เรื่องที่ ๔๑๔ 072 คุณลองหรือยัง
“ลูกอย่าลืมเปิดคลื่นสถานี ๐๗๒ นะลูก” น้องธรรมนิติ์ถามคุณแม่ด้วยความฉงน “อะไรครับคุณแม่”
“อ้าวก็ ๐๗๒ ก็ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เหนือสะดือสองนิ้วมือไงละลูก”


 

	คุณกัลยาพร พิพัฒน์ศรีสวัสดิ์ มีความสุขใจ เมื่อนำใจมาตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗

รถยนต์ส่วนตัวคันหนึ่งกำลังแล่นออกจากวัดพระธรรมกายมุ่งตรงไปยังจังหวัดสุพรรณบุรี ท่ามกลางแสงสีเงินของพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญมาฆฤกษ์ ประจำปี พุทธศักราช ๒๕๔๐
บุคคลที่นั่งอยู่ในรถคือคุณกัลยาพร พิพัฒน์ศรีสวัสดิ์ และคุณหมอสามีของเธอเอง ทั้งสองต่างนั่งนิ่งเงียบ ราวกับว่ายังไม่อยากให้มีสิ่งอื่นใดเข้ามาแทรกในจิตใจ อยากจะบันทึกภาพแห่งความดีงามที่ทั้งสองได้ไปประกอบทางมาแห่งบุญกุศลตั้งแต่เช้าจนถึงยามค่ำคืน ช่างเป็นภาพเหตุการณ์ ที่ดีที่วิเศษที่สุดในชีวิต สาธุชนเรือนแสนแต่สงบเป็นระเบียบงดงาม ช่างสุขใจอิ่มใจเสียนี่กระไร

หลังจากนั้นเป็นต้นมาครอบครัวนี้ได้นำธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปฏิบัติประคับประคองใจ ใช้ในการแก้ปัญหาในการดำเนินชีวิตได้เป็นอย่างดี

คุณกัลยาพร ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้จัดการสาขาของบริษัทประกันแห่งหนึ่ง เธอบอกว่าอาชีพของนักขายประกันนั้นต้องพบปะกับผู้คนทุกสาขาอาชีพ ที่เธอประสบความสำเร็จต่างจากแต่ก่อนนั้น เพราะนอกเหนือจากความจริงใจเสมอต้นเสมอปลายกับลูกค้าแล้ว ปัจจุบันเธอมีองค์พระมหาสิริราชธาตุ ที่ได้รับมาจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัวประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ ฉะนั้นพระมหาสิริราชธาตุที่เธอคล้องคอติดตัวอยู่ตลอดเวลา และหมั่นสวดสรรเสริญอย่างสม่ำเสมอ จึงเป็นสื่อในการตรึกระลึกถึงบุญกุศลที่ได้ทำมาคอยหล่อเลี้ยงให้ชีวิตประสบแต่ความสุขความสำเร็จอยู่เสมอ

ล่าสุดคุณกัลยาพรเล่าว่า เธอมีลูกค้าประกันที่ดีท่านหนึ่ง ซึ่งทำประกันร่วมกันมา ๖ ปีแล้วในวงเงิน ๑๒ ล้าน เงื่อนไขการประกันนี้กำหนด ๗ ปี ให้หยุดส่งเบี้ยประกัน ยิ่งใกล้เวลากำหนดลูกค้ามักจะถามทุกครั้ง “ใกล้ครบ ๗ ปีหรือยัง” คำถามของลูกค้าคล้ายอยากให้ถึงกำหนดไวๆ จะได้เลิกส่งเบี้ยประกัน

ในเดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๔๒ เธอจึงเสนอเงื่อนไขใหม่ให้ลูกค้าว่า เมื่อครบกำหนดแล้วลูกค้ายังสามารถส่งเบี้ยประกันต่อได้ในจำนวนเงินเท่าเดิม แต่เงินเอาประกันของลูกค้าจะมีผลทับทวีคูณเป็นวงเงิน ๒๐ ล้าน และชี้แจงถึงสิทธิคุ้มครองผลประโยชน์ที่ลูกค้าจะได้รับพอพูดจบ ลูกค้าบอก “ไหนลอง พูดใหม่อีกซิผมว่าน่าสนใจ” พอได้ยินคำถามที่น่าสนใจของลูกค้าเธอรู้ได้ทันทีสำหรับนักขายว่า สัญญาณบอกเหตุเกิดขึ้นแล้วลูกค้าอาจจะทำประกันเพิ่ม

แนะนำลูกชายคนโปรด "ธรรมนิติ์" ให้หมั่นทำสมาธิด้วยการนำใจมาตั้งไว้ที่ "072"

เริ่มแต่นั้นมา หลังจากสวดมนต์สรรเสริญคุณพระรัตนตรัย องค์พระมหาสิริราชธาตุ นั่งสมาธิ ใจนิ่งสงบดี เธอก็จะอธิษฐานจิตกับพระมหาสิริราชธาตุและหลวงพ่อวัดปากน้ำ ขอบารมีหลวงพ่อ ขอให้งานนี้มีช่องทางแห่งความสำเร็จ สามารถปิดการขายได้ เธอกลับไปเยี่ยมลูกค้าและแนะนำให้ลูกค้าไปตรวจสุขภาพเพราะผลการตรวจสุขภาพมีผลต่อการประกันอย่าง ยิ่ง

เธอตั้งวงเงินทำประกันของลูกค้าเสนอให้กับทางบริษัทเผื่อไว้ถึง ๓๐ ล้านเพื่อประโยชน์ของลูกค้า เมื่อพาลูกค้าไปตรวจเช็คร่างกายเรียบร้อยแล้วก็ต้องรอลุ้นอีกครั้งเพราะขั้นตอนที่ทำมาทั้งหมด ถ้าตรวจสุขภาพไม่ผ่าน ลูกค้าไม่ยอมรับเงื่อนไขก็เป็นอันว่าจบ
ผลการตรวจสุขภาพออกมาแล้วแต่เธอยังไม่ได้แจ้งให้ลูกค้าทราบ ผลการตรวจสุขภาพลูกค้าติดปัญหาที่โรคหัวใจ ทางบริษัทมีการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข อนุมัติให้ทำประกันได้ แต่ให้ทำในวงเงิน ๒๐ ล้านและต้องส่งเบี้ยประกันเพิ่มขึ้นอีกมากทีเดียว เธอจึงเริ่มท้อใจขึ้นมา เพราะว่าขั้นตอนทุกอย่างเกือบสำเร็จอยู่แล้วแต่มาติดที่ปัญหาสุขภาพ ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขที่เสนอ ลูกค้าไว้ตั้งแต่ครั้งแรก

เธอได้กำลังใจกลับมาอีกครั้งเมื่อนึกทบทวนดูว่าก็ “เราขอหลวงพ่อไว้แล้วนี่นา อย่าไปคิดว่าเขาจะไม่ทำ ต้องทำงานให้มันถึงที่สุดก่อน” วันรุ่งขึ้นเธอก็รวบรวมเอกสารพร้อมทั้งผลการตรวจสุขภาพไปแจ้งให้ลูกค้าทราบและรับฟังการตัดสินใจครั้งสุดท้าย ในการทำประกันจากลูกค้า เพราะขั้นตอนอื่นจบหมดแล้ว ความสำเร็จอยู่แค่เอื้อม

