มนต์พิธีชาวพุทธ แปล

ธาตุปฏิกูลปัจจเวกขณปาฐะ

      บทนี้ใช้สวดสําหรับพิจารณาปัจจัย ๔ ให้เห็นเป็นของไม่สวยไม่งามน่าเกลียด

(นำ) (หันทะ มะยัง ธาตุปะฏิกูละปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส.) 
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย, จงสวดบาลีเป็นเครื่องพิจารณา ปัจจัย ๔ โดยความเป็นธาตุปฏิกูลเถิด.)

 

(บทพิจารณาขณะรับจีวร)

(รับ) ยะถาปัจจะยัง ปะวัตตะมานัง ธาตุมัตตะเมเวตัง, สิ่งเหล่านี้นี่เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติเท่านั้น, กําลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ : 

ยะทิทัง จีวะรัง, ตะทุปะภุญชะโก จะ ปุคคะโล, สิ่งเหล่านี้คือจีวร, และบุคคลผู้ใช้สอยจีวรนั้น ;

ธาตุมัตตะโก, เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติ ; 

นิสสัตโต, มิได้เป็นสัตวะอันยั่งยืน ; 

นิชชีโว, มิได้เป็นชีวะอันเป็นบุรุษบุคคล ; 

สุญโญ, ว่างเปล่าจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน ;

สัพพานิ ปะนะ อิมานิ จีวะรานิ อะชิคุจฉะนียานิ, ก็จีวรทั้งหมดนี้, ไม่เป็นของน่าเกลียดมาแต่เดิม :

อิมัง ปูติกายัง ปัต๎วา, ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิจนี้แล้ว ;

อะติวิยะ ชิคุจฉะนียานิ ชายันติ. ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดอย่างยิ่งไปด้วยกัน.

 

(บทพิจารณาขณะรับบิณฑบาต)

ยะถาปัจจะยัง ปะวัตตะมานัง ธาตุมัตตะเมเวตัง, สิ่งเหล่านี้นี่เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติเท่านั้น, กําลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ ; 

ยะทิทัง ปิณฑะปาโต ตะซุปะภุญชะโก จะ ปุคคะโล, สิ่งเหล่านี้คือบิณฑบาต, และบุคคลผู้บริโภคบิณฑบาตนั้น ; 

ธาตุมัตตะโก, เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติ ; 

นิสสัตโต, มิได้เป็นสัตวะอันยั่งยืน ;

นิชชีโว, มิได้เป็นชีวะอันเป็นบุรุษบุคคล ;

สุญโญ, ว่างเปล่าจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน ; 

สัพโพ ปะนายัง ปิณฑะปาโต อะชิคุจฉะนีโย, ก็บิณฑบาตทั้งหมดนี้, ไม่เป็นของน่าเกลียดมาแต่เดิม ; 

อิมัง ปูติกายัง ปัต๎วา, ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิจนี้แล้ว : 

อะติวิยะ ชิคุจฉะนีโย ชายะติ. ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดอย่างยิ่งไปด้วยกัน.

 

(บทพิจารณาขณะรับเสนาสนะ)

ยะลาปัจจะยัง ปะวัตตะมานัง ธาตุมัตตะเมเวตัง, สิ่งเหล่านี้นี่เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติเท่านั้น, กําลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ : 

ยะทิทัง เสนาสะนัง, ตะทุปะภุญชะโก จะ ปุคคะโล, สิ่งเหล่านี้คือเสนาสนะ, และบุคคลผู้ใช้สอยเสนาสนะนั้น ; 

ธาตุมัตตะโก, เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติ ; 

นิสสัตโต, มิได้เป็นสัตวะอันยั่งยืน ; 

นิชชีโว, มิได้เป็นชีวะอันเป็นบุรุษบุคคล ; 

สุญโญ, ว่างเปล่าจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน ;

สัพพานิ ปะนะ อิมานิ เสนาสะนานิ อะชิคุจฉะนียานิ, ก็เสนาสนะทั้งหมดนี้, ไม่เป็นของน่าเกลียดมาแต่เดิม ; 

อิมัง ปูติกายัง ปัต๎วา, ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิจนี้แล้ว ; 

อะติวิยะ ชิคุจฉะนียานิ ชายันติ. ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดอย่างยิ่งไปด้วยกัน.

