เรื่องที่ ๔๒๘ เปลี่ยนเส้นเลือด...เชือดชิงภพ

อาเจียนเป็นเลือดพุ่งกระจายเต็มพื้นห้องน้ำ และไหลเลอะตามลำตัว


 

	คุณเพชรสิริ หาญธรรมรักษ์ สร้างพระที่โดม เอาบุญช่วยคุณแม่

กัลยาณมิตร มิได้หมายถึง เพื่อนที่ดี ตามความหมายทั่วไปเท่านั้น แต่ยังหมายถึง บุคคลผู้เพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติที่จะสั่งสอน แนะนำ ชี้แจง ชักจูง ช่วยบอกหนทาง หรือเป็นตัวอย่างให้ผู้อื่นดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกต้อง ดังเช่นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลาย

บุคคลใดแวดล้อมด้วยกัลยาณมิตร ผู้ตักเตือนมิให้ทำความชั่ว และส่งเสริมให้ทำแต่ความดี จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่สั่งสมบุญไว้ดีแล้ว เช่นเดียวกันกับคุณเพชรสิริ หาญธรรมรักษ์ ที่มีคุณระเบียบเป็นเพื่อน คอยให้กำลังใจและความช่วยเหลือทุกอย่างแม้ในยามที่คุณเพชรสิริไม่อยู่ คุณระเบียบก็จะคอยมาเยี่ยมครอบครัวของเธอ และคุณแม่วลัยพร หาญธรรมรักษ์ อย่างสม่ำเสมอ คุณเพชรสิริได้ประสบกับอานุภาพบุญที่ไม่มีประมาณของคุณพระรัตนตรัย ถึงแม้ในยามที่เธอต้องห่างไกลจากมารดาที่ยังป่วยอยู่ แต่กระแสบุญที่เธอและคุณแม่ได้ตั้งใจสั่งสมมาดีแล้ว ก็ช่วยยับยั้งมรณภัยที่มาถึงได้เป็นอัศจรรย์

คุณเพชรสิริเล่าว่า คุณแม่ป่วยเป็นโรคตับอักเสบมานาน ๖ ปีแล้ว เส้นเลือดระหว่างตับและกระเพาะอาหารโป่งพอง อาการเส้นเลือดที่โป่งพองเป็นเวลานานทำให้เส้นเลือดแตก วันที่เกิดเหตุเป็นเวลาประมาณทุ่มกว่าของเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๐ ตอนนั้นคุณเพชรสิริเดินทางไปทำงานที่เซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นเวลาหลายสัปดาห์

	คุณระเบียบคอยเป็นกัลยาณมิตรให้คุณแม่ของคุณเพชรสิริ ท่องสัมมาอะระหัง เมื่อมรณภัยมาเยือน

วันนั้นคุณแม่รับประทานอาหารเย็นและเข้าห้องนอนเพื่อพักผ่อนตามปกติที่ชั้นบนของบ้าน คุณระเบียบซึ่งเป็นกัลยาณมิตรให้คุณเพชรสิริ มายืมรถที่บ้านเพื่อนำไปใช้งานบุญที่ศูนย์ปฏิบัติธรรม วันที่เกิดเหตุเป็นเวลาเดียวกันที่คุณระเบียบนำรถมาคืนและมาคุยกับคุณแม่เหมือนเช่นปกติทุกครั้ง

พอไปถึงพบคุณแม่อยู่ในห้องน้ำอาเจียนเป็นเลือดออกมา ท่านนั่งอยู่ที่ชักโครก อาเจียนเป็นเลือดพุ่งกระจายเต็มพื้นห้องน้ำ และไหลเลอะตามลำตัว คุณระเบียบยืนขาแข็งอยู่นานด้วยความตกใจ พอได้สติรีบพาคุณแม่ไปส่งโรงพยาบาล คุณแม่มีสติดีมากท่านสามารถเดินไปขึ้นรถได้