วันนี้สามีพอมีเวลา จึงขับรถไปส่ง เธอบอกเช้านี้ได้สวดมนต์ นั่งสมาธิ อธิษฐานจิต ขอให้ประสบความสำเร็จในงานที่ทำ ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถเธอก็วิตกกังวลมาก เพราะตามรูปการณ์แล้วลูกค้ามีแนวโน้มว่า คงจะไม่ทำประกันต่อ ๒๐ ล้าน เพราะต้องจ่ายเบี้ยประกันเพิ่ม นั่งอยู่ในรถ ใกล้จะถึงเวลานัดหมายแล้วยังนึกอะไรไม่ออก ขอพึ่งองค์พระมหาสิริราชธาตุที่ห้อยไว้กับตัว นำท่านมาพนมมือ พูดกับท่านว่า “ตอนนี้ลูกหมดคำพูดที่จะไปบอกลูกค้าแล้ว ทางบริษัทเพิ่มเงินเบี้ยประกัน แถมสวัสดิการอะไร สิทธิที่ลูกค้าจะได้รับเขาก็ตัดไปหลายอย่าง ลูกขอคำพูดที่ดีๆ พูดแล้วให้ลูกค้าเข้าใจและตกลงทำประกัน ในวงเงิน ๒๐ ล้านด้วยนะคะ” พยายามนึกถึงบุญและเปิดเทปบทสวดสรรเสริญ พระมหาสิริราชธาตุตลอดทาง

พอไปถึงบริษัท ลูกค้าได้มาถึงก่อนแล้ว เธอจึงแจ้งให้ลูกค้าทราบว่า ผลตรวจร่างกายออกมาแล้ว ลูกค้ามีปัญหาเรื่องหัวใจ พอพูดจบลูกค้าก็บอกทันทีเลยว่า “งั้นคงทำแค่ ๑๐ ล้านพอ” เมื่อลูกค้าบอกเช่นนั้นเธอก็นึกปลงแล้วเมื่อเขาไม่ทำก็ไม่เป็นไรมันเป็นสิทธิของเขา เธอจึงพูดทิ้งท้ายในการสนทนาว่า “แต่โชคดีจริงๆ นะคะทางบริษัทยังอนุมัติให้คุณเปิดวงเงินประกันได้ถึง ๒๐ ล้าน คุณน่าจะฉวยโอกาสนี้นะคะ เพราะเรายิ่งอายุมากสุขภาพก็ยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ แทบไม่น่าเชื่อแค่คำพูดง่ายๆ กลับทำให้ลูกค้าเปลี่ยนใจ ขอพูดเรื่องเงื่อนไขใหม่ ที่เขาจะต้องจ่ายเพิ่ม และตอนนั้นเขาเหมือนกับคิดอะไรได้บางอย่าง และกล่าวว่า “ตกลงผมจะทำประกันกับคุณ ๒๐ ล้าน” และตกลงเซ็นชื่อทำประกันทันที ซึ่งทำให้คุณกัลยาพรรู้สึกปีติใจในความอัศจรรย์ของการขายในครั้งนั้นมากเพราะเดิมทีเดียวเขาปฏิเสธไปแล้วแต่แล้วก็กลับเปลี่ยนใจมาซื้อประกันอย่างง่ายๆ เหมือนอย่างที่เธออธิษฐานเอาไว้

น้องธรรมนิติ์ ฝึกใจให้เป็นสมาธิ จึงเป็นทางมาแห่งสิ่งที่ดีงามต่างๆ

นอกจากเหตุการณ์ที่เล่ามา เธอได้ยืนยันอานุภาพบุญและอานุภาพการทำสมาธิว่า ลูกชายคนโตชื่อ นายธรรมนิติ์ พิพัฒน์ศรีสวัสดิ์ กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่ ๖ ได้สอบคัดเลือกเป็นตัวแทนเยาวชนไทย ไปแข่งขันคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ โอลิมปิกระหว่างประเทศ สาขาฟิสิกส์ ณ ประเทศอิตาลี

