เรื่องแปลกหาอ่านได้ยาก
โดย อุบาสิกาถวิล วัติรางกูล
เทศกาลตอบแทนบุญคุณ
นับว่าเป็นมหาโชคมหาลาภ เป็นโอกาสทองของพวกเราทุกคนที่ท่านเจ้าคุณหลวงพ่อพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย) เปิดโอกาสให้พวกเราช่วยกันเปลี่ยนทรัพย์สมบัติในโลกมนุษย์ให้เป็นสมบัติทิพย์ นำติดตัวข้ามชาติได้ ด้วยการร่วมกันสร้างมหาทานบารมีสร้างพระเจดีย์ทององค์ใหญ่ บรรจุพระบรมสารีริกธาตุและของศักดิ์สิทธิ์หลายอย่าง มีพระพุทธรูปประจำตัวของพวกเราสร้างด้วยวัสดุพิเศษทนดินฟ้าอากาศได้นานนับพันปี ประดิษฐานอยู่ข้างบนเจดีย์ ส่วนภายในมีพระธรรมกายทองคำแท้ประดิษฐานอยู่ เราร่วมสร้างด้วยจะได้บุญมหาศาลเพียงใด ผู้คนจะมากราบกันเป็นล้านๆ คนตลอดเวลานับเป็นพันปีเราตายไปแล้วก็ยังได้บุญเรื่อยไป ตราบที่ยังมีคนมากราบไหว้
เมื่อต้องการระลึกถึงบุญคุณของผู้ใด ไม่ว่ายังมีชีวิตอยู่ หรือตายไปแล้ว สร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ท่านสักองค์เถิดนะคะ เป็นเครื่องบูชาพระคุณทั้งชาตินี้และชาติหน้าที่เดียว ถ้าทำให้ตอนที่มีชีวิตอยู่จะได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย เพราะท่านได้รู้ได้เห็นชื่นอกชื่นใจด้วย หากทำให้ตอนตายแล้ว ไม่รู้ว่าไปเกิดอยู่ที่ไหน สามารถอนุโมทนาบุญได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าอยู่ในที่รับรู้ได้ก็ค่อยยังชั่ว ไปเกิดที่รับบุญไม่ได้ก็น่าเสียดาย
มีตัวอย่างอยู่รายหนึ่งเป็นเพื่อนของลูกสาวป้า ลูกป้าชวนให้ทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้พ่อซึ่งแก่มากแล้ว เพื่อนก็ผัดไปเมื่อนั่นเถอะเมื่อนี่เถอะ อ้างเหตุไปต่างๆ ในที่สุดพ่อก็เจ็บหนักแล้วก็ตายเลยไม่ได้ทำ จนพ่อมาเข้าฝันตนเองพร้อมกับแม่ในคืนเดียวกัน เห็นว่าพ่อไปอาศัยอยู่ชายคาบ้านคนอื่น อยู่ที่ระเบียงนอกบ้าน ไม่มีฝากันแดดกันลมกันฝนอะไร หลังคาเป็นแฝกเก่าๆ จึงยอมสร้างพระอุทิศส่วนกุศลให้ พอฝากเงินทำบุญให้ป้าในวันที่ ๒ มีนาคม คืนนั้นเองหลานสาวของผู้ตายฝันเห็นคุณปู่บวชเป็นพระภิกษุ มีภิกษุอื่นๆ เดินตามมาด้วยอีก ๙ รูป มาให้คุณย่าของผู้ฝันใส่บาตร ทำให้ครอบครัวดีใจกันใหญ่
รายที่สอง รายนี้ คุณสงัด อ่วมมั่น อยู่จังหวัดชัยนาท เล่าว่าได้รู้จักคุ้นเคยกับสตรีสูงอายุวัย ๗๙ ปี ผู้หนึ่งชื่อ ป้าเขียน แขงเขตร์ เมื่อปี ๒๕๓๗ ได้เคยร่วมทำบุญสร้างรูปหล่อทองคำหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ ที่วัดพระธรรมกาย มาครั้งนี้คุณสงัดก็ไปชวนทำบุญสร้างพระประจำตัว ป้าเขียนเต็มใจใคร่ทำบุญเรื่องนี้ เพราะนึกถึงว่าครั้งหนึ่งเคยมาวัดพระธรรมกาย ได้เข้าไปนมัสการพระประธานในโบสถ์ ท่านบอกคุณสงัดว่าท่านรักพระประธานองค์นั้นมาก และคิดว่าพระธรรมกายของทุกๆ คนคงมีลักษณะสวยงามแบบนั้น แต่ยังขัดข้องเรื่องเงินทำบุญ แต่คิดว่าจะพยายามหาทำให้จงได้
