พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งแก่เราได้อย่างไร
จากความเข้าใจถูกที่ว่า ธรรมกายคือกายแห่งการตรัสรู้ธรรม และเป็นพระองค์จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้ เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งที่ชาวพุทธทั้งหลายต้องทำความเข้าใจให้ได้ ถ้าทำความเข้าใจถูกตรงนี้ไม่ได้ การที่เราสวดมนต์ประกาศตนอยู่เสมอว่า "พุทธังสะระณัง คัจฉามิ" ซึ่งแปลว่า "ข้าพเจ้าถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่ง" ย่อมเป็นเพียงคำพูดลอย ๆ ที่ไร้ความหมายเท่านั้น เพราะพระองค์ท่านก็เข้าอายตนนิพพานไปแล้ว ร่างกายที่ประกอบด้วยเลือดเนื้อของพระองค์ ก็มีการประกอบพิธีถวายพระเพลิงไปหมดเรียบร้อยตั้งแต่สองพันห้าร้อยกว่าปีแล้ว จะเหลือให้เห็นก็เพียงแต่พระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งก็คือ กระดูกที่เหลือจากการถวายพระเพลิงพระพุทธ รีระเท่านั้น แล้วจะมาช่วยอะไรเราได้
เราสามารถพึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สองระดับ
ระดับที่ 1 คือ ระลึกถึงว่าตั้งแต่พระองค์ทรงเริ่มสร้างบารมีในชาติแรก พระองค์ทรงแก้ไขปรับปรุงพระองค์เองจนกระทั่งสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อย่างไร และเมื่อพระองค์ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว พระองค์ทรงมีวิธีการอบรมชาวโลกอย่างเป็นขั้นตอนอย่างไร ทรงแก้ไขอุปสรรคต่าง ๆ นานา ระหว่างเผยแผ่พระธรรมคำสอนอย่างไร ตลอด 45 พรรษา
เมื่อเราเข้าใจพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในระดับนี้ เราจะสามารถตรองเห็นเป็นฉาก ๆได้ชัดเจน เราก็ได้พึ่งพระองค์ในฐานะที่ทรงเป็นต้นแบบในเรื่องการทำความดี ในการฝึกหัดขัดเกลาตนเอง ในการตัดสินถูกผิด ดีชั่ว บุญบาป ควรไม่ควร ตามพระองค์ ซึ่งถือว่ายังเป็นการพึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแบบตื้นเขิน
ระดับที่ 2 คือ เมื่อใดที่เราลงมือปฏิบัติมรรคมีองค์ 8 ได้ถูกส่วนสามารถทำให้ใจหยุดใจนิ่งได้เช่นเดียวกับพระองค์จนเข้าถึงธรรมกาย เราก็จะได้พึ่งพระพุทธเจ้าภายใน ซึ่งเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์จริง เป็นพุทธรัตนะ เป็นพระพุทธเจ้าที่ใสเป็นแก้ว ที่อยู่ภายในตัวเรานี่เองและมีอยู่เป็นประจำทุกตัวคน
พระพุทธเจ้าในตัวเรานี้ เป็น พุทธะ คือ ผู้ตื่นแล้ว ตื่นจากกิเลสนิทรา เราก็จะได้อาศัยตาธรรมกายไปเห็นกิเลสในตัว จึงตื่นจากความไม่รู้ แม้ในเบื้องต้นเพียงแค่เห็น แต่ยังไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมกาย เราก็เริ่มตื่นจากกิเลส แล้ว ตื่นเพียงชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี ยังได้ชื่อว่าตื่นจากกิเลสตามพระองค์ จะต้องฝึกต่อไปอีก ฝึกให้บรรลุธรรมกายในธรรมกายไปตามลำดับ ๆ จนกว่าจะปราบกิเลสได้สิ้น พระพุทธเจ้าเป็นสรณะที่พึ่งได้อย่างนี้เอง เราสามารถพึ่งท่านปราบกิเลสในตัวเราให้หมดไป เป็นพระอรหันต์ตามพระองค์ไป
เพราะฉะนั้น เมื่อเข้าใจว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านมีองระดับ เราก็ต้องศึกษาและปฏิบัติให้ได้ครบทั้งสองระดับ จึงจะช่วยให้เราได้พึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งภายนอกและภายในได้สมบูรณ์
ถ้าเราเองไม่ได้ยินคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำท่าน เราก็จะไม่รู้เลยว่าแต่ละคนมีธรรมกายอยู่ในตัว ไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นหญิงหรือชาย จะเป็นชนชาติใด ๆ ก็ตาม
นอกจากจะไม่รู้ว่ามีธรรมกายอยู่ในตัวแล้ว ก็ยังไม่รู้ด้วยว่า จะทำอย่างไรจึงจะเข้าถึงธรรมกาย จะได้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ตามพระองค์ไปด้วย
ไม่มีโอกาสรู้ได้ว่า พระพุทธคุณต่าง ๆ ล้วนบังเกิดขึ้นหลังจากที่พระองค์เข้าถึงธรรมกายในตัวแล้วทั้งสิ้น
ถ้าพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำไม่สละชีวิตเป็นเดิมพัน ปฏิบัติธรรมจนเห็น จนรู้ได้ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีอยู่สองระดับแล้ว เราก็จะรู้จักแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในระดับที่เป็นบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์เท่านั้นเอง เพราะเหตุนี้ จึงทำให้เรากราบพระเดชพระคุณท่านได้อย่างไม่รู้เบื่อเลย แม้พวกเราเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เพื่อที่จะบูชาพระคุณท่านให้เต็มอิ่มตามประสาคนยาก เมื่อพอจะมีเงินมีทองอยู่บ้าง เราจึงได้ชักชวนกันรวบรวมทองคำมาหล่อเป็นรูปท่าน ให้สมกับที่ท่านนำวิธีการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาเปิดเผยความจริงเราอยากจะหาวัตถุที่ทรงคุณค่ายิ่งกว่าทองคำเสียอีก นี่ถ้าสามารถไปหาเพชรก้อนโต ๆ เท่าภูเขาได้ ก็จะเอามาแกะ ลักเป็นรูปท่านแทนทองคำ ไม่ว่าเพชรนั้นจะอยู่ใต้ทะเล ใต้ภูเขาก็จะสละชีวิตไปเอามาแกะ ลักเป็นรูปท่านไว้บูชา ในฐานะที่ท่านมีพระคุณอันใหญ่หลวงต่อการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดของเรา ทั้งสละชีวิตไปค้นความจริงที่สูญหายไปแล้วตั้งสองพันกว่าปี มาถ่ายทอดแก่พวกเราด้วยความเมตตาพร่ำสอนมิรู้เบื่อ เพื่อให้เข้าถึงธรรมกายคือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตัวจริงให้ได้
*----------------------------------------------------------------------------------------------------------*
หนังสือ PD 003 พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ
หนังสือเรียน หลักสูตร Pre-Degree
