เห็นใจความวุ่นวายของผีมั่ง
คุณชูจิตร สมบัติพานิช เล่าว่า ท่านเป็นศิษย์ก้นกุฏิของด็อกเตอร์ทางเกษตรท่านหนึ่ง ตายไปร่วม ๒๐ ปีแล้ว ไม่เคยมาเข้าฝันเลยสักครั้ง ลูกศิษย์ก็เข้าใจว่าอาจารย์ไปเกิดในสวรรค์ เพราะทำวิทยาทานสั่งสอนศิษย์ไว้หลายรุ่นจำนวนมากด้วยกัน ยังมีความสามารถเล่นดนตรีไทยเป็นเลิศ ช่วยฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมของชาติ น่าจะได้บุญกุศลแยะ พอเห็นสภาพที่มาเข้าฝันขอส่วนบุญก็รู้ว่า ท่านมีความจำเป็นอยากได้บุญไปช่วยความเป็นอยู่ของตัวท่านในภพนั้น เห็นคุณชูจิตรพออนุเคราะห์ได้จึงมาเข้าฝันขอ แปลกที่มาเข้าฝันเอาคืนวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๓๗ วันบุญใหญ่ธุดงค์กลั่นแผ่นดินพอดี
คุณชูจิตรถามป้าว่า จะทำยังไงดี ป้าก็บอกว่าเวลานี้ทางวัดเราทำบุญใหญ่เรื่องสร้างธรรมกายเจดีย์ มีองค์พระธรรมกายประจำตัวตั้งเรียงราย ผีที่กำลังมีชีวิตลำบากอยู่อยากได้บุญกันมาก ใครพอขอบุญใครได้ก็จะรีบขอกันใหญ่เมื่อญาติพี่น้องไม่ใช่คนศรัทธาในวัดพระธรรมกายก็จะต้องไปบอกขอจากคนรู้จักอื่นๆ ที่พอจะทำบุญให้ก่อน แต่ปรากฏว่าผิดหวัง คุณชูจิตรจึงตั้งใจจะทำให้เอง ด้วยนึกถึงบุญคุณของอาจารย์
เรื่องที่สอง คุณทิพวัลย์ ภรรยาคุณวันชัย สุภีร์กิตย์ เล่าให้ฟังทางโทรศัพท์ว่า “ป้าคะ หลานชายอายุ ๑๙ ปีของพี่สะใภ้สามีของหนูตายด้วยโรคเกี่ยวกับลำไส้ ตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ เป็นลูกคนโตในจำนวน ๓ คนพ่อแม่จึงเสียใจมาก หลังจากลูกตายแล้ว ทั้งคู่ได้ฝากลูก ๒ คนที่เหลือไว้กับยายของเด็ก ให้เรียนหนังสือในกรุงเทพฯ แล้วพากันไปทำงานในต่างประเทศ
หนูรู้ว่าแม่ของเด็กที่ตายเสียใจมาก เป็นปีๆ แล้วก็ทำใจไม่ได้เพราะลูกที่ตายมาเข้าฝันอยู่เสมอ ให้เห็นว่ามีความเป็นอยู่ลำบาก บางทีไม่มีเสื้อใส่มาให้เห็นในฝัน บางทีมาบอกว่าหนาวมากไม่มีผ้าห่ม หน้าตาก็ซูบซีดหม่นหมอง แม่เด็กฝันครั้งใดก็จะร้องไห้ไปครั้งละหลายๆ วัน อยู่เมืองนอกยังงั้นไม่มีวัดวาทางศาสนาของเราอยู่ใกล้ให้ทำบุญ ได้แต่ส่งจดหมายให้ญาติที่เมืองไทยทำสังฆทานให้ แต่ก็ยังฝันเห็นอยู่ หนูจึงให้สามีของหนูเขียนจดหมายไปชวนทำบุญสร้างพระประจำตัวอุทิศให้ หนูเอามาสร้างพระให้เขาเมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนกันยายนนี่เองค่ะ
พอวันพุธ ต่อมาอีก ๒ วัน ทางโน้นเขาโทรศัพท์มาบอกหนูว่าแม่ของเด็กที่ตาย ฝันเห็นลูกชายบวชเป็นพระภิกษุห่มผ้าเหลืองมาหา หน้าตาผิวพรรณสดชื่น ใบหน้าอิ่มเอิบยิ้มแย้ม มากล่าวกับผู้เป็นแม่ว่าตอนนี้ท่านสบายแล้ว ที่มาหาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย จะมากล่าวลาโยมแม่ ต่อไปจะไม่มารบกวนอีกแล้ว
