เรื่องที่ ๓๕๗คุณชายขายรองเท้า
"ปัจจุบันนี้ทำธุรกิจประสบปัญหา งานเข้ามาน้อย ขอให้ตนเองมีงานเข้ามาเยอะๆ ด้วย"


 

	คุณชาย ชาญชัยประเสริฐ และภรรยา ผู้เชื่อมั่นในอานุภาพแห่งบุญ

คุณชาย ชาญชัยประเสริฐ อยู่ที่เขตภาษีเจริญ กรุงเทพฯ เล่าว่า ที่บ้านทำธุรกิจ โดยเปิดเป็นกิจการทำรองเท้าแฟชั่นในรูปแบบต่างๆ ส่งป้อนตามบริษัทจำหน่ายรองเท้า ระยะหลังนี้เศรษฐกิจได้รับผลกระทบกระเทือน ผลพวงจากเงินบาทลอยตัว ทำให้การค้าสะดุด ผู้ผลิตก็พลอยได้รับผลกระทบอันนี้ด้วย ธุรกิจซื้อเครื่องจักรที่ลงทุนไปแล้วไม่มีงานป้อนเข้ามา หนี้สินที่เกี่ยวกับธุรกิจก็เริ่มพอกพูนขึ้น คุณชายบอกว่า ก่อนหน้านั้นเคยไปร่วมทำบุญที่วัดพระธรรมกายบ้าง ๓-๔ ครั้ง แต่ไปแบบร่วมบุญแล้วก็กลับ ไม่ได้จริงจังอะไร

ช่วงเดือนกันยายน พ.ศ.๒๕๔๑ ขณะที่งานที่ทำเข้ามาน้อยมากยังหาวิธีแก้ไขอะไรไม่ได้ ธุรกิจเริ่มแย่ พอดีน้องสาวมาจากประเทศญี่ปุ่น ซึ่งน้องสาวได้ไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายที่ประเทศญี่ปุ่น พอกลับมาเมืองไทยจึงชวนเขาไปปฏิบัติธรรมที่สวนบัว ๑ สัปดาห์ ก็เลยตัดสินใจไป ในช่วง ๗ วันที่ได้นั่งสมาธิที่สวนบัว คุณชายกล่าวว่า "ใจของผมรู้สึกสงบ ละเอียดลุ่มลึก สัมผัสความสุขภายในไปตามลำดับ รู้ว่าใจนิ่งใจใสเป็นอย่่างไร ซึ่งผมรู้สึกว่าผมทำสมาธิได้ดีระดับหนึ่งทีเดียว" และเมื่อพระอาจารย์ที่สอนสมาธิแนะนำว่า ใจถ้ายิ่งสงบมากนิ่งมากจะเป็นใจที่มีพลัง อธิษฐานสิ่งใดก็จะสำเร็จเป็นอัศจรรย์ พอคุณชายรู้ว่าใจนิ่งดีแล้ว จึงอธิษฐานจิตบอกว่า "ปัจจุบันนี้ทำธุรกิจประสบปัญหา งานเข้ามาน้อย ขอให้ตนเองมีงานทำเยอะด้วย" พอกลับจากสวนบัวปรากฏอัศจรรย์ทันทีเพราะมีงานจากบริษัทสั่งรองเท้าเข้ามา ซึ่งตนเองก็รู้สึกเชื่อมั่นในพลังอธิษฐานในขณะที่ใจสงบนิ่งว่ามีอานุภาพจริงๆ และในช่วงนั้นกิจการกลับพลิกดีขึ้นมีเงินมากขึ้นจึงได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ทุกคนในครอบครัว และพอดีมีเพื่อนที่ทำธุรกิจรองเท้าเช่นเดียวกัน ได้ชวนเพื่อนสร้างพระด้วย เพื่อนก็ร่วมสร้างด้วยเช่นกัน