ยังไม่ทันพบวิธีหาทางได้เงินทำบุญ ป้าเขียนก็มาป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลแทบไม่รอดชีวิต อาการไม่ดีขึ้น ทางโรงพยาบาลให้ออกมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน พอออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านก็นอนพักในห้องชั้นล่าง ป้าเขียนเล่าว่า ขณะกำลังนอนอยู่ตามลำพัง ยังไม่หลับนั้นเอง เห็นมีผู้ชายตัวดำล่ำสันหลายคน นุ่งผ้าหยักรั้ง ไม่ใส่เสื้อ ดูลักษณะน่ากลัวมาหาบอกว่าจะมาพาตัวไป ป้าเขียนไม่ยอมจึงพลิกตัวหันหน้าหนีทันทีพวกเหล่านั้นก็ตามมายืนข้างหน้าอีก จะเอาไปให้ได้ ป้าเขียนนึกถึงบุญสร้างพระประจำตัวที่ยังไม่ได้ทำ ทันใดนั้นก็เห็นพระประธานในโบสถ์ที่ท่านรักมากลอยมาตั้งลงที่หัวนอน พระท่านพูดได้ พูดกับพวกเหล่านั้นว่า “คนนี้ยังเอาตัวไปไม่ได้นะ เขากำลังจะสร้างบารมี”
สิ้นเสียงพระ พวกเหล่านั้นก็ยืนเข้าแถว ไหว้ป้าเขียนแล้วเดินเรียงเป็นแถวกลับ ต่อจากนั้นป้าเขียนก็มีอาการดีวันดีคืน และก็นึกถึงหนทางสร้างพระประจำตัวออก โดยเล่าเหตุการณ์ที่มีคนจะมาเอาตัวไปให้พวกลูกๆ ฟังบอกว่า “แม่อยากได้บุญสร้างพระประจำตัว แม้จะดูเป็นเงินมากถึงหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าลูกทุกคนช่วยกันออกให้ เฉลี่ยแล้วก็เพียงคนละไม่กี่พัน แม่เองมีอยู่บ้างก็ร่วมสร้างด้วย”
ลูกๆ ของป้าเขียนทุกคนยินดีบริจาค เพราะเชื่อว่าเป็นความจำเป็นของชีวิตแม่จริงๆ คนที่มารับเหล่านั้นคงเป็นยมทูตจากยมโลกแน่ๆถ้าร่วมทำบุญให้แม่แล้ว แม่คงยังไม่ตาย จึงพากันเต็มใจ ป้าเขียนจึงได้ทำบุญสร้างพระธรรมกายสมตามความตั้งใจ
เล่าให้คุณฟัง จะได้เห็นเป็นตัวอย่างว่า ใครมีพ่อแม่แก่เฒ่าก็ควรสร้างพระประจำตัวให้ท่านได้ชื่นใจบ้าง ไม่ต้องรอให้ท่านเป็นฝ่ายขอเหมือนรายป้าเขียน ท่านให้ชีวิต ให้การเลี้ยงดู ให้ทรัพย์เรามากมาย เทียบราคานับด้วยล้านๆ บาท เราให้คืนท่านเพียงหมื่นบาทเท่านั้นเอง ไม่น่ายังงั้นยังงี้เกี่ยงพี่เกี่ยงน้องอะไรเลย
ยังไงก็ตาม ป้าอยากจะชวนในเรื่องสร้างพระประจำตัวเนี่ย ขอให้สร้างให้ตัวเองก่อน เพื่อให้พลังบุญของตนเองมีกำลังสูงขึ้น ดึงดูดทรัพย์มาจะได้ใช้ทรัพย์นั้นสร้างให้ใครๆ