หนูฟังคำบอกเล่าแล้ว หนูดีใจที่สุดเพราะเป็นเรื่องเกิดขึ้นกับวงศาคณาญาติจริงๆ ของหนู ไม่ใช่ฟังจากเรื่องของคนอื่น เลยอยากเล่าให้คุณป้าฟังคงไม่รบกวนเวลานะคะแล้วก็ที่ครอบครัวของหนูประหลาดใจกันมากที่สุด ก็ตรงที่สามีภรรยาคู่นี้ไม่เคยรู้จักวัดของเรา ไม่เคยมาทำบุญไม่รู้เรื่องสร้างธรรมกายเจดีย์หรือสร้างพระประจำตัวอะไรทั้งสิ้น แต่ผลบุญก็เกิดให้เขาได้ทราบ หนูดีใจบอกไม่ถูกค่ะ”
อีกรายเป็นชาวจีน เตรียมเดินทางไปบูชาเซ่นไหว้บรรพบุรุษในงานเทศกาลเช็งเม้ง ก่อนไปได้ฝันว่า เมื่อไปถึงสุสานแห่งนั้น เห็นบรรดาผู้คนมานั่งคอยกันอยู่จำนวนมากมาย ล้วนแต่หน้าตาซูบซีด แววตาเลื่อนลอย เต็มไปด้วยความทุกข์ทั้งสิ้น นั่งอยู่ในที่โล่งแจ้ง ไม่มีอะไรลุงบัง ไม่มีทั้งอาหารทั้งที่อยู่อาศัย
พอตื่นขึ้นคนฝันก็รู้ทันทีว่า ที่สุสานแห่งนั้นต้องมีคนตายจำนวนไม่น้อยที่ไปเกิดเป็นเปรต แสดงตนเพื่อขอส่วนบุญ คนฝันก็บอกว่าตนเองคงสามารถทำบุญสร้างพระประจำตัวให้ได้เฉพาะญาติของตนที่ตายไปแล้วเท่านั้น จะสร้างเพื่อให้หมดทั้งป่าช้ายังงั้นเกินกำลัง ได้แต่อยากบอกให้ลูกหลานของสุสานทุกแห่งทราบ และช่วยกันทำบุญให้หมู่ญาติของตนขอให้เห็นใจชีวิตที่อยู่ด้วยการรอคอยอย่างไม่มีความหวัง
เรื่องฮวงซุ้ยของชาวจีนนี้ ความจริงก็เป็นประเพณีที่ดีงาม ทำให้คนรุ่นหลังมีความกตัญญูรู้คุณบรรพบุรุษ แต่อายุของการใช้งานไม่ยืนนานลูกหลานรู้จักไปเซ่นไหว้เคารพบูชากันไม่กี่รุ่น จำนวนของลูกหลานที่รู้จักก็มีจำนวนจำกัด แต่ถ้าสร้างเป็นพระพุทธรูปประจำตัวอุทิศให้ มีคนมากมายมาจากทั่วสารทิศ เวลาที่คนพากันมากราบไหว้ก็ยืนนานนับเป็นพันๆปี บุญต่างกันนับประมาณไม่ได้ ถ้าให้สบายใจต้องทำไว้ทั้ง ๒ อย่าง
อีกรายเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ เมื่อมีชีวิตอยู่ไม่มีศีล ๕ เลยแม้แต่ข้อเดียว คอรัปชั่นทุกรูปแบบ เป็นชู้กับภรรยาผู้อื่นประจำโดยเฉพาะกับหญิงที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตน ดื่มสุราหัวราน้ำ มีเรื่องขึ้นโรงพักอยู่เสมอ บังเอิญมีญาติเป็นนายตำรวจผู้ใหญ่ ก็พอช่วยให้รอดได้ทุกครั้งจนญาติเอือมระอา ยังไม่ทันครบเกษียณอายุ ป่วยตายลงเมื่อต้นปี ๒๕๓๘นี่เอง ไปเกิดเป็นเปรตตัวดำทะมึนสูงโย่ง มาปรากฏตัวอยู่หน้าบ้าน ร้องเสียงจี๊ด จี๊ด ให้ภรรยาเห็นทุกคืน ภรรยาต้องรีบเข้าวัดทำบุญเลี้ยงพระถวายสังฆทาน ถือศีล เปรตก็ยังอยู่ไม่หายไปไหน ในที่สุดต้องสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ เปรตจึงหายไป แสดงว่าได้รับผลบุญแล้ว