	บริเวณภายในร้านของคุณชายที่ผลิตถึงวันละ ๒,๐๐๐ คู่

ต่อมาช่วงปลายปีงานเริ่มลดลง เลยลองโทรไปหาเพื่อน เผื่อจะแบ่งงานมาทำได้บ้าง โดยการสำรองงานมาก่อนเพื่อไม่ให้ลูกน้องทำงานขาดมือ ประกอบกับระยะนั้นทางวัดเริ่มถูกสื่อโจมตี โทรไปปรึกษางาน เพื่อนกลับพาลชวนให้นำองค์พระไปคืนที่วัด พูดทำนอง สบประมาทอานุภาพบุญ คุณชายรู้สึกไม่ดีกับเพื่อนคนนี้ทันทีที่ดูแคลนในคุณของพระรัตนตรัย มัวแต่ไปเชื่อสื่อที่เขาบิดเบือน เลยเลิกติดต่อและก็ไม่ได้คุยเรื่องงานด้วย และกลับมาเข้าห้องพระสวดมนต์ นั่งสมาธิ และในขณะที่จิตสงบนิ่ง ก็อธิษฐานจิตอีกครั้งว่า "ตนเองมีความบริสุทธิ์ใจในการทำบุญ ขออานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุช่วยให้กิจการดีขึ้นด้วยเถิด" คุณชายกล่าวว่า ตั้งแต่นั้นมาก็มุมานะออกแบบรองเท้ามากขึ้น พอส่งออกไปจำหน่ายแล้วตลาดก็ยอมรับแบบที่คุณชายผลิต และก็สั่งมากแทบทุกรุ่นที่ผลิตที่นี่ และคุณชายก็จะอธิษฐานกำกับทุกวันว่า ขอให้รองเท้าขายดีๆ และจนกระทั่งถึงบัดนี้คุณชายบอกว่างานมาตลอดจนน่าอัศจรรย์ และมากจนทำไม่ทัน จนต้องแบ่งงานไปให้เพื่อนๆ ที่ทำธุรกิจประเภทเดียวกันทำ ยอดสั่งเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว ซึ่งก่อนหน้านี้เคยทำยอดผลิตได้ประมาณเดือนละ ๑,๐๐๐ คู่ ปัจจุบันสามารถผลิตได้มากกว่าเดือนละ ๒,๐๐๐ คู่ ปัจจุบันเชื่อมั่นในอานุภาพของพระรัตนตรัยอย่างเปี่ยมล้น ประพฤติปฏิบัติบูชามิได้ขาด ทั้งสวดสรรเสริญ และนั่งสมาธิปฏิบัติบูชามิได้ขาดถึงแม้จะมีงานเยอะมากก็ตามที

	ภายในร้านที่มีงานเข้ามามากจนคนงานผลิตรองเท้าแทบไม่ทัน

มีช่วงระยะหนึ่งที่คุณชายทำงานหนักมาก จนไม่มีเวลาพักผ่อนเต็มที่ จนขับถ่ายอุจจาระออกมามีเลือดปนซึ่งก็ไม่มีเวลาไปตรวจเช็ค อาการก็หนักขึ้นจนรู้สึกน่ากลัว เพราะเวลาถ่ายออกมาเลือดแดงไปหมด จึงเล่าให้ภรรยาทราบซึ่งเธอก็บอกว่า "อาการแบบนี้คือริดสีดวงลำไส้ ต้องไปให้หมอตรวจน่ะ" แต่ยังไม่มีเวลา ร่วม ๒ สัปดาห์ผ่านไปก็ไม่หาย จึงได้ทำน้ำมนต์ดื่มและนึกถึงคำที่พระอาจารย์สอนถึงการอธิษฐานในขณะที่จิตนิ่ง จิตจะมีพลัง วันนั้นจึงนั่งสมาธินั่งอยู่นานทีเดียว พอจิตเริ่มสงบนิ่ง และมีความสุขที่เย็นๆ จิตนิ่งจนเห็นจุดใสสว่าง และในช่วงนั้นก็ได้อธิษฐานกับพระมหาสิริราชธาตุ "ขอให้อาการที่เป็นอยู่ให้ดีขึ้นเถิด" พอรุ่งเช้าก็เข้าห้องน้ำตามปกติ แต่ครั้งนี้แปลกรู้สึกเลือดที่เคยออกมาอย่างมากมายในครั้งที่ผ่านมา คราวนี้มีเพียงเล็็กน้อยเท่านั้น และพอวันที่สองสังเกตดูก็รู้สึกเลือดลดลงไปเรื่อยๆ และในวันที่ ๓ สังเกตดู การขับถ่ายก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ไม่มีเลือดปนมาเลยแม้สักนิดเดียว พอไปหาหมอให้เช็คดูอาการ หมอก็บอกว่าไม่รู้ว่าคุณเป็นโรคอะไร เพราะไม่เห็นมีอาการผิดปกติใดๆ ทุกอย่างปกติดี คุณชายยิ่งเชื่อมั่นในบุญมากขึ้น ตั้งใจมั่นที่จะขยายงานให้ใหญ่โตยิ่งขึ้น เพื่อจะทำให้ยอดผลิตรองเท้าให้ได้เดือนละ ๔,๐๐๐ คู่ จะได้มีเงินมาสนับสนุนงานพระพุทธศาสนาให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และเพื่อจะร่วมบุญเป็นประธานรองฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ด้วย