เมื่อรถถึงโรงพยาบาลแห่งหนึ่งย่านกรุงเทพมหานคร พยาบาลรีบรับตัวคนไข้ไว้พร้อมกับจัดเตรียมห้องพิเศษสำหรับคนไข้ให้เข้าห้องพัก คุณแม่เริ่มมีอาการอีกครั้ง บ่นปวดท้องถ่าย พอถ่ายออกมาเป็นเลือดสีดำมาก ซึ่งคุณระเบียบเข้าใจว่าเป็นเลือดที่คั่งอยู่ในท้อง คุณแม่อาเจียนออกมาเป็นเลือดกระจายเต็มผนังห้องน้ำอีกครั้ง ท่านอาเจียนจนตัวโยน คุณระเบียบรีบเข้าไปอุ้มและพยุงไว้เพื่อไม่ให้ล้ม พยาบาลรีบเข้ามาดู และเรียกคนมาทำความสะอาดห้องน้ำ คุณหมอได้ฉีดยาที่เส้นเลือดเพื่อให้เลือดหยุดไหล แต่ไม่ได้ผลในครั้งแรก คุณหมอจึงพยายามอีกครั้งโดยการส่องกล้อง และใช้ยางรัดเส้นเลือดข้างใน เพื่อให้เลือดหยุดไหล

ตอนดึกในคืนนั้น คุณระเบียบเล่าว่า คุณหมอได้เรียกตัวเธอไปคุยด้วย ซึ่งคุณหมอเคยบอกไว้เมื่อหลายปีก่อนว่า เมื่อถึงระยะสุดท้ายของคนที่ป่วยเป็นโรคตับอักเสบ คนไข้จะมีอาการอาเจียนออกมาเป็นเลือด ครั้งนี้คงต้องทำใจไว้ เพราะคนไข้เป็นมาหลายปีแล้ว คุณระเบียบได้ฟังคุณหมอพูดรู้สึกใจหาย สงสารคุณแม่จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

คุณแม่วลัยพรที่รอดตายฟื้นขึ้นมาด้วยอานุภาพบุญ

คุณระเบียบคอยดูแลคุณแม่ตลอดคืน และคอยพูดปลอบคุณแม่เสมอว่า “ไม่เป็นอะไรแล้วนะคะมาม๊า ไม่มีอะไรให้ท่องสัมมาอะระหังไว้นะคะ” คุณแม่ดูอ่อนเพลียแต่ท่านยังมีสติดีมาก หลับตาพูด “ทำไมหมอไม่ให้ยานอนหลับ ฉันอยากหลับ” คุณแม่พูดในทำนองสั่งเสียว่าเวลาท่านเสียชีวิตอย่าให้ลูกดู เวลานำศพใส่โลง เพราะคนจีนเขาถือว่าไม่ดี “อย่าให้ลูกๆ เขาดูนะ” คุณแม่พร่ำบอกคำนี้กับคุณระเบียบอย่างกังวลใจ “ไม่เป็นอะไรนะคะมาม๊า นึกถึงบุญให้มากๆ นะคะ อย่าลืมคำว่า สัมมาอะระหัง” คุณแม่ทำตามคำพูดของเธอ ท่านมีสติดีมากเพราะคุณแม่อยู่ในครอบครัวที่เป็นสัมมาทิฏฐิตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย ทุกคนนับถือหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ คุณแม่เคยติดตามคุณยายไปทำบุญที่วัดปากน้ำบ่อยๆ เมื่อคุณยายท่านเสียชีวิตไปแล้ว คุณแม่ก็ยังคงหมั่นไปเติมบุญกับหลวงพ่อสดขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่เสมอ และเมื่อไม่นานนี้ท่านก็ยังได้ไปร่วมงานทอดกฐินที่วัดปากน้ำภาษีเจริญเช่นกัน

คุณระเบียบกลับมาที่บ้านแล้ว ยังคิดอยู่ในใจว่าจะทำอย่างไรดีนะที่จะอธิบายให้ท่านทราบสาเหตุของโรคภัยที่ท่านประสบอยู่ว่าเกิดจากบุพกรรมส่วนตัวของท่าน เพราะเมื่อเธอได้มาที่วัดพระธรรมกายอย่างสม่ำเสมอทำให้ทราบว่า กรรมเป็นของติดตัว

ผู้ใดทำกรรมใดไว้ย่อมได้รับผลกรรมนั้นตอบสนอง อาจจะเป็นในชาตินี้หรือชาติหน้าก็ได้ คุณแม่วลัยพรเคยเปิดร้านจำหน่ายสุรามาหลายปี เพิ่งจะหยุดเมื่อท่านไม่สบายมานี้เอง ประกอบเหตุสังเกตผล คำๆ นี้ยังใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย ตั้งแต่รุ่นหลวงพ่อสดท่านสอนไว้ คุณระเบียบคิดว่าจะพูดอย่างไรดีให้ผู้ที่ฟังแล้วไม่เกิดความสะเทือนใจ และทำให้ท่านเข้าใจรีบแก้ไขด้วยบุญอย่างทันท่วงที