ในการสอบแข่งขันครั้งนี้มีเด็กนักเรียนสมัครเข้าแข่งขัน ๒,๐๐๐ คน สอบคัดเลือกไปเรื่อยๆ จนเหลือ ๕ คนสุดท้าย น้องธรรมนิติ์ก็เป็นหนึ่งในนั้น

คุณแม่เล่าว่า นอกจาก ลูกชายจะเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนขยันทำการบ้าน ดูหนังสือแล้ว ทุกครั้งที่มีการสอบคัดเลือกผู้เป็นแม่จะต้องเข้าวัดนั่งสมาธิอธิษฐานจิตช่วยลูกชายอีกส่วนหนึ่ง เพราะเธอเชื่อว่ากระแสบุญความรักในแม่ สามารถสื่อถึงลูกได้ สถานที่เหมาะแก่การนั่งสมาธิที่สุดคือ วัดพระธรรมกาย เธอจะเข้าไปนั่งในห้องปัญญา (ห้องที่ประดิษฐานรูปเหมือนหลวงพ่อวัดปากน้ำหล่อด้วยทองคำ) อธิษฐานให้ลูกได้เป็นตัวแทนของประเทศได้ไปแข่งขันกับเขา

จนใกล้ถึงวันเดินทาง สองแม่ลูกก็มานั่งสมาธิที่ห้องปัญญาอีกและมีโอกาสได้เข้าไปกราบสนทนากับพระภิกษุที่วัด ท่านก็แนะนำให้น้องธรรมนิติ์ นั่งสมาธิด้วย ท่านให้เหตุผลว่า สมาธิดีนะในบรรดาผู้ที่ร่วมการแข่งขัน หลวงพี่เชื่อว่าด้านความรู้ความสามารถเท่ากันหมด แต่ถ้าเราสมาธิดี เราจะได้เปรียบเขาตรงนี้ ธรรมนิติ์มีพื้นฐานทางสมาธิดีอยู่แล้วจึงนำไปปฏิบัติ

ขณะไปส่งลูกขึ้นเครื่อง คุณกัลยาพรบอกลูกอีกครั้ง “ลูกอย่าลืมเปิดคลื่นสถานี ๐๗๒ นะลูก” น้องธรรมนิติ์ถามคุณแม่ด้วยความฉงน “อะไรครับคุณแม่” “อ้าวก็ ๐๗๒ ก็ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เหนือสะดือสองนิ้วมือไงละลูก” “อ้อครับแม่” ก่อนไปตรวจดูว่าลูกลืมคล้องพระมหาสิริราชธาตุ รุ่นพญานาคไปด้วยหรือเปล่า อุ่นใจที่ลูกไม่ลืม “ลูกน้อมนำองค์พระมหาสิริราชธาตุเป็นนิมิต ในการทำสมาธินะลูก”

ระหว่างที่ไปสอบน้องธรรมนิติ์ก็ได้ทำตามที่คุณแม่แนะนำคือทั้งทำสมาธิเอาใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ และเมื่อใจเป็นสมาธิจิตสงบนิ่งก็ได้อธิษฐานจิตขอพรขอให้้สอบได้ ให้สมกับที่ตั้งใจอ่านหนังสือมาเป็นแรมปี

เมื่อผลสอบออกมาน้องธรรมนิติ์เป็นเยาวชนไทยเพียงผู้เดียวที่ประสบความสำเร็จ ได้รับเหรียญทองแดง นำกลับมาสู่แผ่นดินเกิด สร้างชื่อเสียงให้ประเทศชาติได้สำเร็จ ตั้งแต่แข่งขันมา ๑๑ ปี เหรียญนี้เป็นเหรียญที่ ๓ ทิ้งระยะห่างจากเหรียญที่ ๒ มา ๖ ปี คุณแม่กล่าวอย่างมั่นใจว่าลูกเขาได้นำความสำเร็จมาฝากทุกๆ คน ดิฉันรู้ซึ้งดีว่าเบื้องหลังแห่งความสำเร็จนั้นนอกเหนือจากความสามารถเฉพาะบุคคลที่ทุกๆ คนสามารถฝึกฝนได้ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เป็นศาสตร์สำคัญในชัยชนะครั้งนี้ ก็คือ ใจที่เป็นสมาธิเป็นทางมาแห่งสิ่งที่ดีงาม สิ่งที่เป็นสิริมงคลนี้เองโดยมีองค์พระมหาสิริราชธาตุเป็นสื่อกลาง

