พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว)
ในปี พ.ศ. 2509 หลวงพ่อธัมมชโยได้ไปชวนรุ่นพี่คือหลวงพ่อทัตตชีโว ซึ่งขณะนั้นเรียนอยู่คณะเกษตรกรรมและสัตวบาล มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มาพบคุณยายด้วย
พระเผด็จ ทตฺตชีโว ถือกำเนิดในครอบครัวชาวไร่ ที่จังหวัดกาญจนบุรี มีประสบการณ์ในการ ฝึกวิชาคงกระพันชาตรี แต่ภายหลังได้เลิกอย่างเด็ดขาดเนื่องจากได้เปลี่ยนมาฝึกสมาธิ หลวงพ่อทัตตชีโวเคยปรารภกับผู้วิจัยว่า ถ้าหลวงพ่อไม่มีโอกาสได้พบกับหลวงพ่อธัมมชโยและคุณยายก็ไม่รู้ว่าจะต้องไป อยู่ขุมไหนในปรโลก การสอนของคุณยาย และการเป็นกัลยาณมิตรของหลวงพ่อธัมมชโย จึงทำให้ หลวงพ่อทัตตชีโว หันมายึดมั่นในพระรัตนตรัย ตั้งใจปฏิบัติธรรม ประพฤติพรหมจรรย์ และบวชอุทิศชีวิตในพระพุทธศาสนา ในปี พ.ศ. 2514 เผด็จ…ขอให้หมั่นรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี ต่อไปข้างหน้า ชื่อของคุณไปถึงไหน พระพุทธศาสนาจะไปถึงนั่น26)
ไม่ทราบว่าจะเป็นด้วยเพราะมีญาณหยั่งรู้ หรือเพราะดูจากหน่วยก้านของเด็กหนุ่มที่ทุ่มเทเอาจริงกับการฝึกสมาธิว่ามีแววจะเอาดีทางนี้ได้ จึงทำให้หลวงพ่อบุญธรรม วัดเขาแหลม จังหวัดกาญจนบุรี ได้กล่าวคำทำนายนี้ไว้ก่อนที่ท่านจะมรณภาพไปเพียงไม่กี่ปี
วันเวลาผ่านพ้นไปกว่าสี่สิบปีกับบุญบารมีที่ทับทวีมาเป็นลำดับ จากเด็กหนุ่มวัย 17 ปีในวันนั้น จนกระทั่งมาเป็นพระภิกษุวัย 60 ปีในวันนี้ เกียรติคุณของท่าน..พระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว) แห่งวัดพระธรรมกาย ก็เลื่องลือไปทั่วทั้งแผ่นดิน
บนเส้นทางกว่าค่อนโลกที่ท่านย่ำผ่านไป ทำให้มหาชนมากมายได้ดื่มด่ำกับความสว่างไสว และสันติสุขที่ท่านนำไปมอบให้
ตลอดระยะเวลาอันยาวนานที่ผ่านมา ไม่ว่าจะต้องตรากตรำทำหน้าที่หรือมีอุปสรรคมากน้อยเพียงใด ก็ยังไม่เคยมีใครได้ยินคำว่า เหนื่อย หรือ ท้อ หลุดออกจากปากของท่านแม้เพียงสักครั้ง
เพราะท่านถือว่า…นักสร้างบารมีต้องไม่มีข้อแม้ ไม่มีเงื่อนไข ไม่หวั่นไหวย่อท้อต่ออุปสรรคใดๆ ทั้งสิ้น ฉะนั้นท่านจึงได้ทุ่มเททำงานสร้างบารมีอย่างสุดชีวิต ทั้งการฝึกฝนอบรมตนให้งดงามตาม พระธรรมวินัย และการสั่งสอนผู้อื่นให้รู้ตาม ตลอดจนการสร้างวัด สร้างพระ สร้างคน และสร้างสันติสุขแก่ชาวโลก จึงกล่าวได้ว่า 60 ปีที่ผ่านมาของท่านคือ 60 ปีทองของการสร้างบารมีโดยแท้
ทัตตชีโว แปลว่า ผู้ถวายชีวิตแล้วแด่พระศาสนา
นั่นคือ มโนปณิธานอันแน่วแน่ของหลวงพ่อผู้เป็นแม่แบบของนักสร้างบารมีท่านนี้
26) มูลนิธิธรรมกาย, มุทิตาสักการะพระภาวนาวิริยะคุณ ครบรอบ 60 ปี วัดพระธรรมกาย, หน้า 3.
