ตายแล้วไม่สูญ ต้องเกิดใหม่อีก
สาระสำคัญเกี่ยวกับเรื่องโลกหน้าก็คือ ความเห็นที่ว่า "ตายแล้วไม่สูญ ต้องเกิดใหม่อีก" เป็น เรื่อง สภาพใจของคนที่มีศรัทธามั่นในเรื่อง "การเวียนว่ายตายเกิด" กล่าวคือ ตราบใด ที่ยังไม่หมดกิเลส ทุกชีวิตเมื่อตายแล้วจะต้องไปเกิดใหม่ มีชีวิตหลังความตายต่อไปอีก จะเกิดเป็นอะไร อยู่ที่ไหน ขึ้นอยู่กับกรรมดีหรือกรรมชั่ว บุญหรือบาป ที่ตนสั่ง สมไว้ขณะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ถ้าสั่งสมบุญไว้มาก ย่อมไปสู่สุคติอันได้แก่ พรหมโลก โลกสวรรค์ และมนุษยโลก ถ้าสั่งสมบาปไว้มาก ย่อมไปสู่ทุคติ หรืออบาย อันได้แก่นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน การเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏอันหาจุดจบมิได้นี้ มีกรรมดีและกรรมชั่วของเราเองชิงช่วงกันจัดสรรโอกาสให้เราบุคคลที่ศรัทธามั่นในเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ แล้วตั้งใจทำแต่กรรมดี เพื่อสั่ง สมบุญกุศลเตรียมไว้ในโลกหน้าอย่างเต็มที่ ชื่อว่ามีความเห็นถูกเป็น "สัมมาทิฏฐิ" มีความรับผิดชอบต่อการประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัด ในทางกลับกัน บุคคลที่เห็นว่าตายแล้วสูญหมด ชีวิตจบสิ้นอยู่ที่เชิงตะกอนหรือหลุมฝังศพ ไม่สนใจไยดีกับเรื่องการทำกรรมดี ไม่ สนใจสั่ง สมบุญกุศลไว้สำหรับภพชาติต่อๆ ไป ยิ่งกว่านั้นยังกล้า ทำกรรมชั่วโดยไม่อายและไม่กลัวบาป บุคคลที่มี สภาพจิตใจเช่นนี้ ชื่อว่ามีความเห็นผิดเป็น "มิจฉาทิฏฐิ"
จากหนังสือ DOU
วิชาGB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