ปกติอาชีพเกี่ยวกับธุรกิจทำรองเท้า แม้จะเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันของคนทุกคนก็จริง แต่เป็นของใช้ที่ไม่สิ้นเปลืองรวดเร็ว ซื้อรองเท้าที่มีคุณภาพดีๆ เพียงคู่สองคู่ บางทีใช้ได้เป็นปี สำหรับผู้ผลิตสินค้าประเภทนี้จำหน่าย ย่อมไม่ได้มุ่งหมายแค่ให้ผู้คนซื้อใช้เท่าที่จำเป็น แต่อยากให้ซื้อใช้มากๆ ใช้หลายคู่หลายแบบในโอกาสต่างๆ เพื่อฝ่ายขายจะได้มีรายได้มากขึ้น

	คุณชาย ชาญชัยประเสริฐ และภรรยา ผู้เชื่อมั่นในอานุภาพแห่งบุญ

ยามเศรษฐกิจในบ้านเมืองฝืดเคืองอย่างเวลานี้ ฝ่ายซื้อมีกำลังทรัพย์ใช้จ่ายน้อยลงมากแทบจะทั่วไป กำลังซื้อก็ต้องลดจำนวนลงอยู่ดี อันเป็นเรื่องธรรมดาในหลักเศรษฐศาสตร์
ดังนั้นการที่คุณชายทำธุรกิจสวนกระแสเศรษฐกิจได้ จึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา ซึ่งเจ้าตัวเชื่อในอานุภาพของบุญและคุณพระศรีรัตนตรัย อานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุอย่างเต็มเปี่ยม
โดยหลักความจริง ก็เป็นเช่นนั้น คนเราจะร่ำรวยย่อมเคยสร้างทานกุศลไว้มาก่อน คนเราจะสวย มีรูปร่างหน้าตาผิวพรรณดีงาม ก็ต้องเคยรักษาศีลไว้มาก่อน และจะเป็นคนมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดก็จะต้องเคยบำเพ็ญภาวนา ศึกษาเล่าเรียนไว้มาก่อน

ด้วยเหตุนี้ในบรรดาคนร่ำรวยทั้งหลาย ที่จริงแล้วก็คือคนที่เคยทำทานกุศลไว้ในอดีตทั้งสิ้นเพียงแต่บางคนก็ทำมาในอดีตชาติ บางคนก็ทำมาในอดีตแต่เป็นในปัจจุบันชาติ เมื่อผลบุญจากการทำทานส่งมาถึง เจ้าของบุญนั้นจะหยิบจะจับอาชีพใด ไม่ว่าจะเป็นอาชีพอะไร เป็นรุ่งเรือง มีกำไรไปเสียทุกอย่าง

