นิทานเเสนสุข
ตอน สิงโตกับคัมภีร์เทวดา
กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว มีป่าเเห่งหนึ่งชื่อป่าตุ๊ต๊ะ สัตว์ทุกตัวในป่ามีอาหารกินกันอย่างเหลือเฟือจนอ้วนมาก มีสัตว์หลายตัวที่ตายลงเพราะโรคอ้วน เทวดาบนสวรรค์เห็นดังนั้นก็คิดจะช่วยเหลือสัตว์เหล่านั้น จึงลงมาบอกว่า "สัตว์ทั้งหลายเอ๋ย พวกเจ้าจะต้องตายเพราะโรคอ้วนหมดป่าเเน่ๆ ข้ามีคัมภีร์รักษาโรคอ้วน ขอให้พวกเจ้าส่งตัวเเทนไปเอาคัมภีร์นั้นที่ภูเขาทางทิศเหนือ" สัตว์ทั้งป่าได้ยินจึงประชุมกันเพื่อหาผู้กล้าหาญเอาคัมภีร์นั้น เเต่ไม่มีใครอาสาจึงตกลงกันให้จับฉลาก สิงโตเป็นผู้จับฉลากได้
มันเสียใจมากเเต่ก็ต้องไปตามที่ตกลง ในวันรุ่งขึ้นสิงโตก็ต้องออกเดินทางขึ้นไปบนภูเชาเเต่เพราะมันอ้วนมากจึงเดินช้า เเละเหนื่อยมากจนหลับไป มันฝันเห็นสัตว์ทุกตัวในป่าตายหมด มันตกใจมากกลัวว่าความฝันจะเกิดขึ้นจริง มันจึงวิ่งจากเช้า สาย บ่าย เย็น จนผ่านไปสามวัน มันพบว่าตนเองอยู่บนเขา มันได้พบเทวดาผู้ใจดีที่มอบคัมภีร์ให้มัน เมื่อสิงโตรับคัมภีร์เเล้ว มันจึงวิ่งลงจากภูเขาได้อย่างรวดเร็ว สิงโตรู้สึกว่าตนเองผอมเเละเเข็งเเรงขึ้น เนื่องจากอดอาหารเเละได้วิ่งออกกำลังกาย มันเดินกลับมาอย่างสง่าผ่าเผย สัตว์ทุกตัวตกตะลึงเมื่อเห็นรูปร่างของสิงโต เเละเลือกสิงโตเป็นเจ้าป่า สิงโตเเนะนำให้สัตว์เหล่านั้นปฏิบัติตามที่คัมภีร์บอกไว้คือกินอาหารให้พอดี ไม่นานนักสัตว์ทั้งป่าก็มีรูปร่างสมส่วนสวยงามเเละเเข็งเเรงด้วย
มีเเต่หมูเท่านั้นที่ยังกินจุเเละขี้เกียจเหมือนเดิม จะกินจะนอนก็อายเพื่อนๆจึงหนีออกจากป่าไป