ห้องพระที่ช่วยกันสวดมนต์ อธิษฐานจิตให้คุณแม่หายป่วย

เมื่อเธอมาที่วัดพระธรรมกายในวันอาทิตย์ ขณะนั่งรถมาวัด จิตใจก็เฝ้าครุ่นคิดว่า “เราจะพูดกับมาม๊าอย่างไรดีน๊า...” พอมาถึงวัดพระธรรมกาย ได้ฟังหลวงพ่อท่านเทศน์เรื่องโทษการดื่ม และการขายสุรา เธอรู้สึกขนลุกด้วยความดีใจที่ได้ฟังท่านเทศน์เช่นนั้น จำคำพูดทุกคำที่ท่านกล่าวออกมา รู้สึกซาบซึ้งที่ท่านเมตตาให้คำสั่งสอน เธอไม่รอช้าเมื่อกลับจากวัดพระธรรมกายวันนั้น ได้ชวนเพื่อนกัลยาณมิตรที่มาวัดด้วยกันไปเยี่ยมคุณแม่ที่โรงพยาบาล เพื่อเอาบุญไปฝากคุณแม่ ทุกคนตระหนักแล้วว่า “บุญ” เท่านั้นที่จะช่วยได้ในขณะนี้ ทุกคนเฝ้าอธิษฐานให้คุณแม่หายป่วยโดยเร็ว คุณเพชรสิริเองอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ พอได้ข่าวว่าคุณแม่ไม่สบายรู้สึกเป็นห่วงท่านมาก แต่ก็ไม่สามารถกลับเมืองไทยได้ในทันที จึงเฝ้าแต่สวดมนต์พึ่งคุณพระรัตนตรัย และนั่งสมาธิให้คุณแม่ทุกวัน อธิษฐานขอให้คุณแม่อย่าเป็นอะไรมากเลย

เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ คุณแม่ยังคงรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เมื่อคุณเพชรสิริกลับมาถึงเมืองไทยก็รีบไปเฝ้าคุณแม่ทันที เธอได้แวะไปที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมของคุณระเบียบในวันที่พระอาจารย์มานำนั่งสมาธิ คุณระเบียบบอกให้เธอรีบสร้างองค์พระที่ยอดโดมให้คุณแม่ เธอตัดสินใจในวินาทีนั้น เพราะมีแต่บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งอันสูงสุดของคุณแม่ในยามที่ท่านได้รับทุกขเวทนาในครั้งนี้ เธอจึงนิมนต์พระอาจารย์รับปัจจัยในวันเสาร์ที่โรงพยาบาลเพื่อจะให้คุณแม่ท่านได้อนุโมทนาบุญในครั้งนี้ด้วย

แต่ในคืนวันศุกร์เวลาประมาณ ๔ ทุ่มครึ่ง คุณแม่กลับมีอาการหนักมาก ยางที่รัดเส้นเลือดไม่สามารถทำงานต่อไปได้ เริ่มมีอาการอาเจียน มีเสมหะปนเลือดออกมาทีละน้อย ตกดึกอากาศเริ่มเย็นมาก เลือดยิ่งออกมากขึ้น ในระหว่างนั้นคุณเพชรสิริเปิดเทปธรรมะฟังตลอดเวลา เพื่อให้ทุกคนมีธรรมะเป็นที่ตั้ง จิตใจสงบไม่ฟุ้งซ่าน ใจจะได้มีสมาธิและเอาบุญช่วยคุณแม่

คืนนั้นคุณแม่บอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงพยุงท่านเข้าห้องน้ำ พอได้ยินเสียงซี๊ดๆ รีบวิ่งเข้าไปดูท่าน ปรากฏว่ามีเลือดมาออกมาจุกที่ปาก และกระตุกหนึ่งครั้ง เธอรีบเข้าไปกอดคุณแม่ไว้พร้อมกับกดออดเรียกพยาบาลเข้ามาด่วน พอพยาบาลมาถึง คนไข้ช๊อคไปแล้วจึงรีบเรียกทีมไอ.ซี.ยู.เข้ามาปฏิบัติการทันที แพทย์ พยาบาลชุดไอ.ซี.ยู.ได้บอกให้ญาติๆ ทุกคนรออยู่ข้างนอก เธอจึงนั่งรอพร้อมกับทำสมาธิไปด้วย ส่วนพี่ชายก็ได้แต่พูดว่า “จะทำอย่างไรดีๆ” เธอจึงบอกพี่ชายให้ท่องสัมมาอะระหังแล้วจะช่วยได้ พี่ชายก็ท่องสัมมาอะระหังออกมาดังๆ

