น้ำใจงาม ไม่จำกัดวัย

วันที่ 28 กพ. พ.ศ.2557

 

 

 

 น้ำใจงาม ไม่จำกัดวัย 
 


    คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน
ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว
รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ฉันยืนอยู่ 
หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถ
แล้วเดินตรงมาทางที่ฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า

 


   "แม่หนู รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ?"
... หญิงชราผู้นั้นถามฉัน ฉันจึงถามเธอว่า
" แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ?"

 


    พอเธอตอบมา ฉันก็อุทานเสียงดังลั่น
"อ้าว ... ก็คุณยายเพิ่งลงจากรถคันนั้นมาเมื่อกี๊นี่คะ "
"เอ้อ ..." หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ
"คือว่า ... บนรถคันเมื่อกี๊นี้ มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่ง
ขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่าถ้าคนแก่ๆ 
อย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายแน่ๆ ยายเลยทำเป็น
ว่าจะลงเสียที่นี่ พอยายกดกริ่งให้รถจอด เขาก็เดินมานั่ง
ตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ ส่วนยายก็ ...
เอ้อ ... รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู!?"

 

 

 

 

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0062806844711304 Mins