มนุษย์เริ่มมีบ้านเรือน
พออวัยวะขับถ่ายปรากฎขึ้น เกิดเพศชายหญิงขึ้นมาแล้วความที่ใกล้ชิดกัน ไม่ระมัดระวัง มีการเพ่งเล็งเรื่องเพศกันขึ้นในที่สุดก็มีการเสพกามแบบคนคู่ล่ะทีนี้ การอยู่ร่วมเพศกันแบบนี้ ที่เกิดในยุคแรก ถูกมองว่านี่เป็นเรื่องของสัตว์ประหลาด เพราะฉะนั้น ใครไปทำอย่างนั้น เขาขับไล่ออกจากกลุ่ม เขาไล่เลย ไอ้นี่มันมาทำพิลึกกึกกือกัน เขาไล่เผ่นไปหมด อวัยวะเขามีให้ขับถ่าย กลับเอาไปทำเป็นอย่างอื่น ไปๆๆ
พอเขาไล่ออกจากหมู่ก็ต้องไป แล้วก็เกิดความอายขึ้น จึงมีการสร้างบ้านเรือนขึ้น ซึ่งในยุคแรกเขาไม่มีความจำเป็นต้องสร้างบ้าน สร้างเรือน ดินฟ้าอากาศของเขาก็อบอุ่นสบายดีแต่ว่าเมื่อมีเพศเกิดขึ้น การสร้างบ้านเรือนก็เกิดขึ้น และเพราะมีการร่วมเพศนี่เอง ความเหนี่อย ความเพลึย ความเกียจคร้าน ความเห็นแก่ตัวจึงเริ่มเกิดตามขึ้นมา
จากนั้น การสะสมอาหารก็เกิดขึ้นมา เมื่อมีการสะสมอาหารเกิดขึ้นแล้ว เรื่องต่าง ๆ ที่จะหยิบยกมาดูถูกกันก็มีมากขึ้น ดูถูกกันด้วยเรื่องผิวพรรณยังไม่พอ ยังมาดูถูกกันด้วยเรื่องการมีคู่ครอง พอมีคู่ครองมีบ้านเรือน ยังมาดูถูกฝีมือสร้างบ้านสร้างเรือนกันอีก แล้วมีเรื่องจะดูถูกกันได้อีกเยอะเชียว...
ต่อมา ผู้ที่มีสติบัญญาก็เริ่มได้คิด แหม... เรานะมาจากพรหมเชียวนะ เมื่อตอนมาน่ะเหาะมานะ อีตอนนี้น่ะ จะไปไหนก็ต้องเดินให้เมื่อย เอ๊ะ!... มันเพราะอะไร อ๋อ ! ...เพราะใจของเรา เดี๋ยวนี้มันไม่ผ่องใสเหมือนเมื่อก่อนซะแล้ว ร่างกายก็กินอาหารที่หยาบ ๆ อย่ากระนั้นเลย เราจะต้องหาทางทำความดีให้กลับไปเป็นพรหมใหม่ มาเป็นมนุษย์ต้องมาดูถูกมาเหยียดหยามกันอย่างนี้ ใช้ไม่ได้น่ะ ไม่เอาแล้ว เราจะหาทางกลับไปเป็นพรหม ทำยังไงล่ะ...
ผู้ที่ฉลาด ๆ แล้วก็ยังจำได้ พอจะระลึกชาติในอดีตได้ว่าแต่เดิมสมัยเป็นมนุษย์ในชาดิก่อน ๆ เราก็เคยฝึกสมาธิมาเพราะฝึกมาอย่างดีจึงได้เป็นพรหม พวกนี้ก็เริ่มพากันเข้าป่าไป ไปปลูกกระต๊อบอยู่ ไม่ทำมาหากิน ไปนั่งฝึกสมาธิ นั่งแผ่เมตตา จนกระทั่งฌานบังเกิดขึ้น ตระถูลนักบวช นักสอนศาสนา ก็เกิดขึ้นมาอย่างนี้ พวกนี้ละโลกไปแล้ว ถึงคราวตายกายเนื้อผุพังไป แต่ว่ากายละเอียดนั้นกลับไปเป็นพรหมได้อีกเหมือนกัน
ส่วนเจ้าพวกขึ้ขโมยบ้าง พวกโกหกทั่งหลายบ้าง ตายไปแล้วนั่นน่ะ ไม่ต้องเป็นพรหมกันอีกแล้ว นรกกันไปเลย ก็มีที่มาที่ไปอย่างนี้ นี่ลงนรกไปเลย พ้นจากเวรนรกเข้า กลับมาจะเกิดเป็นคน แต่ว่าแรงบาปยังบีบคั้น กลับมาแล้วก็ไม่ได้เป็นคนเต็มคน มีลักษณะพิกลพิการ บางคนแทนที่จะเดินสองเท้า ก็ต้องไปเดินสี่เท้า คือ กลายเป็นเดรัจฉานในรูปแบบต่างๆไป นี่ก็ค่อยๆ มาของมันตามแรงบาป การวิวัฒนาการการเปลี่ยนแปลงในโลก ค่อยเป็นค่อยไปอยู่อย่างนี้ นานไหมแต่ละช่วงละช่วงน่ะ เป็นล้านๆ ปีด้วยกันทั้งนั้น