เปิดบ้านกัลยาณมิตรนำพาความสุข ของการปฏิบัติธรรม มาสู่ทุกคนในครอบครัว

เธอนึกย้อนไปถึงเมื่อประมาณ ๗ ปีที่ผ่านมา เคยไปนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมที่สวนบัวรีสอร์ท จ.เชียงใหม่ ยังจำคำพูดของคุณประมวลหนึ่งในสมาชิกที่ไปปฏิบัติธรรมร่วมกัน เขาเล่าให้ฟังว่าสมัยที่ภรรยาเขาป่วยหนัก เขาเองไม่รู้ว่า จะทำอย่างไรดี จึงนั่งสมาธิ นั่งจนใจนิ่งสบายเห็นองค์พระใสๆ แล้วอธิษฐานช่วยภรรยา เธอจำคำพูดนี้ได้ และลงมือปฏิบัติตามที่ครูบาอาจารย์ เคยสอนนั่งสมาธิทุกอย่าง ทำใจให้สบายนึกถึงพระธรรมกาย น้อมระลึกถึงบุญบารมีของครูบาอาจารย์ ไม่ว่าจะเป็นหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย คุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ขออำนาจบุญบารมีทั้งหลายเหล่านี้มาประมวลรวมกัน พอใจนิ่งดิ่งลงสู่ศูนย์กลางกาย เธอตั้งจิตอธิษฐานว่า “ขอให้คุณแม่รอด ขอให้ปลอดภัยด้วยนะคะ”

เธอนั่งรอคุณแม่พร้อมๆ กับนั่งสมาธิไปด้วยนานเกือบหนึ่งชั่วโมง หลังจากคุณหมอทำการปั้มหัวใจให้คนไข้ คุณแม่หยุดลมหายใจไปในช่วงนั้น คุณหมอพยายามปฐมพยาบาลในขั้นแรกเสร็จแล้วก็รีบพาคนไข้เข้าห้อง ไอ.ซี.ยู. ทันที
ประมาณเที่ยงคืน คุณหมอได้เดินมาบอกคุณเพชรสิริและพี่ชายว่าให้ญาติๆ เตรียมเลือดให้คุณแม่ด้วย เพราะหมอจะทำการผ่าตัด By Pass เปลี่ยนทางเดินของเส้นเลือดที่ผ่านตับ เดินผ่านกระเพาะอาหารแทน คุณหมอได้พิจารณาดูแล้วว่าถ้าหากผ่าตัดบริเวณตับจะทำให้เกิดการอักเสบมาก อาจทำให้คนไข้เสียชีวิตได้ เพราะคนไข้มีอาการหนักมาก แต่คุณหมอก็พยายามอย่างเต็มที่ และรอคอยว่าคุณแม่จะได้ผ่าตัดเมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งคุณหมอเองก็ต้องเตรียมความพร้อมไว้ หากผ่าตัดได้จะปฏิบัติการทันที

พอถึงวันเสาร์ วันที่คุณเพชรสิริรอคอยก็มาถึง เธอบอกคุณแม่ว่า “มาม๊าคะ วันนี้จะมีพระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายเมตตามาเยี่ยมที่นี่ ขอให้มาม๊าทำจิตใจให้ผ่องใส บริสุทธิ์สะอาดทั้งกาย วาจา ใจ จะได้รับบุญใหญ่ที่จะสร้างพระธรรมกายบนโดมที่ประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ เจดีย์นี้จะอยู่คู่โลกไปถึงพันปี ทุกครั้งที่มีผู้คนมากราบไหว้ มาสวดมนต์นั่งสมาธิ บุญก็จะหลั่งไหลทับทวีไม่รู้จักหมดสิ้น มาม๊าจะได้ทั้งบุญได้ทั้งบารมี เพราะเป็นบุญมหาศาลที่เราได้เกิดมาในภพชาตินี้ ได้มีโอกาสสร้างมหาทานบารมีที่ยิ่งใหญ่ บุญนี้จะทำให้มาม๊าหายป่วย ให้ตั้งจิตอธิษฐานไว้นะคะ ขอให้หายป่วยไข้โดยเร็วพลัน” เมื่อหลวงพี่ท่านมาถึงได้เมตตาเข้าไปเยี่ยมคุณแม่ถึงห้อง ไอ.ซี.ยู. คุณแม่มีสติดีมากและรับรู้ พร้อมกับอนุโมทนาบุญในการสร้างพระครั้งนี้อย่างเต็มใจยิ่ง

