ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๑๐
คำแปลพระบาลีที่เป็นพุทธบัญญัติ
“อนึ่ง ภิกษุใดรู้อยู่ว่าน้ำมีตัวสัตว์ รดก็ดี ให้รดก็ดี ซึ่งหญ้าก็ดี ซึ่งดินก็ดีเป็นปาจิตตีย์”
เนื้อความย่อในหนังสือนวโกวาท
“ภิกษุรู้อยู่ว่า น้ำมีตัวสัตว์ เอารดหญ้าหรือดิน ต้องปาจิตตีย์”
อธิบายและเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้
สิกขาบทนี้มีความชัดเจน ซึ่งทรงบัญญัติไว้เพื่อมิให้ภิกษุทำลายชีวิตสัตว์เช่นลูกน้ำ ซึ่งอาจมีอยู่ในน้ำตามปกติให้มีความรอบคอบในการใช้น้ำ ในการรดหญ้าหรือรดดิน
อนาปัตติวาร
ในสิกขาบทนี้ท่านแสดงภิกษุผู้ได้รับยกเว้นไม่ต้องอาบัติไว้คือ
(๑) ภิกษุไม่แกล้ง
(๒) ภิกษุไม่มีสติ
(๓) ภิกษุผู้วิกลจริต
(๔) ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติหรือภิกษุอาทิกัมมิกะ ได้แก่ พวกภิกษุชาวเมืองอาฬวี
