นิทานก่อนนอน

นิทานก่อนนอน
เรื่อง ผลแห่งความดี

ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในพระนครพาราณสี พราหมณ์ท่านหนึ่งในตระกูลอุทิจจพราหมณ์เจริญวัยแล้ว บวชเป็นฤาษี มีฤาษี ๕๐๐ เป็นบริวาร อาศัยอยู่ที่เชิงเขา ป่าหิมพานต์
ครั้งนั้น ในป่าหิมพานต์ แห้งแล้ง ร้ายแรง น้ำดื่มในที่นั้น  ก็เหือดแห้ง พวกสัตว์เดียรัจฉานเมื่อไม่ได้น้ำดื่ม ก็พากันลำบาก
ครั้งนั้น มีฤาษีท่านหนึ่งในกลุ่มพระฤาษีเหล่านั้น เห็นความทุกข์เกิดจากความกระวนกระวาย ของพวกเดียรัจฉานเหล่านั้น จึงตัดต้นไม้ต้นหนึ่งทำราง โพงน้ำใส่ให้เป็นน้ำดื่มแก่
พวกเดียรัจฉานเหล่านั้น เมื่อพวกสัตว์เดียรัจฉานจำนวนมาก มาประชุมดื่มน้ำ พระฤาษีจึงไม่มีโอกาสที่จะไปหาผลาผล แม้ท่านจะอดอาหาร ก็คงให้น้ำดื่มอยู่นั่นเอง
ฝูงเนื้อพากันคิดว่า พระฤาษีนี้ให้น้ำดื่มแก่พวกเรา ไม่มีโอกาสไปหาผลาผล ลำบากอย่าง
ยวดยิ่ง เพราะอดอาหาร เอาเถิดพวกเราจงมาทำกติกากัน สัตว์เหล่านั้นจึงตั้งกติกาไว้ว่า ตั้งแต่บัดนี้ ผู้มาดื่มน้ำ ต้องคาบผลไม้มาตามสมควรแก่กำลังของตน
ตั้งแต่นั้นมาสัตว์เดียรัจฉานตัวหนึ่ง ๆ ก็คาบผลไม้มีมะม่วง และขนุนเป็นต้น ที่อร่อย ๆ
นำมาตามสมควรแก่กำลังของตนเรื่อยมา ผลาผลที่พวกเดียรัจฉานนำมาเพื่อพระดาบสองค์เดียว ได้มีประมาณบรรทุกเต็มสองเล่มเกวียนครึ่ง
พระฤาษีทั้ง ๕๐๐ พลอยได้ฉันผลาผลนั้นทั่วกัน ทั้งยังเหลือต้องทิ้งเสียเป็นอันมาก พระฤาษีผู้เป็นหัวหน้าเห็นเหตุนั้นแล้วกล่าวว่า อาศัยฤาษีผู้ถึงพร้อมด้วยวัตรผู้เดียว ฤาษีเหล่านี้ทั้งหมดยังอัตภาพให้เป็นไปได้ โดยไม่ต้องไปหาผลาผล ขึ้นชื่อว่าความเพียรเป็นกิจควรกระทำโดยแท้ แล้วกล่าวเป็นคาถาประพันธ์ว่า
             บุรุษผู้เป็นบัณฑิต ควรพยายามร่ำไป
      ไม่ควรเบื่อหน่าย จงดูผลแห่งความพยายาม
      ผลมะม่วงทั้งหลาย ที่มีให้บริโภคอยู่ ก็ด้วยความ
      พยายามทั้งนั้น ไม่ใช่ของที่มีมาได้เอง

จบเรื่อง ผลแห่งความดี
ประเด็นน่าสนใจ
            พระฤาษีทำดีต่อสัตว์เดียรัจฉาน จึงได้ผลตอบแทนจากสัตว์เดียรัจฉานด้วยผลาผลที่มีเพียงพอต่อพระฤาษีทั้งหมด นี่คือผลแห่งการทำความดี
ทำดีย่อมได้ผลแห่งความดี แต่ผลแห่งความดีมีหลายระดับ ตั้งแต่ ทำแล้วสบายดี ปลื้มปีติเบิกบานใจ นี่เป็นผลที่เกิดขึ้นทันทีที่ทำ 
ทำดีแล้วก่อเกิดเป็นนิสัยรักความดี ทำดีแล้วย่อมเป็นที่รักของมนุษย์และอมนุษย์ ผลแห่งความดีนี้จะเกิดต่อเมื่อต้องทำบ่อยๆ ซ้ำๆ
ทำดีแล้วย่อมก่อเกิดเป็นบุญกุศล ติดตามผู้ทำไปทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะหมดกำลังแห่งความดี ไม่ว่าผู้ทำจะปรารถนาหรือไม่ปรารถนาก็ตาม จะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม เมื่อทำความดีแล้วย่อมได้ผลเป็นบุญ ส่วนผลบุญจะมากจะน้อยแตกต่างกันอย่างไร ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยอื่นประกอบ ซึ่งต้องพิจารณาเป็นกรณีไป
ดังนั้นเมื่อหวังผลแห่งความดี สมควรพยายามทำความดีเรื่อยไป ไม่ควรเบื่อหน่ายในการทำความดี

Cr.ขุนพลไร้เงา
พบกันใหม่โอกาสหน้า