ถ้าใครเข้าใจความจริงอันเป็นสัจจธรรมในเรื่องนี้แล้ว ย่อมไม่ประมาท แม้มีบุญเก่าส่งผลร่ำรวยอยู่ ก็ยังพยายามสร้างทานกุศลและกุศลอื่นๆ เพิ่มเติมไปทุกโอกาส ทำให้บุญกุศลใหม่มาเป็นสิ่งอุปถัมภ์บุญเก่า ให้ส่งผลได้ยืนยาวต่อเนื่องไปไม่สิ้นสุด คนประเภทนี้จึงมักร่ำรวยเจริญรุ่งเรืองไปจนหมดอายุขัย

ในทางตรงกันข้าม คนประมาท ไม่เข้าใจเรื่องแรงบุญ คิดว่าร่ำรวยด้วยความสามารถในการทำมาหากินของตนเอง ก็ตั้งหน้าเก็บงำหรือใช้จ่ายในเรื่องไม่สมควรต่างๆ ไม่คิดบริจาคเพื่อทานกุศลใหม่ เมื่อบุญเก่าส่งผลจนหมด ไม่มีบุญอุปถัมภ์รักษาดึงดูดทรัพย์ไว้ต่อไป บางทีเพียงชั่วข้ามคืนสมบัติเหล่านั้นกลายเป็นวิบัติไปจนหมดด้วยอุบัติภัยต่างๆ หรืออย่างดีก็ค่อยๆ วิบัติไปทีละอย่างสองอย่าง จนไม่มีเหลือ

สำหรับรายนี้ คุณชายคงไม่ได้ทราบเรื่องการอุปถัมภ์ของบุญชัดเจนอะไรมาก เพราะถ้าเข้าใจคงไปปฏิบัติธรรมเสียนานแล้ว ตั้งแต่มีคนชวน ไม่ต้องรอจนกระทั่งให้น้องสาวกลับจากญี่ปุ่นมาชวน แต่ก็ยังไม่สายเกินไป เมื่อปฏิบัติธรรม เข้าใจลักษณะความใสในจิตใจของตนเองดีแล้ว ก็เกิดศรัทธาเต็มเปี่ยมขึ้นมาตั้งใจทำบุญ และเป็นผู้นำบุญเต็มที่ ทำให้เกิดบุญใหม่มาอุปถัมภ์หล่อเลี้ยงรักษาได้ทันเวลา ธุรกิจจึงดำเนินไปได้อย่างดีชนิดสวนกระแสเศรษฐกิจ และตั้งจิตเป็นประธานรองฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ เป็นปุพพเจตนากุศลเพิ่มจึงมีงานเพิ่มมาก กระทั่งป่วยก็ไม่มีเวลาไปหาหมอ

ส่วนความเจ็บป่วยตามอาการที่เล่ามา น่าจะเป็นสาเหตุมาจากความเครียดที่มีงานเพิ่มมากขึ้นและเกรงว่าจะทำไม่ทันส่งลูกค้า เมื่อได้สวดสรรเสริญฯ ทำสมาธิอธิษฐานจิตขอพรพระรัตนตรัย จิตใจสบายคลายเครียดอาการป่วยก็ค่อยหายไปเอง

โรคที่เกิดจากบาปกรรมตามมาทัน ก็ต้องแก้ด้วยการสร้างบุญกุศลให้มากเข้าไว้ จนกรรมอ่อนกำลังเลิกส่งผลเป็นอโหสิกรรม โรคเกิดจากจิต เช่นมีความเครียดวิตกกังวล ฟุ้งซ่านรำคาญใจ ก็ต้องแก้ด้วยการทำใจให้สบาย ทำสมาธิ ถ้าโรคเกิดจากสิ่งแวดล้อม ที่อยู่อาศัย ดินฟ้าอากาศ และเกิดจากอาหารการกินที่ไม่ถูกหลักโภชนาการต่างๆ ก็ต้องแก้กันให้ตรงกับสาเหตุ โรคก็จะหายไป ไม่ใช่ว่าเมื่อป่วยเป็นโรคต่างๆขึ้นมาแล้ว ไม่ทำอะไรอย่างอื่นช่วยเลย เช่นตนเป็นไข้หวัดแต่ยังดื่มน้ำเย็นอยู่ โดยหวังเพียงดื่มน้ำมนต์อย่างเดียวเดี๋ยวก็หายเอง คงเป็นไปไม่ได้