ผ่านวิกฤติชีวิตด้วยบุญ
๑. เดชะบุญ
“ปกติงานของผมต้องเดินทางขึ้นเหนือล่องใต้อยู่เป็นประจำออกตรวจตลาดอยู่บ่อยๆ ผมได้ทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว และสะสมบุญไปเรื่อยๆ จนประมาณเดือนที่ ๙ ที่ผมได้สะสมบุญองค์พระไปมีเหตุการณ์ที่อยากเล่าให้ทุกท่านฟังครับ
ครั้งหนึ่งผมเดินทางไปภาคใต้พร้อมกับลูกน้อง ๓ คน ผมเป็นคนขับรถ คนหนึ่งนั่งข้างหน้าคู่กับผม ลูกน้องอีกคนหนึ่งนั่งหลังกับลูกชายคนเล็กของผม รถที่ผมขับเป็นรถโตโยต้า CAMURY ซื้อใหม่ๆ เลยครับผมขับด้วยความเร็วประมาณ ๑๘๐ เพื่อจะให้ถึงจังหวัดสุราษฎร์ไม่มืดมาก เมื่อถึงอำเภอละแม รถลงเนินตกหลุม ความเร็วของรถทำให้รถบินขึ้น แล้ววิ่งสองล้อกลางถนน เอียงไปข้างหนึ่งครับ ทันใดก็ปะทะกับรถบรรทุกปลาที่สวนมาแล้วกลิ้งไปไม่รู้กี่สิบตลบ เสียงดังมากเลยครับ ตอนนั้นทุกคนในรถ คุณวันชัยอยู่ข้างผม เขาร้องเรียกแม่ เขาบอกว่าตะโกนเสียงดังเลยว่า แม่ไปแล้วนะ คือรถเสียหลัก ตอนนั้นเราจับทิศทางไม่ถูกแล้วว่าเราจะไปทางไหน รู้แต่ว่าเราจะปะทะกับคันไหนอีกเท่านั้นเอง ผมบอกคุณพงษ์ศักดิ์ว่า กอดลูกผมด้วย
ในทันใดนั้น เราเหมือนตกอยู่ในท้องฟ้าที่สว่างมากเลย ในช่วงที่รถหมุน ภายในรถเกิดความสว่างขึ้นจนมองไม่เห็นข้างนอก เราเห็นแสงสว่างมาก ผมก็เหยียบคันเร่งสุดชีวิตเลย รถก็ลงจากข้างทาง เข้าไปอยู่ในกอเฟื่องฟ้า พอทุกอย่างสงบแล้ว ตำรวจรีบขับมอเตอร์ไซค์มาถึงเพราะเกรงว่าชาวบ้านที่มาล้อมรถผม เอาจอบ เสียม ชะแลง เตรียมจะมางัดเอาทรัพย์สินของคนในรถ ตำรวจมาถึงข้างรถ ยังไม่ช่วยนะครับมานั่งยองๆ ยกมือไหว้ พอผมเปิดประตูออกมา ตำรวจถามผมว่า “พี่ พี่พี่มีพระอะไรหรือ”
เชื่อไหมครับ สามคนผู้ใหญ่กับลูกผมอีกหนึ่งคน เลือดหยดเดียวไม่มี ไม่มีเลยนะครับ แต่ว่ารถเหมือนกระป๋องถูกทุบ จะเว้นไว้เป็นรูปคนเท่านั้นเองที่นั่ง ๓ คน ตรงช่วงคนนั่ง ๓ คน ข้างหน้า ๒ คน กับข้างหลัง ๑ คน ที่แหลมเป็นรูปคน นอกนั้นจะแบนหมด ผม ๓ คนไม่เป็นอะไรเลยตำรวจมารับไปนั่งพักในโรงแรมชุมพรอย่างสบาย ผมบอกได้คำเดียวครับว่า ตอนนั้นผมมี “พระผงหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ” ที่ได้รับตอนทำบุญสร้างพระให้ภรรยา องค์เดียวจริงๆ ที่อยู่ในรถ
ตอนที่เกิดอุบัติเหตุนั้น ตำรวจที่ขับรถมอเตอร์ไซด์มาถึงเล่าให้ผมฟังภายหลังว่า เขาเห็นเหตุการณ์ในระยะเกือบๆ ๑๐๐ เมตร รถทุกคันจะหลบรถของผม ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหลบพ้น แต่ว่าเขามองเห็นว่า มีมือเป็นมือที่ใหญ่มาก อุ้มรถทั้งคันลงข้างทาง ลักษณะที่ว่าไม่น่าเชื่อว่าจะรอดได้ รถบรรทุกปลาวิ่งเลยไปแล้วถอยกลับมาดู แล้วคนขับวิ่งลงมาดูเพราะว่าสภาพรถที่ผมวิ่งตัดหน้าเขา เขาบอกว่ามันไม่น่าเชื่อว่าคนจะรอดได้ แต่ตำรวจบอกว่ามือที่ยกรถทั้งคันนะครับ ลอยลงไปอยู่ข้างทาง ไปอยู่ในกอเฟื่องฟ้า ทำให้ผมไม่ตาย ผมคิดว่า มือนี้แหละครับ ก็คือบุญที่ผมได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวไว้ เป็นบุญที่ผมเคยทำไว้