สำหรับคุณกัลยาพรสร้างความเชื่อมั่นตนเองโดยบังเอิญ คือเมื่อทำบุญไปแล้ว ได้รับพระของขวัญมหาสิริราชธาตุ มีความเชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระ คือมีศรัทธาในพระรัตนตรัย ขอพรให้ตนเองมีคำพูดดีๆ พูดแล้วลูกค้าเห็นคล้อยตาม

การพูดขอพรนั้น เป็นวิธีกำจัดความกังวลใจที่ดีวิธีหนึ่ง โดยปกติคนเรา หากตั้งความปรารถนาอะไรไว้มาก เรียกว่าอยากได้มาก พอคิดเกรงไปว่าจะไม่สำเร็จ ใจย่อมเกิดวิตก ทำให้เครียดเป็นทุกข์ แต่ถ้าใจมีที่พึ่ง เช่นขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้พูดได้ถูกใจลูกค้า ใจก็จะหายกังวล คลายความทุกข์ร้อนลงไป ถือว่าเดี๋ยวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้คิดได้เอง ใจที่วางเฉยลงได้ เรียกว่าใจรู้จักหยุด ใจก็จะกลับเข้าไปตั้งอยู่ในที่ตั้งเดิมของตน คือศูนย์กลางกาย ซึ่ง ณ ที่นั้นเป็นแหล่งของปัญญา จึงทำให้สามารถคิดคำพูดดีๆ ทั้งหลายออกมาได้ง่าย

อย่างไรก็ดี การพูดดี พูดเป็น พูดได้ถูกใจผู้ฟัง เป็นส่วนประกอบเพียงเล็กน้อยในการประสบความสำเร็จ สาเหตุใหญ่ที่สุดนั้น แท้ที่จริงแล้ว คือบุญในตัวของผู้พูด ถ้าเป็นคนมีบุญทำไว้มาก กำลังบุญย่อมดึงดูดทรัพย์ทั้งหยาบและละเอียดมาได้อย่างที่ใจปรารถนา

ส่วนเรื่องของลูกชายก็เป็นทำนองเดียวกัน การที่พระอาจารย์แนะนำให้เด็กฝึกหัดทำสมาธิ นั่นก็คือการสร้างบุญกุศลด้วยการภาวนา เรียกว่าภาวนามัยกุศล มีอานิสงส์ทำให้เฉลียวฉลาด การทำสมาธิ ก็คือการรวมใจเข้าสู่ศูนย์กลางกายอันเป็นแหล่งของปัญญา กายต่างๆ ในตัวเราตั้งอยู่ที่ศูนย์กลางกายของกายมนุษย์ เมื่อผู้นั้นทำจิตให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้เมื่อใด เมื่อนั้นก็แปลว่าศูนย์กลางกายของทุกกายอยู่ตรงกัน ความรู้จากกายภายใน ซึ่งมีสติปัญญาดีกว่า ถูกต้องกว่าย่อมสามารถส่งต่อผ่านมาถึงกายมนุษย์ได้สะดวก ทำให้ความคิดอ่านต่างๆ ดีกว่าผู้ที่ไม่ได้ทำสมาธิจิตแน่นอน ด้วยเหตุนี้ลูกของคุณกัลยาพรจึงได้รับรางวัลเพียงคนเดียว ในจำนวนเพื่อนนักเรียนอีก ๔ คน ซึ่งมีสติปัญญาเท่ากันทั้ง ๕ คน