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ระยะนี้พวกเราที่ทำบุญสร้างพระประจำตัวกันไปแล้วได้ฝันเห็นญาติพี่น้อง หรือเพื่อนฝูงคนรู้จักที่เสียชีวิตไปนานแล้ว บางรายนับเป็นสิบๆ ปีมาขอความช่วยเหลือ ผีเหล่านั้นบางรายก็พูดขอ บางรายก็มานั่งมองวิงวอนด้วยสายตา ไม่พูดอะไรออกมา
ป้าเองก็ถูกผีญาติผู้ใหญ่บางรายตายไปนานเกือบ ๔๐ ปีแล้ว รวม ๕ รายมาเข้าฝันขอทำนองเดียวกัน ป้าทำบุญให้ไปแล้ว ๔ ราย เหลืออีกรายหนึ่ง ป้าเห็นว่าลูกๆ ของผู้ตายมีฐานะดีทุกคน มีถึง ๔ คน ป้าเล่าให้พวกเขาฟัง ไม่มีใครยอมทำเลยแม้แต่บาทเดียว นี่เล่ามาเป็นตัวอย่างให้คุณฟัง พ่อแม่ทิ้งสมบัติไว้ให้ลูกราคานับเป็นล้านๆ บาท แค่จะรวมกันทำบุญคืนให้รายละสองพันห้าร้อยก็ครบหมื่น พวกเขายังไม่ยอมกันเลย
ที่นี้ถ้าจะถามว่า การทำบุญสร้างองค์พระอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตายหรือผู้มีชีวิตอยู่ก็ตาม มีอานิสงส์ต่อผู้สร้างและผู้รับอย่างใดบ้าง ป้าจะขอยกตัวอย่างง่ายๆ นะ เช่นขณะนี้เรากำลังมีชีวิตเป็นมนุษย์อยู่ เราจะซื้อเสื้อผ้าไปมอบให้ใคร ผู้รับก็ย่อมได้เป็นเสื้อผ้า เราจะให้ข้าวปลาอาหารหยูกยาของใช้อะไรๆ ผู้รับก็ย่อมได้สิ่งเหล่านั้น ซึ่งสิ่งที่เราให้ไปอาจไม่ใช่สิ่งจำเป็นของผู้รับก็ได้ ในเมื่อฝ่ายรับมีอยู่แล้ว แต่ถ้าหากเราให้เป็นเงินก็เป็นสิ่งสารพัดประโยชน์ สำหรับผู้รับจะไปซื้อหาสิ่งของได้ตามต้องการจริงๆ
สำหรับในปรโลกก็เช่นเดียวกัน เราถวายภัตตาหารแก่หมู่สงฆ์แล้วกรวดน้ำอุทิศให้ผู้ตาย ผู้ตายก็ได้สมบัติทิพย์เป็นอาหาร เราถวายไตรจีวรผู้รับย่อมได้สมบัติเป็นผ้านุ่งห่มทิพย์ เราสร้างเสนาสนะถวาย ผู้รับย่อมได้ที่อยู่อาศัย ทำบุญด้วยอะไร ผู้ตายย่อมได้รับสิ่งนั้น (หากเกิดอยู่ในภูมิที่สามารถอนุโมทนาบุญได้) แต่ถ้าทำบุญด้วยการสร้างองค์พระอุทิศให้จะเหมือนกับการที่มนุษย์ให้เงินทองซึ่งกันและกัน คือสามารถสำเร็จด้วยบุญฤทธิ์ เป็นสมบัติทิพย์ทุกชนิดตามปรารถนา
ดังนั้นเวลานี้ยังพอมีกำลังทรัพย์กำลังกายแรงใจทำความดีอะไรๆไหวอยู่ รีบทำซะให้เต็มที่ทีเดียวนะคะ คนเราเกิดมาไม่เอาบุญติดตัวไปแล้วคุณจะเอาอะไรไปด้วย ผู้คนและทรัพย์สมบัติที่เรารักนักหนายอมไปกับเราในชาติหน้าด้วยหรือเปล่า เขาก็ส่งเราแค่เชิงตะกอนเท่านั้น ทรัพย์สมบัติก็เปลี่ยนมือเป็นของคนอื่นไปหมด เราอุตส่าห์เหน็ดเหนื่อยหาไว้เสี่ยงต่อการทำบาปกรรม คนอยู่ข้างหลังไม่ต้องเหนื่อย ใช้กันอย่างสบายคิดแล้วไม่ยุติธรรม ต้องเอาสมบัติติดตัวของเราไปบ้างเถิดนะคะ