ผมคิดว่าที่รอดมาได้เพราะว่าอานิสงส์ผลบุญที่ผมได้สร้างองค์พระตอนที่รถผมเริ่มตีลังกาปะทะกับรถบรรทุกปลานะครับ ผมบอกกับตัวเองว่า อย่าเพิ่งตายเลยในวันนี้ ยังเหลืออีก ๓ เดือนที่จะต้องสะสมองค์พระให้สำเร็จ ในใจก็นึกถึงหลวงพ่อแล้วผมก็รอดมาได้ ๔ คนทั้งลูกชายผมคนเล็ก ไม่มีเลือดเลย บาดแผลไม่มีเลย เป็นสิ่งที่ประหลาด ทุกวันนี้ก็ยังเอาองค์พระติดรถอยู่ แต่ว่าไม่ได้ขับ ๑๘๐ เหมือนเดิมแล้ว”
๒.บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง
“ผมประกอบธุรกิจของผมมาเรื่อยๆ มีอีกเหตุการณ์หนึ่ง ผมถูกเพื่อนโกงจนหมดตัว จนทำให้ผมเป็นหนี้ขึ้นมาทันที ผมถูกทวงหนี้ทั้งคำขู่ของเจ้าหนี้ที่เรากู้ยืมเงินมา ทั้งหมายศาล สารพัดอย่าง ผมเกิดความทุกข์ใจครั้งใหญ่อีกแล้ว นึกว่าเป็นกรรมเก่าของเรา วิบากกรรมทำไมถึงมากมายขนาดนี้ คงเป็นวิบากกรรมอะไรสักอย่างหนึ่งตามมาทัน จากธุรกิจที่เรามีเงินเยอะแยะ ซื้อบ้านซื้อรถได้ มีเงินฝากได้ ต้องเอาออกมาใช้หนี้เขาหมด ใช้แล้วยังไม่หมดนะครับ เหลือเงินเพียงแค่ ๑,๑๒๐ บาท บริษัทปิดไปแล้ว ตอนนั้นทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเงินเท่านั้นกับรถ ๑ คันและน้ำมันก็กำลังจะหมด
ผมกลุ้มใจมาก ผมขับรถมาตามบนวิภาวดีรังสิต ในใจบอกว่าไปวัดพระธรรมกายดีกว่า ผมจะไปหาหลวงพ่อ เมื่อผมมาถึงวัด เข้าไปถึงสภาธรรมกาย ผมนั่งคิดอยู่เป็นชั่วโมงครับ แล้วผมก็ตัดสินใจถวายปัจจัย ๑,๐๐๐ บาท สร้างพระเป็นของตัวเอง มีหลายคนถามว่าเอาเงินมาทำบุญสร้างพระแล้วจะกินอะไร เหลือ ๑๒๐ บาท ผมไม่เสียดายเงินที่มาทำบุญ เพราะผมคิดว่ามันเป็นกรรมที่ได้ทำอะไรไว้ ถึงได้ประกอบธุรกิจดีขึ้นมาขนาดนี้ แล้วยังล้มเพียงพริบตาเดียว หมดตัวหมดทุกอย่าง เพราะฉะนั้นในเมื่อมันจะไม่มีแล้วก็อย่ามีไปเลย ในใจคิดอย่างนี้ ขอทำบุญดีกว่าขอตั้งหลักทำบุญก่อน
หนึ่งพันบาทที่ผมตั้งใจสร้างพระในครั้งนั้น ผมยกขึ้นท่วมหัวอธิษฐานจิตด้วยน้ำตา วันนั้นผมถวายปัจจัยหลวงพี่ แล้วผมก็ร้องไห้แบบเด็กๆ ร้องไห้สุดชีวิต ร้องโฮๆๆ เพราะว่ามันสุดท้ายแล้ว ผมอธิษฐานว่าหลวงพี่ครับ บุญกุศลที่ผมได้ทำนี้ ขอให้เวรกรรมทั้งหลายที่ผมมีอยู่จงสิ้นสุด ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าผมจะเคยโกงเขามา เมื่อชาติไหนก็ตามที่ผมผิดพลาดตั้งใจโกงหรือไม่ตั้งใจโกงก็ตาม ให้สิ้นสุด ผมขอสร้างพระหนึ่งองค์เป็นชื่อผม
