุญบารมีอันเป็นสะพานไปสู่การได้ดวงตาเห็นธรรมคือ การตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยอม ละอวัยวะทุกส่วนเพื่อการนี้ และยอม ละชีวิตของตนมาหลายภพหลายชาติเพื่อพุทธภูมิอันเป็นที่รักยิ่งสิ่งที่พระโพธิสัตว์ทำจึงไม่ใช่เรื่องที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงแต่อย่างใด แต่วิธีการในพระพุทธศาสนานั้นต่างกับในทางโลกและศาสนาอื่นตรงที่ "ไม่เบียดเบียนผู้อื่น" แต่ยอมพลีชีพของตนเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นโดยหวังบุญกุศลเป็นผลตอบแทน
มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นในประเทศจีนซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการมีจิตใจเยี่ยงพระโพธิสัตว์ได้เป็นอย่างดีคือ ด.ญ.เฉิน จิน วัย 13 ปี ชาวเมืองอู๋ซี มณฑลเจียงซู กินยานอนหลับกว่า 200 เม็ดตั้งใจฆ่าตัวตาย "เพื่อบริจาคตับให้พ่อ" มารดาของเด็กให้สัมภาษณ์ว่าสามีป่วยเป็นมะเร็งตับขั้นสุดท้าย แพทย์วินิจฉัยว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน ที่ผ่านมาตนปิดบังไม่ให้ลูกสาวรู้เพราะลูกรักพ่อมาก แต่ปลายเดือนก่อนลูกเจอใบคำวินิจฉัยของแพทย์ในกระเป๋าของตน จึงรู้เรื่องทั้งหมด ต่อมาในวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2552 ตนได้ไปเยี่ยมสามีที่โรงพยาบาล พอกลับมาถึงบ้านพบลูกนอนสลบไสลไม่ได้ สติ เจอจดหมายวางอยู่ข้าง ๆ เขียนไว้ว่า "แม่ หนูขอโทษที่อยู่กับแม่ไม่ได้แล้วนะ หลังจากหนูตายไปแล้วช่วยเอาตับของหนูไปช่วยพ่อด้วย
จิตใจที่คิด ละชีวิตเพื่อการบริจาคตับช่วยเหลือบิดาของ ด.ญ.เฉิน จิน นั้นไม่ต่างกับจิตใจของพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย หากแต่พระโพธิสัตว์นั้นไม่ได้หวังช่วยบิดาของตนเป็นเพียงผู้เดียว แต่หวังช่วยตนและชาวโลกจำนวนมากให้พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร เพื่อเขาเหล่านั้นจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานกับการเกิด แก่ เจ็บ ตายอีกต่อไป
อีกอย่างหนึ่งในเมื่อพระโพธิสัตว์สามารถ ละอวัยวะและชีวิตเพื่อพุทธภูมิได้ ดังนั้นการจะสละพระราชโอรสพระราชธิดาและพระมเหสีดังเช่นใน มัยที่พระองค์เสวยพระชาติเป็นพระเวสันดรจึงเป็นเรื่องที่ทำได้ไม่ยาก เหล่าทหารหาญสามารถสละลูกและเมียไว้เบื้องหลัง แล้วออกรบเพื่อป้องกันชาติบ้านเมืองฉันใด พระโพธิสัตว์แต่ละพระองค์ก็ฉันนั้นเมื่อจะออกรบกับกองกิเลสและปราบกิเลสเพื่อก้าวขึ้นสู่พุทธภูมิจึงจำเป็นต้องสละลูกและภรรยาเช่นเดียวกัน แต่เมื่อพระองค์บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ก็ทรงย้อนกลับมาโปรดลูกและภรรยาให้หลุดพ้นจากทุกข์ตามพระองค์ไปด้วยหากกล่าวในฐานะหัวหน้าครอบครัวแล้วถือว่า พระพุทธองค์ทรงทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าใคร ๆ ในโลกคือสามารถขจัดทุกข์บำรุงสุขให้คนใน
ครอบครัวและปวงชนจำนวนมากได้อย่างถาวร
หนังสือ GB 101 ความรู้พื้นฐานทางพระพุทธศาสนา
กลุ่มวิชาความรู้ทั่วไปทางพระพุทธศาสนา