เมื่อยึดมั่นพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง สิ่งร้ายๆ ก็รอดพ้นไปได้อย่างอัศจรรย์

ในวันรุ่งขึ้น พอคุณหมอได้ตรวจผลเลือดครั้งสุดท้ายยิ่งทำให้ประหลาดใจมาก เมื่อผลของเลือดดีขึ้นมาอย่างอัศจรรย์ใจ คุณหมอจึงรีบทำการผ่าตัดโดยด่วน ตรงกับวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันทอดกฐินคุณยายพอดี ลูกๆ เตรียมเลือดให้คุณแม่ จิตใจจดจ่อขอให้คุณแม่ปลอดภัย

คุณเพชรสิริเฝ้าอธิษฐานจิตขอบุญทั้งหลายทั้งที่คุณแม่ได้สร้างพระบนโดม และบุญของเธอที่ได้เข้าวัดพระธรรมกายมาหลายปี บุญที่สร้างพระธรรมกายประจำตัวรวมทั้งบุญอื่นๆ ที่ได้สร้างมา เธอได้อาราธนาบุญบารมีของครูบาอาจารย์ทั้งหมดให้มาประมวลรวมกันกลั่นดวงบุญจนใสสว่าง จรดใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ตรึกไว้ตลอดเวลาช่วงที่คุณแม่ผ่าตัดอยู่ห้อง ไอ.ซี.ยู. เป็นเวลา ๔-๕ ชั่วโมง ลูกๆ ต่างนั่งรอด้วยใจจดจ่อ พอคุณหมอออกมาจากห้องไอ.ซี.ยู.ด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส คำแรกที่พูดก็คือ “คุณแม่หนูปลอดภัยแล้ว แต่ช่วงที่ท่านช็อคหมดสติไป ท่านหยุดหายใจไปแล้วนะ” เพราะตอนที่คุณแม่ท่านช็อคหมดสติไปนั้น ท่านหยุดหายใจไปชั่วขณะ และสลบไปถึง ๖ ชั่วโมงเต็มๆ คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความเมตตา คุณเพชรสิริกล่าวขอบพระคุณคุณหมอที่ท่านมีความกรุณาอย่างมากในการให้ความช่วยเหลือคุณแม่อย่างดี ถือเป็นอานิสงส์ผลบุญที่เธอได้ทำมา ทำให้อายตนะดึงดูดแต่สิ่งที่ดีและคนดีเข้ามาในชีวิตของเธอ ส่วนหนึ่งที่สำคัญมากที่ช่วยชีวิตของคุณแม่ได้ก็คือ “บุญ” นั่นเอง ลูกๆ ทุกคนตระหนักในใจตลอดเวลา คุณแม่เองก็อยู่ในบุญด้วยเช่นกัน

คุณแม่พักฟื้นอยู่ที่ไอ.ซี.ยู. ๔-๕ วัน และออกมาพักฟื้นที่ห้องพิเศษรวมแล้วเป็นเวลา ๒๐ กว่าวัน อาการดีขึ้นเรื่อยๆ คุณแม่ยังมอบเหรียญหลวงพ่อวัดปากน้ำให้คุณหมอและพยาบาลทุกคนด้วยความเบิกบาน ทุกคนเต็มใจรับเหรียญหลวงพ่อ พยาบาลคนหนึ่งพูดว่า พวกเขารวมทั้งคุณหมอตื่นตะลึงกันทั้งโรงพยาบาลที่คุณแม่รอดจากครั้งนี้อย่างอัศจรรย์ อาการของท่านดีขึ้นมาก

ปัจจุบันคุณเพชรสิริเปิดบ้านกัลยาณมิตร หมั่นประพฤติปฏิบัติธรรม มาวัดทุกวันอาทิตย์ด้วยจิตใจที่เลื่อมใสศรัทธาในพระรัตนตรัย จากเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ตอกย้ำความรู้สึกศรัทธาที่มีต่อพระพุทธศาสนามากกว่าเดิม คุณแม่ผู้เป็นบุพการีมีอายุต่อเพื่อสร้างบารมียิ่งๆ ขึ้นไป และเป็นกำลังใจให้ลูกๆ ทำให้หัวใจของเธอพองโตด้วยความปีติยินดี ซาบซึ้งในคุณของพระรัตนตรัย และครูบาอาจารย์ที่เคารพศรัทธา มั่นใจในหนทางการสร้างบารมีว่าเป็นที่พึ่งที่สูงสุดในชีวิต