บทความประจำวัน

หัดนิ่งเสียบ้าง ยอม ๆ เสียบ้าง เพี่อไม่ใหัสูญเสียความสงบภายใน

ความฟุ้งเป็นเหมือน ภาพกลางอากาศ เป็นภาพลวงตา เป็นเหมือนพยับแดด ไม่มีตัวตน มันอยู่กับเราไม่นานหรอก

ไม่มีเรี่องราวใด ที่จะน่าสะทกสะท้าน เกินกว่าเรื่องที่ปล่อยให้ใจของเราเศร้าสร้อย

อย่าไปคิดเอาชนะความเมื่อย ไม่สนใจจะดีกว่า

อย่าว่าร้ายใคร อย่าอิจฉาใคร อย่าคิดร้ายใคร ๆ

บางปัญหา แก้ได้ทันที บางปัญหา ต้องใช้เวลา

บางเรื่องตัองวิ่ง บางเรื่องต้องนิ่ง แม้เรื่องที่ต้องวิ่ง ก็ต้องนิ่งก่อน วิ่งไป

มดยุงก็แค่กัด นักปฎิบัติต้องใจเย็น เจ็บแค่นี้ทนไม่ได้ เจ็บใกล้ตายจะทำอย่างไร

อย่าเพิ่งอ่อนใจ อ่อนไหว หรือ อ่อนแอ ตราบใดไม่สิ้นลม ตราบนั้นไม่สิ้นหวัง

อุปสรรค คือ บทเรียน ความพากเพียร คือ บทสรุป

ด้วยรักและรักมั่น จึงฝ่าฟันด้วยมั่นคง ด้วยใจและใจจง จึงมุ่งตรงสู่ภายใน

ไม่จำเป็นต้องนั่งแข่งกับใครเขา ให้นั่งเอาเท่าที่เราจะนิ่งไหว

เป้าหมายต้องคงไว้ แม้ดวงใจจะอ่อนล้า พักไว้ในอุรา แล้วก้าวหน้าเดินต่อไป

ชีวีมีค่าล้ำ สุขด้วยธรรมสุขด้วยใจ เป้าหมายของเราไซร์ ฝันให้ไกลไปถึงได้

หนทางที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่หนทางกันดาร แต่หนทางที่น่ากลัวที่สุด คือ หนทางในวัฏฏสงสาร

เห็นอะไร ก็ถือว่าไม่ได้เห็น ถ้าไม่เห็นธรรมกาย เป็นอะไร ก็ถือว่าไม่ได้เป็น ถ้าไม่ได้เป็นธรรมกาย

เราโชคดีที่มีมหาปูชนียาจารย์ และรู้จัก "ที่พักใจ" คือ ศูนย์กลาง กาย

ธรรมะภายในเป็นฐานรองรับบุญยิ่ง ๆ ขึ้นไป เราเกิดมาเพี่อแสวงหาความรู้ สู่ความหลุดพ้น

คนบางคนแสวงหาโอกาสมาตลอดชีวิตแต่ไม่เจอ แต่ยังไม่น่าเสียดายเท่าคนที่เจอโอกาส

อย่าไปหงุดหงิดใคร อย่าไปใสนใจใคร จะให้คนทุกคนมีเป้าหมายเหมือนเราทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้

คนตายยังหวังสิน คนตี่นๆ จะไม่หวังได้ยังไง เมินเรื่องจุกจิก มุ่งที่เป้าหมาย