หลวงพี่ท่านรับแล้วท่านให้พร แล้วผมไปพบหลวงพี่ปรเมษฐ์ เล่าให้ท่านฟังถึงเรื่องที่ผมประสบมาว่ามันเป็นอย่างนี้ครับหลวงพี่ หลวงพี่ได้ให้ข้อคิดผมมากครับ ท่านบอกว่าสิ่งที่ผมเจอ เปรียบเสมือนความเค็มที่ต้องเอาน้ำไปเติม ต้องหมั่นเติมบ่อยๆ ผมก็เริ่มคิดได้ คิดไปก็ร้องไห้ไปแล้วกราบลาหลวงพี่ออกจากวัดพระธรรมกาย มุ่งหน้าไปที่สถานีรถไฟบางซื่อ ไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง จะไปนั่งที่สถานีรถไฟ ไปดูคนเขาเดินทาง พ่อค้าแม่ขายเขาทำมาหากินอะไรกันบ้าง เผื่อผมจะได้มีโอกาสทำมาหากินบ้าง ผมนั่งคอยดูอะไรต่ออะไรอยู่ ท่านเชื่อไหมครับว่า มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นกับผม
ทันใดเพื่อนผมที่ไม่ได้เจอกันมานานตั้ง ๒๐ ปี ลงรถไฟมาทักผม “เฮ้ย ไปไหนมาวะ” ประทานโทษนะครับ ต้องพูดอย่างนี้ นี่เป็นคำพูดที่ทักกัน ผมก็บอกว่า “กำลังทุกข์ซิโว้ย” เขาถามว่า “เป็นอะไรทุกข์” ผมตอบว่า “หมดตัว เหลือเงิน ๑๒๐ บาทสุดท้าย น่ากลัวจะแย่ทำอะไรก็เจ๋งว่ะ ถูกเขาโกงเรียบเลย นี่เลยต้องไปทำบุญ ทำยังไงดีวะ” เพื่อนผมก็ถามว่า “เอาเท่าไหร่” พอถามว่าเอาเท่าไหร่ ผมก็มองหน้าเพื่อนเลยเขาบอกว่าเมื่อหลายปีก่อนเขาเคยยืมเงินผมก่อนที่จะไปอยู่เมืองเหนือ เดี๋ยววันนี้เอาเงินไป เขาพาผมข้ามถนนไปเบิกเงินธนาคารตรงตลาดบางซื่อให้ผมหนึ่งแสนแปดหมื่นบาท
ท่านทั้งหลายครับ น้ำตามันก็ไหลอีกล่ะครับ มีเงินหนึ่งแสนแปดหมื่นบาทตกมาในกระเป๋าได้ใช้หนี้แล้วครับ ไม่ได้จะเอาไปใช้อะไรหรอกครับ หมดหนี้แน่คราวนี้ ผมกลับบ้านเลย วันนั้นไม่ได้บอกใครทั้งสิ้น
คืนนั้นนั่งสมาธิเสร็จก็นอนหลับ ตอนเช้าก่อนจะออกไปใช้หนี้ มีโทรศัพท์ดังขึ้นมาตามสายบอกว่า คุณธีรวัฒน์วันนี้มีเวลาไหม ผมถามว่าประทานโทษ โทรมาจากที่ไหนครับ ทางนั้นตอบว่าบริษัท....จะเรียนเชิญคุณธีรวัฒน์มาสัมภาษณ์หน่อย ผมเลยตอบไปว่าว่างทันที และตอนบ่ายโมงผมจะไปพบนะครับ
เช้าวันนั้น ผมออกจากบ้านเดินทางไปใช้หนี้ด้วยความสุขใจ เสร็จแล้วก็ยกใบอนุโมทนาบัตร ๑,๐๐๐ บาท ขึ้นพนมบนหัว อธิษฐานขอบุญบารมีของหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ หลวงพ่อวัดพระธรรมกาย วันนี้ลูกกำลังจะไปคุยเรื่องงาน ขอให้ได้งานนี้ ขอให้สำเร็จ
พอถึงเวลาสัมภาษณ์ ผมก็ไปตามที่นัดไว้ เมื่อผมถูกสัมภาษณ์ไปประมาณ ๑๕ นาที ท่านประธานบริษัทบอกว่า “พรุ่งนี้มาทำงานได้เลย”ผมรับปากทันที วันรุ่งขึ้นผมไปทำงาน ท่านประธานเรียกผมเข้าไปแล้วส่งแฟ้มใหญ่ให้ผม ๒ แฟ้ม ท่านเชื่อไหมครับว่า แฟ้มแรกเป็นแฟ้มของผู้สมัครที่จบด็อกเตอร์มาสมัครงานในตำแหน่งเดียวกันกับผม จำนวน ๒๐ คนส่วนแฟ้มที่ ๒ เป็นผู้สมัครระดับปริญญาโท จำนวน ๔๐ คน ท่านบอกว่า“เห็นผมแล้วอยากได้ผมทำงาน ไม่รู้เป็นอะไร เห็นแล้วมีความศรัทธา”
