สัมโมทนียกถา

บทที่ ๗๗
ฐานะทางสังคมในโลกหน้า

 
               ฐานะทางสังคมในโลกนี้ วัดกันที่ใครมีทรัพย์ สมบัติ ยศ บริวาร และความเป็นใหญ่มากกว่ากัน

               แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบว่า ฐานะทางสังคมที่กล่าวมาข้างต้นนี้ ไม่สามารถนำไปใช้ในโลกหน้าได้เลย

                 อุปมาเหมือนกับเราอยู่ในประเทศไทย เราใช้เงินสกุลไทยแลกเปลี่ยนปัจจัย ๔ เพื่อดำรงชีวิต แต่เมื่อเราเดินทางไปต่างประเทศ เราต้องแลกเปลี่ยนใช้เงินตราในสกุลของประเทศนั้นๆ

                 พระบรมศาสดาทรงค้นพบว่า บุญ คือผลแห่งการทำความดีที่บุคคลสั่งสมไว้เมื่อเป็นมนุษย์ เป็นเครื่องวัดฐานะทางสังคมในโลกหน้า

                 ฐานะทางสังคมในโลกนี้ ใช้ได้ก็ไม่เกินร้อยปี แต่ฐานะทางสังคมในโลกหน้า ทั้งสุคติโลกสวรรค์หรือทุคติในอบาย มีอายุเป็นล้านๆ ปี

                  ท่านทานบดีทั้งหลายจึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาทในการดำาเนินชีวิต และเป็นผู้มีสายตายาวไกล

                   บุคคลผู้เลี้ยงชีวิตด้วยสัมมาอาชีวะในโลกนี้ และสั่งสมบุญเป็นเสบียงไว้ใช้ในโลกหน้า ชื่อว่าเป็นผู้มีชัยชนะในโลกทั้งสอง

                    ในโลกนี้ เมื่อระลึกถึงความขยันหมั่นเพียรด้วยความสุจริตของตน ย่อมมีปีติอิ่มเอิบใจเป็นเครื่อง
ตอบแทน

                      ในโลกหน้า บุญย่อมคอยต้อนรับบุคคลผู้ทำความดี ประดุจหมู่ญาติคอยต้อนรับบุคคลอันเป็นที่รัก ที่จากกันไปนานแล้วกลับมาด้วยความสวัสดี