 

(บทพิจารณาขณะรับคิลานเภสัช)

ยะถาปัจจะยัง ปะวัตตะมานัง ธาตุมัตตะเมเวตัง, สิ่งเหล่านี้นี่เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติเท่านั้น, กําลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ ;

ยะทิทัง คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร, ตะทุปะภุญชะโก จะ ปุคคะโล, สิ่งเหล่านี้คือเภสัชบริขารอันเกื้อกูลแก่คนไข้, และบุคคลผู้บริโภคเภสัชบริขารนั้น ; 

ธาตุมัตตะโก, เป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติ ;

นิสสัตโต, มิได้เป็นสัตวะอันยั่งยืน ;

นิชชีโว, มิได้เป็นชีวะอันเป็นบุรุษบุคคล ;

สุญโญ, ว่างเปล่าจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน ;

สัพโพ ปะนายัง คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร อะชิคุจฉะนีโย, ก็คิลานเภสัชบริขารทั้งหมดนี้, ไม่เป็นของน่าเกลียดมาแต่เดิม ;

อิมัง ปูติกายัง ปัต๎วา, ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิจนี้แล้ว ; 

อะติวิยะ ชิคุจฉะนีโย ชายะติ. ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดอย่างยิ่งไปด้วยกัน.

 

ตังขณิกปัจจเวกขณปาฐะ

      บทนี้ใช้สวดสําหรับพิจารณาให้เห็นประโยชน์และวิธีใช้ปัจจัย ๔ ให้เกิดประโยชน์ 

(นำ) (หันทะ มะยัง ตังขะณิกะปัจจะเวกขะณะปาฐังภะณามะ เส.) 
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวบาลีเป็นเครื่องพิจารณา เฉพาะปัจจัย ๔ ในขณะนี้เถิด)

 

(พิจารณาขณะใช้สอยจีวร)

(รับ) ปะฏิสังขา โยนิโส จีวะรัง ปะฏิเสวามิ, เราย่อมพิจารณาโดยแยบคาย แล้วนุ่งห่มจีวร ; 

ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ, เพียงเพื่อบําบัดความหนาว ; 

อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ, เพื่อบําบัดความร้อน ; 

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ, เพื่อบําบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย ; 

ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง. และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะ อันให้เกิดความละอาย.

(พิจารณาขณะบริโภคบิณฑบาต)

ปะฏิสังขา โยนิโส ปิณฑะปาตัง ปะฏิเสวามิ, เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วฉันบิณฑบาต ; 

เนวะ ทะวายะ, ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลิน สนุกสนาน ; 

นะ มะทายะ, ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดกําลังพลังทางกาย ; 

นะ มัณฑะนายะ, ไม่ให้เป็นไปเพื่อประดับ ; 

นะ วิภูสะนายะ, ไม่ให้เป็นไปเพื่อตกแต่ง ;

ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา, แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้ ; 

ยาปะนายะ, เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ : 

วิหิงสุปะระติยา, เพื่อความสิ้นไปแห่งความลําบากทางกาย ; 

พ๎รัห๎มะจะริยานุคคะหายะ, เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์ ; 

อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ, ด้วยการทําอย่างนี้ เราย่อมระงับเสียได้ ซึ่งทุกขเวทนาเก่าคือความหิว ;

นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ, และไม่ทําทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น ;

ยาย๎รา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ. อนึ่ง ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย ความเป็นผู้ หาโทษมิได้ด้วย และความเป็นอยู่โดยผาสุกด้วย จักมีแก่เรา ดังนี้

(พิจารณาขณะใช้สอยเสนาสนะ)

ปะฏิสังขา โยนิโส เสนาสะนัง ปะฏิเสวามิ, เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วใช้สอยเสนาสนะ ; 

ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ, เพียงเพื่อบําบัดความหนาว ; 

อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ, เพื่อบําบัดความร้อน ; 

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ, เพื่อบําบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย ; 

ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง ปะฏิสัลลานารามัตถัง. เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ในที่หลีกเร้นสําหรับภาวนา.

(พิจารณาขณะบริโภคคิลานเภสัช)

ปะฏิสังขา โยนิโส คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขารัง ปะฏิเสวามิ, เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วบริโภคเภสัชบริขารอันเกื้อกูลแก่คนไข้ ; 

ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฏิฆาตายะ, เพียงเพื่อบําบัดทุกขเวทนาอันบังเกิดขึ้นแล้ว มีอาพาธต่าง ๆ เป็นมูล ; 

อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ. เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียน เป็นอย่างยิ่งดังนี้.