ปัจจุบันผมทำกับบริษัทนี้มาเป็นเดือนที่ ๕ แล้วครับ บริษัทที่ผมทำงานอยู่เป็นบริษัทของประเทศเยอรมัน ผลิตสินค้าที่เป็นสุขภัณฑ์ที่แพงที่สุดในตลาดเมืองไทย และส่งออกไปทั่วภาคพื้นเอเชียแปซิฟิก
ที่ผมผ่านวิกฤติชีวิตมาได้นี้ เพราะ “บุญ” อย่างเดียว ทุกๆ คืนก่อนนอน หรือไม่ว่าจะเดินทางไปที่ไหน ผมจะยกอนุโมทนาบัตรขึ้นอธิษฐานว่า ขอให้การค้าของผมสำเร็จ เข้าใกล้ชิดใครขอให้เขามีเมตตา ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างประสบความสำเร็จ
ทุกอย่างผมทำสำเร็จทั้งสิ้น จนปัจจุบันหนี้สินทั้งหลายหมด ผมมีครอบครัว เลี้ยงลูก ๓ คน ที่ผมมาได้ขนาดนี้เพราะบุญ และเพราะบารมีของหลวงพ่อ ผมยืนยันและบอกกับเพื่อนๆ ว่าผมจะสร้างพระองค์ที่ ๓ให้กับลูกสาวผม และจะสร้างให้ครบ ๕ องค์ ห้าคนในบ้านผม มีหลายคนในที่ทํางานถามผมว่า “ทำไมไม่เก็บเงินไว้ ทำไมสร้างพระหมด” ผมอยากจะเรียนให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า ทุกวันนี้ผมประหยัดค่าใช้จ่ายส่วนตัว กลางวันเราเคยกิน ๖๐ บาท เราก็ลดลง ๒๐ บาท จะเหลือไว้กิน ๔๐ บาท มื้อเย็นเราก็ลดลงอีกนิดหน่อย เราจะได้ใส่กระปุกไว้วันละบาท ครบเดือนหนึ่งผมจะได้ ๙๐๐-๑,๐๐๐ บาท เพียงผมลดการกินลงนิดหน่อย ผมก็สามารถมีเงินสร้างพระได้แล้ว บางทีนั้นเราใช้เงินจนลืม เลยไม่ได้ทำบุญ ถ้าเก็บไปครั้งละ ๑๕-๒๐ บาท นิดหน่อยเองนะครับ หลายๆคนที่ทำงานก็เริ่มทำด้วยวิธีนี้ ผมคิดว่าน่าจะเป็นหนทางที่จะทำให้เรามีทางสร้างพระร่วมกันได้ครับ
ท่านผู้ร่วมบุญครับ มหาธรรมกายเจดีย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกที่เกิดขึ้นเพื่อให้พวกเราได้มีโอกาสสร้างบุญ ซึ่งท่านทั้งหลายไม่ควรพลาดบุญนี้ สิ่งนี้จะเป็นกองบุญกองกุศลที่ทุกคนจะคว้าใส่ตัว สุดแต่ว่าใครจะคว้าได้เร็วกว่ากัน นั่นคือโอกาสของท่านนะครับ เหมือนกับเป็นกองเงินวิเศษที่เราต่างคนต่างแย่งกันคว้า โอกาสมีน้อยนะครับ องค์พระมีจำนวนไม่มาก ผมอยากเรียนให้ทราบว่า การสร้างบุญนี้ เป็นมหากุศลใหญ่ที่ผมได้ประสบมาแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่ไม่น่าจะรอด หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่ไม่น่าจะหลุดพ้นก็หลุดพ้นมาได้ บางครั้งบางอย่างเหมือนกับว่า วันรุ่งขึ้นนี่ ที่สุดแล้วของปัญหา ไปไม่ได้ แต่ก็มีคนมาช่วยมีสิ่งอัศจรรย์มาทำให้เรารอดพ้นสภาวะนั้นไปได้ อย่างชนิดที่ว่าไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปได้ครับ เรื่องประหลาดเหล่านี้มันไม่น่าเชื่อเพราะฉะนั้นบุญตรงนี้นะครับ เป็นบุญกุศลที่สูงจริงๆ อย่าดูเบาว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แล้วก็ให้อานิสงส์มากจริงๆ ผมอยากให้ท่านทั้งหลายได้ตัดสินใจร่วมมหากุศล ร่วมมหาบุญครั้งนี้ด้วยกัน องค์พระเหลือน้อยแล้วนะครับ บุญกองนี้ อย่าให้ใครมาแย่งเราไปเลยนะครับ”
